صربستان در زمینه حمل و نقل، چشم انداز و برنامه اجرایی مناسبی دارد

در این مطلب ترجمه بخشی از مصاحبه ی آقای وولیکو کوواچویچ Veljko Kovačević، دستیار وزیر شهرسازی، حمل و نقل و ساختارهای زیربنائی صربستان در امور حمل و نقل آب و ایمنی ناوبری وضعیت حمل و نقل صربستان، با مجله کرد دیپلماتیک آمده است.

آقای وولیکو کوواچویچ Veljko Kovačević، دستیار وزیر شهرسازی، حمل و نقل و ساختارهای زیربنائی صربستان در امور حمل و نقل آب و ایمنی ناوبری در پاسخ به این سوال که امروزه صربستان درخصوص مشارکت فعال‌تر این کشور در جریان تجارت اروپا در کجا ایستاده است گفت: 

معتقدم که پاسخ بهینه و گویا برای این سوال می‌تواند مقایسه ای باشد که صربستان تا سال 2014 در چه جایگاهی بوده و امروز کجا هستیم. من به شما یادآوری می‌کنم که تا سال 2014، ما نتوانسته بودیم به اندازه کافی جامعه خود را سازماندهی کنیم؛ حتی برای استفاده از آنچه توسط طبیعت اشیاء، به عنوان مثال موقعیت جغرافیایی به ما داده شده ‌است را مدیریت کنیم. آن چیزی که چندین دهه پیش توسط نسل های گذشته آغاز شده است - و آن ساخت بزرگراهی است که صربستان را با مجارستان و اروپای مرکزی به شمال و با مقدونیه شمالی، یونان، بلغارستان و ترکیه به جنوب و جنوب شرقی متصل کند؛ ما در سال 2014 ادامه دادیم، من می‌گویم به روشی کاملاً سازمان یافته و کارآمد برای اولین بار، و در تابستان 2019 تکمیل شد.

با این حال، در واقع سال ۲۰۱۴ را به عنوان یک سال حیاتی برای این جامعه تلقی می‌کنم، زیرا معتقدم، آن چه که راه‌اندازی شد و نحوه راه‌اندازی آن، و همچنین برنامه‌هایی که در آن سال تعریف شدند، فرایندی را آغاز کرد که در نهایت تصویر این کشور را به طور کامل تغییر خواهد داد. دولت وقت، که نخست وزیر آن، به شما یادآوری می‌کنم، الکساندر ووچیچ بود، اولویت های توسعه حمل و نقل را تعیین نمود و طبق آن برنامه عملیاتی شروع به کار کرد. آنچه از اهمیت اساسی برخوردار است این واقعیت است که این سیاست حمل و نقل، برخلاف همه سیاست های قبلی، کوتاه مدت نبوده و تنها یک قدم جلوتر نبوده است. به طور خاص، با این فرض شروع نشد که تکمیل کریدور X برای حل تمام مشکلات ما کافی است. برعکس، حتی در آن زمان به وضوح بیان شد که این تنها پیش شرط ماست که سرانجام از موقعیت ترانزیتی که طبیعتاً به ما داده استفاده کنیم و همچنین از مرگ در شهرها و شهرداری‌های مرکز و جنوب صربستان جلوگیری نمائیم. ما این اقدام تمدن‌ساز را بدون خطا به پایان رساندیم. سپس شروع به تعریف پروژه‌های دیگر برای توسعه زیرساخت ترابری جاده‌ای کردیم که هدف آن برقراری ارتباط بهتر صربستان با منطقه و همچنین ایجاد پیش‌شرط اصلی برای رسیدن سرمایه‌گذاری‌های بزرگ نه تنها در بلگراد یا نووی ساد، بلکه در Pirot، Leskovac، Krusevac، Kraljevo و مکان‌های دیگر بود. نتیجه این ملاحظه، شروع کار در کریدور Moravian، کریدور Fruška Gora، بزرگراهی بود که ما را با بوسنی هرزگوین متصل می‌کند، برنامه‌ریزی بزرگراه Vožd Karađorđe، همراه با کارهای متعدد در زمینه بازسازی جاده‌های منطقه ای. همه این پروژه‌ها امکان استفاده کامل از ظرفیت حمل و نقل این کشور را فراهم خواهند نمود. با این حال، حتی در آن زمان مشخص شد که صربستان از توانایی‌ها و ظرفیت انجام کارهای بیشتری برخوردار است و ساخت زیرساخت‌های جاده ای به تنهایی برای اطمینان از ورود کامل صربستان به جریان‌های تجاری اروپا کافی نیست. به همین دلیل کار با تأمین اعتبار و مدیریت کارآمد پروژه‌های توسعه زیرساخت های جاده ای متوقف نشد، بلکه شروع سرمایه‌گذاری جدی در شبکه راه آهن و همچنین زیرساخت های حمل و نقل آب بود. اینها دو شکل حمل و نقل هستند که این کشور برای تحقق ظرفیت‌های تدارکاتی خود به توسعه نیاز دارد و من به شما یادآوری می‌کنم که این لجستیک است که ارزش افزوده بیشتر در جریان حمل و نقل هر کشور ایجاد می‌کند. برای مثال، فقط نگاهی به ایرلند بیندازید و همه چیز برای شما روشن خواهد بود. این امر از منظر تمدنی برای ما، در ساخت بزرگراه‌ها و در نتیجه اتصال و شتاب بخشیدن به صربستان، حائز اهمیت است. اما بدون وجود یک شبکه ریلی توسعه یافته، بنادر مدرنی که از طریق مفهوم برنامه ریزی خود با بندرهای بزرگ منطقه مطابقت داشته باشند، مانند به اصطلاح "بنادر خشک"، بدون پایانه‌های چندمنظوره، ما فرصتی برای اقتصاد خود فراهم نمی‌کنیم تا محصولات داخلی را در بازارهای خارجی به فروش برسانیم، و همچنین مواد خام مورد استفاده در تولید را وارد کنیم، به گونه‌ای که مقرون‌به‌صرفه و کارآمد باشد.

