جایگاه آرژانتین در شاخص کامیابی لگاتوم

موسسه لگاتوم، از سال ۲۰۰۹ میلادی تاکنون، برای ارزیابی و مقایسه میزان رفاه کشورها، با تنظیم شاخص ترکیبی رفاه که بر اساس فاکتورهای گوناگونی نظیر ثروت، رشد اقتصادی و کیفیت زندگی تنظیم می‌شود سالانه در سطحی جهانی به رتبه‌بندی بیش از 160 کشور (دربرگیرنده بیش از ۹۶ درصد از جمعیت کره زمین) می‌پردازد.

از نگاه مؤسسه لگاتوم رفاه و شکوفایی به معنای این است که همه مردم فرصت رشد، پیشرفت و کامیابی داشته باشند و از وضعیت خود احساس رضایت کنند.

قبلا رفاه یک کشور صرفا بر اساس شاخص‌های اقتصاد کلان در نظر گرفته می‌شد؛ که میزان تولید ناخالص داخلی یک کشور بیانگر آن بود. اما بی‌شک رفاه چیزی بیش از انباشت ثروت مادی است و شادمانی و رضایت از زندگی و امید به داشتن زندگی بهتر در آینده را نیز در بر می‌گیرد. از این رو، شاخص کامیابی مؤسسه لگاتوم با توجه به در نظر گرفتن درآمد و رفاه اجتماعی نسبت به سایر سنجش‌ های جهانی رفاه متمایز است.

شاخص رفاه لگاتوم 167 کشور در پنج منطقه [آمریکا، اروپا، منا (خاورمیانه و شمال آفریقا)، آسیا - اقیانوسیه، و آفریقا] را با 12 زیرشاخص کلی مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

تعریف کامیابی، رفاه و شکوفایی

از نگاه مؤسسه لگاتوم، احساس کامیابی، شکوفایی و رفاه به وسیله یک جامعه فراگیر، با یک قرارداد اجتماعی قوی که از آزادی‌ها و امنیت اساسی هر فرد محافظت می‌کند، بوجود می آید. به اعتقاد این مؤسسه، در یک جامعه مرفه:

• مردم در صلح و بدون تهدید، خشونت، ظلم و جنایت زندگی می‌کنند.
• به کرامت ذاتی همه احترام گذاشته می‌شود و حق آزادی بیان، عبادت و تجمعات تضمین می‌شود.
• نهادهای حاکمیتی با صداقت عمل می‌کنند، در برابر شهروندان پاسخگو و تابع حاکمیت قانون هستند.
• خانواده‌های پایدار شکل می‌گیرد، جوامع ارزش هایی را ایجاد می‌کنند که فرهنگ را شکل می دهد و پیوندهای اعتماد مورد نیاز برای شکوفایی جامعه را ایجاد می نمایند.
• رفاه بوسیله یک اقتصاد باز هدایت می‌شود که از ایده‌ها و استعدادها برای ایجاد راه‌های پایدار رهایی از فقر استفاده می‌کند.
• حقوق مالکیت تضمین می‌شود، بنابراین سرمایه گذاری می‌تواند جریان داشته باشد.
• مقررات تجاری، کارآفرینی، رقابت و نوآوری را ممکن می سازد.
• بازارهای باز و زیرساخت های با کیفیت بالا تجارت را تسهیل می‌کند.
• سیاستهای مالی و پولی به طور مسئولانه برای تقویت اشتغال، بهره وری و اقتصاد پایدار استفاده می‌شود.
• مردم از سلامت جسمی و روانی خود مراقبت می‌کنند و به مراقبت های بهداشتی مؤثر دسترسی دارند.
• یادگیری ارزشمند است و همگان از آموزش با کیفیت بالا برخوردارند، بنابراین می‌توانند استعدادهای خود را شکوفا سازند.
• محیط زیست به عنوان میراثی برای نسل های کنونی و آینده بصورتی عاقلانه اداره می‌شود.

شکوفایی واقعی بدین معناست که هرکسی این فرصت را دارد که با تحقق استعدادهای منحصر به فرد خود، با ایفای نقش در تقویت جوامع و ملت ها، پیشرفت کند. شکوفایی و رفاه توسط افراد توانمندی ایجاد می‌شود که اعضای یک جامعه را تشکیل داده و شکوفایی را تحقق می‌بخشند. همه می‌توانند زندگی عاری از فقر بسازند. زیرا در نهایت، رفاه فقط مربوط به آنچه داریم نیست؛ بلکه درباره این است که چه کسی می‌شویم.

