نظام مالیاتی در اندونزی

در این مطلب نگاهی اجمالی به نظام مالیاتی اندونزی و انواع مالیات در این کشور شده است.

درآمدهای دولت به تمام دریافتی‌هایی که دولت اخذ می‌کند، از جمله مالیات، عوارض گمرکی ، درآمد حاصل از شرکت های دولتی، درآمدهای سرمایه ای و کمک های خارجی اطلاق می‌شود. درآمدهای دولت، بخشی از محاسبه تراز بودجه دولت است.
با شرایط فعلی جهانی، کشورهای بازارهای نوظهور، آخرین مقصد سرمایه گذاری هستند و اندونزی نیز از این قاعده مستثنی نیست. سرمایه گذاران برای راه اندازی کسب و کار در اندونزی، در یک فرآیند کلی به مسائل اداری و قانونی همانند سیستم مالیاتی توجه خاصی نشان می دهند.
مانند بسیاری از کشورها، اندونزی یک سیستم مالیاتی خود ارزیابی را اجرا می‌کند که به مالیات های ایالتی و محلی تقسیم می‌شود. مالیات بر درآمد (شرکتی، فردی، تکلیفی)، مالیات بر ارزش افزوده (مالیات بر ارزش افزوده) ، حق تمبر و مالیات گمرکی ؛ در مالیات های ایالتی گنجانده شده است. مالیات های محلی عمدتاً به موضوعات تجاری مانند دارایی، وسایل نقلیه، فعالیت های تبلیغاتی و اوقات فراغت مربوط می‌شود. به طور کلی، سیستم مالیات بر درآمد در اندونزی هم برای افراد و هم برای شرکت ها اعمال می‌شود.

درآمد مالیاتی  سال 2021

براساس داده‌های آماری وزارت دارایی، در سال مالی 2021، دولت اندونزی برای اولین بار در بیش از یک دهه به هدف درآمد مالیاتی خود رسید. دولت اندونزی، در سال مالی 2021 2003.1 تریلیون روپیه (140 میلیارد دلار) درآمد کسب کرد.

درآمد مالیاتی برای اولین بار در سال 2021 (در فاصله زمانی سال های 2018 تا 2021) دراثر بهبود فعالیت های تجاری و قیمت های بالای کالا، از میزان هدف گذاری شده سالانه خود فراتر رفته است. علیرغم آن که وصولی‌ها به دلیل رکود فعالیت‌های وارداتی، کاهش قیمت‌های جهانی نفت و تضعیف عملکرد کلی کسب‌وکار که عمدتاً به دلیل همه‌گیری COVID-19 نزولی شدند. خانم مولیانی وزیر دارایی می‌گوید ؛ کسری دولت در سال 2022  4.85 درصد بودجه خواهد بود، رقمی‌بسیار کمتر از سالهای 2021 و 2020، که کسری بودجه به ترتیب 5.82 درصد و 6.14 درصد بود. کسری بودجه سال 2022 برابر با  868 تریلیون روپیه  است.

قوانین جدید در سیستم مالیاتی

دولت در تلاش است تا ضمن تسریع بهبود سیستم اقتصادی، یکپارچگی مالی را بهبود دهد. همچنین دولت قصد دارد بار مالیاتی را به شیوه ای منصفانه و در عین حال بهینه برای کل اقتصاد توزیع کند.

در همین حال ، سیاست‌های جدیدی نیز وجود دارد که ممکن است به تلاش برای جمع‌آوری درآمد مالیاتی از طریق گسترش مکانیسم مالیات بر درآمد به بسیاری از اشخاص ثالث کمک کند.

درآمدهای ناشی از مبادله دارایی‌های رمزنگاری شده، و سایر برنامه‌های مالی با پشتوانه فناوری ، اکنون مشمول مالیات بر درآمد قابل اعمال هستند.

در واقع ، به طور کلی پیشرفت‌های متعددی در سیستم مالیاتی اندونزی وجود دارد. در حالی که سیاست‌های مالیاتی با رویه بین‌المللی هماهنگ‌تر می‌شوند، روابط مالی بین‌دولتی نیز از طریق اعمال قانون هماهنگ سازی مالیاتی (UU HKPD) تقویت می‌شود.

علاوه بر این، دیجیتالی شدن، مقامات مالیاتی را برای جمع آوری مالیات به روش های پایدار تقویت می‌کند. به عنوان مثال ، با رویکرد مدیریت ریسک انطباقی (CRM)، مقامات مالیاتی اکنون می‌توانند رفتارهای متفاوتی را برای هر مالیات‌دهنده‌ با توجه به مشخصات ریسک انطباق مبتنی بر شواهد آن‌ها اعمال کنند.

همانطور که در بسیاری از کشورهای دارای سیستم مالیاتی پیشرفته‌تر ثابت شده است ، این رویکرد نه تنها کارایی را بهبود می‌بخشد ، بلکه رابطه پایدارتری بین سازمان مالیاتی و مالیات دهندگان ایجاد می‌کند.

