سرمایه گذاری 35 میلیارد دلاری اندونزی در صنایع نیکل و تولید باتری‌های الکتریکی

اندونزی بعنوان یکی از کشورهای مهم دارنده معادن نیکل و تولیدکننده عمده سنگ نیکل در جهان در نظر دارد تا سال 2033 سرمایه گذاری در فرآوری این فلز گرانبها و همچنین تولید باطری‌های الکتریکی قابل شارژ اتومبیل را از طریق جذب سرمایه گذاری‌های خارجی به دو برابر یعنی 35 میلیارد دلار برساند. این سرمایه گذاری عمدتا از طریق شرکت های چینی انجام خواهد شد.

معاون وزیر هماهنگی امور دریایی و سرمایه گذاری در این خصوص اظهار داشت که طبق برنامه قرار است شرکت های چینی یک مرکز تولید باتری لیتیومی‌که بزرگترین تاسیسات در نوع خود در جهان خواهد بود را در اندونزی ایجاد نمایند. وی اضافه کرد که بهمراه دیگر شرکت های چینی در حال حاضر دو هلدینگ بزرگ Tsingshan Group وDelong Holdings  حدود 16 میلیارد دلار دراندونزی سرمایه گذاری کرده اند و تعهد کردند که سرمایه گذاری خود را به حدود 20.9 میلیارد دلار تا سال 2024  و به حدود 35 میلیارد دلار در سال 2033 افزایش دهند. وی در ادامه گفت که شرکت هایی از کشورهای فرانسه، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا و از سایر کشورها در این زمینه با شرکت های چینی همکاری خواهند نمود و این شرکت ها در حال برنامه ریزی برای توسعه ظرفیت پردازش و فرآوری نیکل در اندونزی و همچنین سرمایه گذاری در صنایع پتروشیمی و فولاد ضد زنگ هستند.

دولت اندونزی همزمان با توسعه سرمایه گذاری درفرآوری سنگ نیکل در داخل، طرح تولید باتری‌های برقی قابل شارژ برای وسایل نقلیه الکتریکی را در دستور کار خود قرار داده است. برای تحقق این طرح وزارت شرکت های کوچک و متوسط اندونزی دستور داده است سه شرکت بزرگ شامل شرکت نفت و گاز اندونزی (پرتامینا)، هلدینگ معدنی Mind ID و شرکت برق اندونزی (PLN) زنجیره ای را برای تولید و تامین داخلی باتری‌های الکتریکی را ایجاد نمایند. براین اساس این گروه درحال مذاکره برای سرمایه گذاری بین 12 تا 20 میلیارد دلار با شرکت چینی CATL و شرکت کره جنوبی LG Chem که دو تولیدکننده برتر باتری‌های الکتریکی در جهان هستند، می‌باشد. طبق اظهارات مدیرشرکت Mind ID تولید این نوع باطری ازحدود 2 تا 3 سال دیگر شروع خواهد شد. درعین حال مسئولان وزارتخانه مذکور اعتقاد دارند که همزمان باید تولید خودروهای برقی نیز در کشور افرایش یابد بطوریکه طبق برنامه دولت آقای جوکووی در دور دوم ریاست جمهوری اش انتظار می رود که صنعت خودروسازی داخلی تولید خودورهای برقی را از سال 2021 یا 2022 آغاز نماید تا هدف صادرات 200 هزار دستگاه اتومبیل برقی تا سال 2025 بر اساس برنامه دولت محقق شود، در واقع این تعداد حدود 20% از کل 1 میلیون دستگاه تولید این نوع خودرو مورد انتظار را شامل می‌شود. از سوی دیگر درصورت تولید و تامین نیازهای داخلی باطری الکتریکی دولت سیاست صادرات آن درپیش خواهد گرفت .

در حال حاضر شرکت Mind ID متولی زنجیره تامین مواد بالادستی و پروژه‌های چند میلیون دلاری پایین دستی از جمله کارخانه ذوب نیکل یکپارچه 3 میلیارد دلاری را در دست اجراء دارد. از آنجائیکه اندونزی معادن لیتیوم ندارد لذا این شرکت قصد دارد معادن لیتیوم را در خارج از کشور خریداری و یا این فلز گرانبها را وارد نماید. شرکت پرتامینا عضو دیگر هلدینگ مذکور مسئول زنجیره تامین مواد اولیه معدنی بین سایر بخش ها می‌باشد که در این خصوص قرار است یک کارخانه تولید سلول باتری و بسته باتری را راه اندازی نماید. ایجاد چنین هلدینگی بعنوان یک موفقیت برای اندونزی محسوب می‌شود و موقعیت این کشور را بعنوان یک تامین کننده انرژی، تقویت نموده و آن را قارد می سازد که بازار جهانی باتری الکتریکی را بدست گیرد . 