شاخص های تعریف کامیابی، شکوفایی و رفاه

بر اساس تعریف مؤسسه لگاتوم، مهمترین مؤلفه‌هایی که بر اساس آن کشورهای جهان از منظر شکوفایی و رفاه مورد بررسی قرار می‌گیرند، به صورت زیر تعریف می‌شوند:

• امنیت و ایمنی: مؤلفه ایمنی و امنیت، کشورها را بر اساس میزان امنیت ملی، احساس امنیت شخصی برای زندگی در هر کشور طبقه بندی می‌کند.
• آزادی فردی: شاخص آزادی فردی پیشرفت ملی را در راستای حقوق اولیه قانونی، آزادی‌های فردی و رواداری اجتماعی اندازه گیری می‌کند.
• حکمرانی: شاخص حاکمیت میزان نظارت ها و محدودیت های قدرت را بررسی می‌کند و اینکه آیا دولت ها به طور مؤثر و بدون فساد عمل می‌کنند یا خیر.
• سرمایه اجتماعی: شاخص سرمایه اجتماعی میزان کیفیت روابط فردی و اجتماعی، رعایت هنجارهای اجتماعی و مشارکت مدنی را در هر کشور اندازه گیری می‌کند.
• فضای سرمایه گذاری: شاخص محیط سرمایه گذاری میزان محافظت لازم از سرمایه گذاری‌ها و دسترسی آسان به سرمایه گذاری را اندازه گیری می‌کند.
• زیرساخت و دسترسی به بازار: شاخص دسترسی به بازار و زیرساخت ها، کیفیت زیرساخت هایی را که تجارت را ممکن، و تحریفات موجود در بازار کالا و خدمات را اصلاح می نماید را اندازه گیری می‌کند.
• شرایط کارآفرینی: شاخص شرایط کارآفرینی میزان توانمندی شرکت ها در راه اندازی، رقابت و توسعه را تعیین می‌کند.
• کیفیت اقتصادی: در شاخص کیفیت اقتصادی، کشورها را از نظر سطح زندگی از نظر اقتصادی، فراگیری اقتصادی، سیاست ضد انحصار، مشارکت نیروی کار، بازار رقابتی و باز بودن در تجارت، رتبه بندی می‌شوند.
• شرایط زندگی: شاخص شرایط زندگی، میزان کیفیت مناسب زندگی برای همه، از جمله منابع مادی، سرپناه، خدمات اساسی و ارتباط را اندازه گیری می‌کند.
• سلامت: شاخص سلامت میزان تندرستی افراد و دسترسی به خدمات لازم برای حفظ سلامتی، از جمله خدمات بیمارستانی، سیستم های بهداشتی، بیماری و عوامل خطر و میزان مرگ و میر را اندازه گیری می‌کند.
• آموزش: شاخص آموزش ثبت نام، نتایج و کیفیت را در چهار مرحله آموزش (آموزش پیش دبستانی، ابتدایی، متوسطه و عالی) و همچنین مهارت های افراد بزرگسال را اندازه گیری می‌کند.
• محیط زیست: شاخص محیط طبیعی عملکرد هر کشور را در سه زمینه اندازه گیری می‌کند: کیفیت محیط زیست، فشارهای محیطی و تلاش برای حفظ محیط زیست.

جایگاه آرژانتین در شاخص های کامیابی، شکوفایی و رفاه

امنیت:

امنیت یک کالای عمومی و از زیرساخت های مهم برای توسعه محسوب می‌شود. بدون وجود ثبات و امنیت، فضای کسب و کار و سرمایه گذاری اقتصادی غیرممکن شده، کیفیت زندگی و رفاه کاهش یافته و سلامت جسم و روان بخطر می افتد. امنیت از بسترهای مهمی است که بدون وجود آن، برآورده کردن نیازهای انسان از حد نیازهای اولیه فراتر نخواهد رفت.

بر اساس رده بندی مؤسسه لگاتوم در سال 2020، سوئیس، نروژ، لوکزامبورگ، اتریش و ایسلند حائز بالاترین درجه امنیت در جهان قرار گرفته اند. آفریقای جنوبی، افغانستان، سوریه، یمن و عراق نیز در شمار ناامن ترین کشورهای جهان قرار دارند. آرژانتین با نمره 69.14 در رده 78 جهان قرار گرفته است.

بهترین رتبه آرژانتین در حوزه امنیت مربوط به سال 2010 با رتبه 72 و بدترین وضعیت مربوط به سال 2016 با رتبه 103 می‌باشد.