در واکنش به تغییرات سریع در اقتصاد، نیاز به ایجاد تغییرات اساسی و سریع در چشم انداز مالیاتی اندونزی اجتناب ناپذیر است. دولت اندونزی در سال 2021 با هدف تغییرات مقررات در هر دو سطح استراتژیک و فنی و برای جلب اعتماد مالیات دهندگان قانون هماهنگ سازی مالیاتی (UU HPP) را تصویب نمود. اما تفسیر متفاوت مقامات مالی و مالیات دهندگان همیشه وجود دارد.

قصد دولت بهبود نظام مالیاتی است. علاوه بر UU HPP، اطمینان و روابط مبتنی بر اعتماد با مالیات دهندگان به عنوان بخشی از اصلاحات مالیاتی فعلی اندونزی است. علاوه بر این ، قانون روابط مالی بین دولت‌های مرکزی و منطقه‌ای (UU HKPD) ساختار ترتیبات مالیاتی محلی را تنظیم می‌کند و توانایی دولت‌های محلی را برای گسترش پایه مالیاتی خود گسترش می‌دهد.

فرار مالیاتی و راه حل ها

مجازات فرار مالیاتی و اجتناب از مالیات در اندونزی بسیار سخت است. یک گزارش مطالعاتی با هدف تحلیل پدیده فرار مالیاتی در اندونزی می نویسد؛ در این فرایند 2 بازیگر حضور دارد ؛ مالیات دهنده که نماینده همه طرف های احتمالی است که می‌تواند فرار کند و بازپرس مالیاتی که نماینده همه طرف های احتمالی است که با مالیات ، جرایم مالیاتی و اجرای قانون درگیر هستند. این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش شدت مجازات ممکن است بر احتمال تخلف (فرار کردن) عمومی (مالیات‌دهنده) تأثیر بگذارد. سیاست دیگری برای کاهش احتمال فرار مالیات دهندگان از هزینه مالیاتی ، اعمال سیاست مشوق های مالیاتی است. نتیجه نشان می دهد که سیاست مشوق های مالیاتی نسبت به افزایش شدت مجازات موثرتر است.

سیستم مالیاتی اندونزی واقعیت اقتصادی معیشت اکثریت شهروندان فقیر را به رسمیت می‌شناسد و فقرا تقریباً از هرگونه مالیات معاف هستند. آستانه فقر معاف از مالیات برای درآمدهای اندونزیایی نیز به مناطق بستگی دارد زیرا بین قدرت خرید روپیه بین مناطق و درون مناطق و نیز بین شهرهای بزرگتر و شهرهای کوچکتر تفاوت وجود دارد.

مالیات بر درآمد شخصی

مالیات بر درآمد تابع مقررات استانی است که با واقعیت های اقتصادی آن منطقه خاص تعریف شده است. همانطور که در بالا ذکر شد، ساکنان فقیرتر تقریباً از همه مالیات ها معاف هستند.

اگر فردی هر یک از شرایط زیر را برآورده کند، مقیم مالیاتی در اندونزی تلقی می‌شود (به استثنای مواردی که قوانین مالیاتی این قوانین را نادیده می‌گیرد) :

- فرد در اندونزی زندگی می‌کند.

- فرد بیش از 183 روز در یک دوره 12 ماهه در اندونزی است.

- فرد در طول یک سال مالی در اندونزی است و قصد دارد در اندونزی اقامت کند.

- در همین حال ، افراد غیر مقیم مشمول مالیات 20 درصدی بر درآمد با منشأ اندونزی هستند.

تقریباً تمام درآمدهای کسب شده در اندونزی مشمول مالیات بر درآمد است. نرخ های تصاعدی زیر برای درآمد مشمول مالیات سالانه منظور می‌شود :

نرخ مالیات بر درآمد سالانه

 54,000,000 روپیه 0%

 60,000,000روپیه 5%

 60,000,000 تا 250,000,000روپیه 15%

 250,000,000 تا 500,000,000روپیه 25%

 500,000,000 تا  5,000,000,000 روپیه 30%

 5,000,000,000  روپیه 35%

اگرچه نرخ‌ها به صورت منطقه‌ای متغیر هستند ، اما برای مثال، مالیات بر درآمد اساساً از نرخ تصاعدی استفاده می‌کند که از 10% درآمد ناخالص در سال شروع می‌شود و به 30% در سال افزایش می‌یابد.

به عنوان مثال، در منطقه صنعتی، DKI Jakarta (منطقه اداری ویژه شهرداری بزرگ جاکارتا) ، مالیات بر درآمد با حقوق بیش از یک میلیون روپیه (IDR) در ماه شروع می‌شود، با نرخ 10٪ که به تدریج تا 40 درصد افزایش می یابد.

بخش بزرگی از مالیات بر درآمد افراد از طریق کسر مالیات توسط کارفرمایان دریافت می‌شود. کارفرمایان مالیات بر درآمد را به صورت ماهانه از حقوق و سایر پرداختی‌های جبرانی به کارمندان کسر می‌کنند. در صورتی که مالیات دهنده مقیم ( ساکن اندونزی) باشد ، نرخ های مالیاتی فوق اعمال می‌شود. اگر فرد یک مؤدی مالیاتی غیر مقیم باشد ، مالیات تکلیفی 20 درصد از مبلغ ناخالص است.