از این منظر، من معتقدم که طی سال جاری و سال آینده در انتظار تحقق دقیقاً آن پروژه‌های حمل و نقلی خواهیم بود که به معنای تحقق تمام پیش شرط های زیرساختی برای ورود کامل صربستان به جریان‌های تجاری اروپا است. در اینجا همچنین رهبری جدید این وزارتخانه که "تومیسلاو مومیرویچ" با خود آورده اهمیت غیرقابل انکاری دارد.

مهم‌ترین پروژه بدون شک بازسازی ریل راه آهن کریدور X از مرز مجارستان تا مرز مقدونیه شمالی است، همچنین بازسازی برخی دیگر از مسیرهای مهم ریلی، یکی از مهمترین آنها به اعتقاد من، خط راه آهن از Niš به Zaječar، Bor و Prahovo است، جایی که مجتمع های بزرگ صنعتی در آن واقع شده اند، و به ویژه به دلیل پارک شیمیایی که برای Prahovo در نظر گرفته شده است. به همین دلیل است که پروژه توسعه بندر Prahovo، که قلب لجستیک پارک شیمیایی آینده است، نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.

از نظر اهمیت یکسان بازسازی، خطوط ریلی متعددی در ووودینا است، که وزارت شهرسازی، حمل و نقل و ساختارهای زیربنائی، در حال آماده سازی پروژه ای برای گسترش ظرفیت بندر Bogojevo است که بیشتر به تجارت کشاورزی مرتبط است و در حال حاضر به شبکه ریلی ملی متصل نیست، که یکی از بزرگترین نقایص آن است. با توجه به شرایط عمومی، صربستان یک مشکل برجسته به صورت فقدان زیرساخت‌های بندری مدرن و امکانات روبنایی دارد که ذخیره و صادرات کارآمدتر غلات را به بازارهای خارجی ممکن ‌سازد، که تاثیر منفی بر قیمت به‌دست‌آمده توسط تولید کنندگان ما دارد و تاثیری مخرب اما معکوس بر تجارت کشاورزی دارد. دستور کار ما فقط شامل بندر Bogojevo یا بندر "نووی‌ساد" نیست، بلکه ما سومین اپراتور بندر بزرگ جهان را آورده ایم که از ماه سپتامبر کار خود را در این بندر آغاز می‌کند و 35 میلیون یورو سرمایه گذاری می‌کند. برای مثال، بندر جدید بلگراد، پروژه‌ای است که نسل فعلی مهندسین متخصص در حمل و نقل و هیدرولیک را نشان می‌دهد، چرا که بندر بلگراد مهم‌ترین تاسیسات حمل و نقل آب و لجستیک کلی است که ساخت آن برای یک قرن برنامه‌ریزی شده ‌است. با احداث بندر جدید در بلگراد، جمهوری صربستان قطبی به دست خواهد آورد که امکان ارتباط جاده ای، ریلی و حمل و نقل آبی را فراهم می‌کند.

پروژه احیای بخش ریلی کریدور X در صربستان با مسیرهای Xb و Xc، اتصال بندر بلگراد را با برخی از مهم‌ترین بخش‌های راه مدیترانه مانند کریدور مدیترانه شرقی، کریدور مدیترانه‌ای و کریدور دریای بالتیک - آدریاتیک امکان پذیر می‌سازد. این بررسی اجمالی از فعالیت‌های پروژه وزارت شهرسازی، حمل و نقل و ساختارهای زیربنائی، نشان می‌دهد که ما درک کرده‌ایم که چه کاری باید برای اتصال صربستان با اتحادیه اروپا و منطقه انجام دهیم، بلکه بتوانیم به عنوان یک جامعه به میزان کافی رقابتی در برابر بزرگ‌ترین بازیگران در اتحادیه اروپا راه یابیم. البته، بدون ثبات مالی و انضباط بودجه ای، که امکان سرمایه گذاری عمده در زیرساخت های حمل و نقل را فراهم می نماید، هیچ یک از این موارد امکان پذیر نیست. به همین دلیل کار در این وزارتخانه امروزه مسئولیت بسیار بیشتر، و همچنین رضایت خاطر را نسبت به دوره هشت یا نه ساله گذشته به همراه دارد.