آزادی‌های فردی:

آزادی علاوه بر اینکه یک ارزش جهانشمول و از حقوق اساسی بشر است، بستری است که بواسطه آن، انسان قادر خواهد بود تا ظرفیت ها و استعدادهای خود را شکوفا و از میان گزینه‌های مختلفی که پیش رو دارد، دست به انتخاب بزند. آزادی علاوه بر تقویت کرامت انسانی، ارزش هایی همچون تساهل را در جامعه ترویج و در نتیجه محیطی امن برای همگان بوجود می آورد. در حوزه آزادی‌های فردی نروژ، دانمارک، سوئد، فنلاند و هلند در بالاترین رده بندی مؤسسه لگاتوم قرار گرفته اند.

آرژانتین در سال 2020 در زمینه آزادی‌های فردی در جایگاه 27 جهان قرار داشت. وضعیت این کشور از سال 2010 تا کنون با نوسان همراه بوده اما بصورت کلی جایگاه آرژانتین رو به بهبود است.

بدترین رتبه آرژانتین در زمینه آزادی‌های فردی به سال 2010 (رتبه 35 جهانی) و بهترین رتبه نیز در سال 2017 (رتبه 25) توسط این کشور کسب شده است.

شاخص حکمرانی:

کیفیت حکمرانی نشان دهنده میزان موفقیت دستگاه بروکراتیک یک کشور در رسیدن به اهداف تعیین شده و ارائه خدمات بهتر به شهروندان است. در یک حکمرانی با کیفیت، عملکرد دستگاه حکمرانی شفاف، مقامات پاسخگو، امکان دسترسی به مقامات آسان، گردش نخبگان امکانپذیر و مبارزه با فساد در بالاترین اولویت ها قرار دارد. در چنین کشورهایی دستگاه حکمرانی سیاستگذاری‌های را بر اساس خواست عمومی جامعه انجام داده و در انجام کارکردهای خویش حداکثر بهره وری و حداقل هزینه‌ها را در نظر می‌گیرد. در سال 2020 کشورهای فنلاند، نروژ، دانمارک، هلند و نیوزلند 5 کشور نخست در زمینه کیفیت حکمرانی هستند.

در رده بندی سال 2020، آرژانتین با کسب نمره 54.18 در رده 56 جهان قرار گرفت.

وضعیت این کشور طی 10 سال گذشته رو به بهبود بوده است. بدترین رده این کشور به سال 2015 با رتبه 96 باز می‌گردد و در سال 2020 نیز این کشور با 1 پله صعود، بهترین رتبه در سال های گذشته را به خود اختصاص داده است.

سرمایه اجتماعی:

سرمایه اجتماعی مجموعه از مؤلفه‌های اعتماد، رعایت هنجارها و مشارکت در شبکه‌های اجتماعی را در بر می‌گیرد. زندگی در جامعه ای توأم با حس اعتماد، قانومند و پویا هزینه‌های فعالیت های اقتصادی را کاهش داده و بر سود طرفین معاملات می افزاید. در جامعه ای با وجود سرمایه اجتماعی بالا، امنیت در حداکثر ممکن قرار دارد، رعایت قانون در سطوح مختلف جامعه باعث روان شدن امور و پیشبینی پذیری رفتارها می‌شود و حضور افراد در گروه‌های مختلف اجتماعی، امکان تحرک اجتماعی و غنی سازی روابط افراد را افزایش داده و به فرد این امکان را می دهد تا استعدادهای خویش را شکوفا ساخته و سلامت جسمی و روانی فرد ارتقاء پیدا کند. دانمارک، نروژ، فنلاند، ایسلند و نیوزلند واجد بالاترین درجات سرمایه اجتماعی در جهان در سال 2020 بودند.

آرژانتین در سال 2020 با کسب نمره 48.08 در جایگاه 122 جهان از میان 168 کشور قرار گرفت.

وضعیت سرمایه اجتماعی در آرژانتین طی سال های 2010 تا 2020 همواره در نوسان بوده است. بدترین سال از نظر سنجش سرمایه اجتماعی طی این بازه مربوط به سال 2019 (با رتبه 124) و بهترین آن مربوط به سال 2014 (با رتبه 91) می‌باشد. به نظر می رسد تورم و رکود اقتصادی با کاهش سرمایه اجتماعی در آرژانتین رابطه مستقیم داشته باشد.