درآمد سالانه غیر مشمول مالیات در ابتدا 36 میلیون روپیه (تقریباً 2727 دلار آمریکا) در سال 2016 تعیین شد. در آوریل 2016 ، وزیر دارایی اندونزی اعلام کرد که برای تقویت قدرت خرید مردم و تشویق مصرف خانوار ، دولت قصد دارد درآمد غیر مشمول مالیات را 50 درصد افزایش دهد و به 54 میلیون روپیه (تقریباً)  4090 دلار آمریکا برساند. 

مالیات کربن

مالیات کربن مالیات جدیدی است که از اول ژوئیه 2022 به عنوان بخشی از اصلاحات مالیاتی اندونزی در اندونزی اجرایی می‌شود. به عنوان یکی از ابزارهای مالی غیر تجاری، مالیات کربن با هدف تغییر رفتار، حمایت از کاهش انتشار و تشویق سرمایه گذاری و نوآوری است. طبق قانون هماهنگ سازی مقررات مالیاتی در اندونزی، مالیات کربن بر انتشار کربن اعمال می‌شود که تأثیر منفی بر محیط زیست می‌گذارد.

مالیات کربن با اصل عادلانه و مقرون به صرفه و بر اساس فضای کسب و کار جهانی و ملی اعمال می‌شود. مالیات کربن در اندونزی با قیمت بالاتر یا همان قیمت کربن در بازار کربن با کمترین قیمت 30 روپیه (0.21 سنت دلار در می 2022) به ازای هر کیلوگرم دی اکسید کربن (CO2e) تعیین می‌شود. اولین بخش در جولای 2022 که مالیات کربن در اندونزی دریافت می‌شود ، بخار نیروگاه زغال سنگ است.

گمرک و مالیات

اگرچه قانون اندونزی اجازه می دهد عوارض واردات بین 0 تا 150 درصد باشد (از ارزش گمرکی کالای وارداتی) ، بالاترین نرخ تعیین شده در حال حاضر 40 درصد است. به دلیل جهانی شدن اقتصاد ، اندونزی تعدادی موافقت نامه تجارت آزاد امضا کرده است. به طور مؤثر نرخ های حقوق ورودی را لغو یا به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

با این حال ، برای استراتژی‌های حمایتی ، دولت همچنان نرخ های بالایی را برای کالاهای خاص اعمال می‌کند. همچنین نرخ های حقوق گمرکی وارداتی ضد دامپینگ برای برخی از محصولات از کشورهای خاص اعمال می‌شود.

مالیات بر درآمد شرکتی در اندونزی

شرکت مقیم ، شرکتی است که در اندونزی ثبت شده و فعالیت های تجاری انجام می دهد. شرکت خارجی که دارای مقر دائم (PE) در اندونزی است ، مانند مالیات دهندگان مقیم تعهد مالیاتی دارد. در حالی که شرکت غیر مقیم یک شرکت خارجی است که در خارج از کشور ثبت شده است اما از اندونزی درآمد کسب می‌کند.

البته به عنوان یک شرکت مقیم، مزایای زیادی وجود خواهد داشت. به عنوان مثال، زمانی که در بخش‌های دارای اولویت بالا یا در مناطق جغرافیایی خاص تجارت می‌کنید، می‌توانید از مالیات بر درآمد تخفیف دریافت کنید. همچنین به این معنی است که شما واجد شرایط کاهش درآمد خالص تا 30٪ از مقدار سرمایه گذاری شده، به نسبت 5٪ برای 6 سال تولید خواهید بود.

نرخ مالیات شرکتی عموماً 25٪ (22٪ در سال 2020) ثابت است، اما شرایط ویژه برای یک شرکت مقیم اعمال می‌شود. یک کارگر خارجی مانند شرکت های خارجی، می‌توانید به عنوان مالیات دهنده مقیم یا مالیات دهنده غیر مقیم در نظر گرفته شوید. کارگر خارجی که پس از اقامت بیش از 183 روز در هر دوره 12 ماهه به عنوان مالیات دهندگان مقیم طبقه بندی می‌شود.

شرکت‌های کوچک و متوسط با گردش مالی سالانه زیر 50 میلیارد روپیه (تقریباً 3.8 میلیون دلار) از تخفیف مالیاتی 50 درصدی برخوردار می‌شوند (به نسبت درآمد مشمول مالیات بخشی از گردش مالی ناخالص تا سقف 4.8 میلیارد روپیه اعمال می‌شود). در سال 2013 ، وزارت دارایی اندونزی مقرراتی را صادر کرد که یک درصد تعرفه مالیات بر درآمد را برای مالیات دهندگان فردی و نهادی با گردش مالی ناخالص سالانه زیر 4.8 میلیارد روپیه (تقریباً 363,636 دلار آمریکا) تعیین کرد.

نمودار درآمدهای مالیاتی اندونزی 2000-2019

نمودار درآمد ماهیانه مالیاتی برپایه دلار

درسال های شیوع کووید 19