طبق پیش بینی هلدینگ مذکور، تقاضای جهانی باطری الکتریکی طی 7 سال آینده چهار برابر خواهد شد که تقریبا بخش عمده این ظرفیت در اتومبیل های برقی و بخش کمی نیز درسیستم های ذخیره انرژی ساختمان‌های خورشیدی و سایر موارد مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در خود اندونزی نیز انتظار می رود تقاضا برای باتری الکتریکی در مدت مشابه 30 برابر افزایش یابد و به 5.9 گیگاوات ساعت در سال 2027 برسد. ضمن اینکه دولت اندونزی قصد دارد در پایتخت جدیدی که قرار است بزودی احداث آن در ایالت کالیمانتان شروع شود تمام وسایل نقلیه و ابنیه از باتری الکتریکی و انرژی‌های تجدید پذیر استفاده نمایند. 

براساس نظرآقای جوکووی رئیس جمهور اندونزی این کشور باید از یک اقتصاد کالایی به یک اقتصاد صنعتی تبدیل شود و به همین منظور نیز دولت بخش زیادی ازصادرات سنگ نیکل را از اول سال جاری ممنوع اعلام کرد و قصد دارد کل صادرات آن را از 2022 ممنوع نماید و در نتیجه معدنچیان را مجبور به فرآوری و پردازش سنگ نیکل در داخل کشور نماید.

اندونزی یکی از بزرگترین دارندگان معادن نیکل جهان و صادرکننده عمده سنگ نیکل بوده که علاقه مند به تبدیل شدن به قطب فرآوری نیکل جهان می‌باشد. فعالیتی که درصنایع فولاد، مواد شیمیایی و در نهایت در تولید باتری الکتریکی برای وسایل نقلیه الکتریکی وصنعت ساختمان برای تامین انرژی کاربرد دارد. این کشور روی تولید دو ترکیب باتری مبتنی برنیکل، نیکل منگنز کبالت NMC و لیتیوم کبالت نیکل آلومنیوم NCA تمرکز نموده است که این دو نوع در میان پنج ترکیب اصلی هستند که در بازار باتری‌های الکتریکی درحال رقابت هستند. این نوع باتری‌ها نه تنها به صنعت خودروسازی برقی در اندونزی کمک خواهد نمود بلکه به بخش ذخیره سازی انرژی در این کشور نیز پاسخ خواهد داد. انتظار می رود هر دو صنعت طی یک دهه آینده رشد چشمگیری داشته باشند زیرا اقتصاد بزرگی همچون انذونزی تعهدات خود را در مقابل استفاده از انرژی‌های سبز (پاک) دو برابر می‌کند.

اندونزی تا ژانویه سال جاری میلادی (2020)  بعنوان بزرگترین تامین کننده سنگ نیکل خام اتحادیه اروپا عمل می‌کرد که از آن زمان بدستور رئیس جمهور این کشور صادرات این ماده معدنی با هدف فرآوری داخلی آن و ایجاد اطمینان نزد سرمایه گذاران داخلی و خارجی مبنی بر اینکه مواد اولیه کافی در داخل برای فرآوری و سرمایه گذاری دراین صنعت وجود دارد، متوقف شد که با اعتراض و واکنش شدید کشورهای واردکننده اتحادیه اروپا روبروشد. اندونزی درپاسخ خواستارسرمایه گذاری اروپائیان درصنعت فرآوری نیکل  درداخل کشور شد .

علیرغم سرمایه گذاری سنگین اندونزی درصنایع نیکل و باتری الکتریکی و رویکرد دولت این کشور برای استفاده هر چه بیشتر از وسایل نقلیه الکتریکی، این موضوع با نگرانی مصرف کنندگان در مورد فن آوری و قیمت گذاری این نوع اتومبیل ها مواجه شده است و علاوه بر آن همه گیری ویروس کرونا تقاضا برای خودرو بطور کلی در این کشور را با چالش های جدی مواجه نموده است. در این خصوص متخصصین اعتقاد دارند که در شرایط رکود اقتصادی فعلی، مردم در مورد خرید یک وسیله نقلیه بخصوص از نوع برقی آن به طولانی مدت فکر می‌کنند و روند بهبود اقتصادی و توسعه یک صنعت خودرو که با محیط زیست سازگار باشد نیاز به همکاری همه دستگاه‌های دولتی می‌باشد.

5- کارشناسان اعتقاد دارند که زیرساخت ها در اندونزی برای تولید باتری‌های الکتریکی هنوز بسیار عقب و سرمایه گذاری دراین صنعت بسیار پایین است. همچنین از نظر متخصصین از مهمترین نگرانی‌های مصرف کنندگان خودروهای برقی کمبود ایستگاه‌های شارژ و قیمت های بالای این نوع خودروها می‌باشد بطوریکه قیمت اتومبیل های الکتریکی سه برابر اتومبیل های با سوخت فسیلی می‌باشد و قیمت این نوع موتورسیکلت ها نیز 1.5 برابر گران تر از نوع سوخت فسیلی آن می‌باشد. البته در این خصوص شرکت پرتامینا اعلام کرده است که بخش های دولتی و خصوصی قرار است تا سال 2030 تعداد 31 هزار ایستگاه شارژ و رسیدن به اهداف دولت برای تولید خودورهای الکتریکی 3.7 میلیارد دلار سرمایه گذاری کنند. بر این اساس ایجاد هلدینگ بزرگی مرکب از سه شرکت معتبر و عظیم  اندونزیایی را نشان از جاه طلبی‌های بزرگ کشور در این صنعت عنوان می نمایند.