محیط سرمایه گذاری:

در دنیای جهانی شده، سرمایه‌های اقتصادی به شکلی سیال از مرزهای قراردادی گذر نموده و سرمایه گذاران با بررسی شرایط هر کشور، دست به سرمایه گذاری در آن کشور می زنند. در این میان تلاش سیاستگذاران و دستگاه حکمرانی این است که از طریق ایجاد سهولت در کسب و کار، تضمین حقوق مالکیت، نوآوری، رقابت پذیری و... در رقابت جهانی برای جذب سرمایه گذاری‌های خارجی، موفق شوند.

در سال 2020، کشورهای سنگاپور، نروژ، هنگ کنگ، نیوزلند و فنلاند نسبت به سایر کشورها توانسته بودند، محیط بهتری برای سرمایه گذاری فراهم کنند؛ اما کشورهای آنگولا، لیبی، جمهوری دموکراتیک کنگو و یمن از نامناسب ترین نقاط برای سرمایه گذاری در جهان بشمار می آمدند.

آرژانتین در سال 2020 با کسب نمره 53.71 در جایگاه 82 از میان 156 کشور جهان قرار گرفت.

شرایط سرمایه گذاری در این کشور از سال 2017 بدین سو با شیب ملایم در حال بهبود می‌باشد. بهترین رتبه برای آرژانتین مربوط به سال های 2019 و 2020 است که جایگاه 82 را همچنان حفظ نموده و بدترین دوره نیز به سال 2015 باز می‌گردد.

وضعیت کارآفرینی:

سهولت آغاز کسب و کار، توسعه کسب و کار، پیشرفت در محیط رقابتی، انحصارزدایی از بازار از جمله انگیزه‌های اصلی برای فعالیت اقتصادی در محیط اقتصادی هر کشور است که بالطبع ارزش افزوده فعالیت هر شرکتی، ثمره اش را در شاخص های کمی اقتصاد (تولید ناخالص داخلی، درآمد سرانه و...) نشان می دهد.

در سال 2020 هنگ کنگ، سنگاپور، سوئیس، آمریکا و آلمان سرآمدان وضعیت کارآفرینی در جهان بودند. ونزوئلا، هایئیتی، لیبی، چاد و جمهوری آفریقای مرکزی نیز در قعر جدول قرار داشتند. در همین سال آرژانتین با نمره 46.64 در جایگاه 126 از 146 کشور جهان قرار داشت.

بین سال های 2017 تا 2019، نمره آرژانتین در این حوزه پیشرفت قابل توجهی داشته است. بدترین رتبه آرژانتین به سال 2016 با رتبه 146 باز می‌گردد. بهترین جایگاه آرژانتین نیز در سال 2019 (رتبه 125) کسب شده است. با توجه به تغییرات پائینی که در نمره آرژانتین طی سال های 2010 تا 2020 صورت گرفته، معلوم می‌شود رقابت های جهانی در این حوزه، علت اصلی افت جایگاه آرژانتین در رده بندی جهانی هستند. بعبارت دیگر کشورهای دیگر با اصلاح سیاست های خود، توانسته اند جایگاه بهتری را بدست آورند.

دسترسی به بازار و زیرساخت ها:

زیرساخت ها کالاهایی عمومی هستند که علاوه بر افزایش رفاه شهروندان، زمینه‌های سرمایه گذاری را تسهیل و فعالیت های اقتصادی را رونق می‌بخشند. سرمایه گذاری در حوزه‌های زیرساخت به دلیل نیاز به سرمایه‌های کلان و دیربازده بودن، معمولا با استقبال زیادی از سوی بخش خصوص مواجه نمی‌شود و این دولت ها هستند که از محل سرمایه‌های عمومی دست به احداث زیرساخت ها می زنند. بهرمندی از زیرساخت های بهتر، امکان جذب سرمایه گذاری‌های خارجی و در نتیجه رونق اقتصادی را افزایش خواهد داد.

در سال 2020 در زمینه زیرساخت ها و دسترسی به بازار کشورهای سنگاپور، هلند، هنگ کنگ، آمریکا و آلمان در رده‌های بالای جدول قرار گرفته اند. جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، چاد، نیجر و یمن نیز در دسترسی به بازار و زیرساخت ها رتبه‌های پایین دارند. در همین سال آرژانتین با نمره 53.76 در رده 89 از میان 166 کشور قرار گرفته است.

