کشت فراسرزمینی آلمان

زمین‌های کشاورزی به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به یک کالای کمیاب در سراسر جهان هستند. عواملی که در این امر نقش دارند شامل موارد ذیل می‌شود:

• تقاضای بیشتر برای مواد غذایی به دلیل رشد جمعیت
• افزایش استفاده از زمین‌های کشاورزی برای کشت گیاهان برای تولید زیست سوخت
• تغییر رژیم غذایی: افزایش مصرف تنقلاتی مانند قهوه و شکلات یا فست فود، نیاز به فضای بیشتری از زمین‌های زراعتی دارد.
• افزایش تقاضا برای پروتئین‌ها و روغن‌های حیوانی به زمین بیشتری نسبت به یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی نیاز دارد.

به دلیل کمبود زمین‌های زراعتی، آلمان به زمین‌های قابل کشت در سایر کشورها وابسته است. در سال 2017، آلمان 16.7 میلیون هکتار زمین قابل کشت داشته است. این در حالی است که این کشور برای تولید محصولات خود نیاز به بیش از 19 میلیون هکتار زمین دارد. افزایش کشت فراسرزمینی آلمان عمدتاً ناشی از افزایش تقاضا برای مواد خام کشاورزی جهت استفاده در محصولات صادراتی تولید آلمان می‌باشد.

از یک سو، صادرات محصولات کشاورزی و محصولات مواد غذایی منجر به افزایش تقاضا برای مواد خام کشاورزی وارداتی می‌شود که برای تولید کالاهای صادراتی مورد نیاز است. از سوی دیگر، شرکت های پرواربندی و صنایع لبنی در آلمان به طور فزاینده ای از خوراک پروتئینی وارداتی برای تغذیه دام هایشان استفاده می‌کنند.

در کنار این موارد، افزایش کشت گیاهان برای تولید زیست سوخت نیز موجب آن شده که زمین قابل کشت کمتری برای مصرف داخلی در آلمان وجود داشته باشد.نیاز آلمان به اراضی قابل کشت در خارج از کشور بین سال های 2010 و 2017، 9.5 درصد افزایش یافته و از 14.1 میلیون هکتار به 15.4 میلیون هکتار رسیده است. افزایش نیاز به زمین‌های زراعتی در سایر کشورها ناشی از کشت دانه‌های روغنی و میوه‌های روغن دار (+47%)، کاکائو و فرآورده‌های تهیه شده از کاکائو (+27%) و انواع پاستا و ماکارونی، انواع نان و شیرینی‌جات (+23%) می‌باشد.  در حالی که مجموع محصولات تهیه شده از کاکائو و قهوه تنها 4.5 درصد از واردات محصولات کشت شده در سایر کشورها برای مصرف در آلمان را تشکیل می‌دهد، اما 22.7 درصد از کل زمین‌های زراعتی برای کشت این محصولات استفاده می‌شود.

مهم ترین کشورهای تامین کننده محصولات گیاهی وارداتی این کشور در سال 2017، هلند (13.1 درصد)، فرانسه (8.8 درصد) و لهستان (8.6 درصد) بوده اند. واردات از این سه کشور به تنهایی بیش از 30 درصد از کل واردات را به خود اختصاص داده است. واردات از هلند عمدتاً شامل سبزیجات و روغن‌های حیوانی و گیاهی و باقیمانده‌های صنایع غذایی می‌شود. در همین حال، آلمان برای تامین نیازهای داخلی اش، از لهستان عمدتا غلات وارد می‌کند. عمده محصولات گیاهی وارداتی از فرانسه را دانه‌های روغنی و میوه‌های روغن دار و غلات تشکیل می دهد. در سال های 2010 تا 2017، واردات از ایالات متحده (+113%)، لهستان (+62%) و جمهوری چک (+50%) افزایش چشمگیری داشته است.

 

منبع:

 

https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Umwelt/UGR/landwirtschaft-wald/Publikationen/Downloads/fachbericht-flaechenbelegung-pdf-5385101.pdf?__blob=publicationFile