مجموعه برنامه‌های دولت آرژانتین طی 5 سال گذشته به بهبود وضعیت زیرساخت ها و دسترسی به بازار در این کشور کمک نموده و در نتیجه وضعیت این کشور رو به بهبود است. بدترین وضعیت آرژانتین در بازه زمانی 2010 تا 2020 مربوط به سال 2016 است که رتبه این کشور تا 96 تنزل داد. بهترین وضعیت نیز به سال 2019 باز می‌گردد که رتبه این کشور به 88 رسید.

کیفیت اقتصادی:

کیفیت اقتصادی کلیه شرایطی را در نظر دارد که یک اقتصاد در مسیر رشد قرار می‌گیرد. مقررات ضد انحصار، تضمین رقابت، مالکیت، تسهیل جریان سرمایه، اطمینان از بازار و... مجموعه کیفیت بازار را تشکیل می دهند. در یک بازار با کیفیت است که سرمایه گذار انگیزه سرمایه گذاری پیدا می‌کند، کارگر با اطمینان از دریافت حق و حقوقش دست به فعالیت می زند، دانشجویان با اطمینان از آینده شغلی به سوی تحصیلات بالاتر سوق پیدا می‌کنند و مجموعا بسترهای اقتصادی برای رشد فراهم می‌گردد.

در سال 2020 کشورهای سوئیس، سنگاپور، لوکزامبورگ، آلمان و هلند دارای بالاترین کیفیت اقتصادی در جهان بودند. یمن، سودان، سومالی، سودان جنوبی و ونزوئلا نیز در قعر جدول شاخص کیفیت اقتصادی قرار داشتند. در همین سال آرژانتین با کسب نمره 37.5 در جایگاه 137 از میان 165 کشور جهان قرار گرفت.

آرژانتین در زمینه کیفیت اقتصادی در بازه 11 ساله (2010 تا 2020) وضعیت رو به نزولی را تجربه نموده است. نمره این کشور از 47.39 در سال 2010 به 37.5 در سال 2020 رسیده و جایگاه این کشور نیز از 91 در آن سال به 137 در سال 2020 نزول کرده است.

وضعیت زندگی:

بهبود وضعیت زندگی و سطوح قابل قبولی از رفاه در زندگی شخصی، نیازهای انسان در هرم مازلو را ارتقاء داده و علاوه بر افزایش تندرستی، فرصت های پیش روی انسان (مانند آموزش) را نیز افزایش می دهد. در سال 2020 دانمارک، هلند، سوئد، آلمان و سوئیس 5 کشور اول جهان در زمینه کیفیت زندگی و جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، جمهوری دموکراتیک کنگو، بروندی و چاد دارای پائینترین وضعیت بودند.

آرژانتین در سال 2020 در زمینه وضعیت زندگی، با بدست آوردن نمره 80.32 در جایگاه 64 از میان 166 کشور جهان قرار گرفت.

وضعیت زندگی در آرژانتین طی سال های 2010 تا 2020 تابع رکود اقتصادی این کشور بوده که از سال 2018 این شرایط تشدید شده وضعیت زندگی در آرژانتین بدتر شده. این کشور در سال 2010 در جایگاه 48 جهان قرار داشت اما طی 11 سال رتبه این کشور 16 پله سقوط کرده است.

بهداشت و سلامت:

رشد اقتصادی و پیشرفت بدون وجود انسان توانمند و تندرست قابل تصور نیست. این انسان است که موتور اقتصاد و توسعه را به حرکت وا می دارد و از همین رو انسان هم سوژه توسعه و هم موضوع آن. وجود سیستم بهداشتی و تندرستی از شاخص های اصلی اندازه گیری میزان رفاه در جوامع است. بطور معمول کشورهای پیشرفته از سیستم بهداشتی مناسب و نیروی انسانی دارای سلامت (جسمی و روانی) برخوردارند.

در سال 2020 کشورهای سنگاپور، ژاپن، کره جنوبی، سوئیس و ایسلند در رده بهترین کشورها از نظر شاخص سلامت قرار داشتند. در همین سال کشورهای چاد، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، لسوتو و نیجریه بدترین وضعیت بهداشتی در میان کشورهای جهان را به خود اختصاص داده بودند. در این بین آرژانتین با کسب نمره 77.05 در رده 46 جهان از میان 164 کشور قرار داشت.

دوره‌های افول در وضعیت بهداشت و تندرستی در آرژانتین در بازه 11 ساله (2010 - 2020) در نمودار فوق هویدا می‌باشد. همزمان با رکود اقتصادی که از سال 2018 دامنگیر اقتصاد این کشور شده، وضعیت بهداشتی و تندرستی در این آرژانتین نیز کاهش یافته است.

آموزش:

انسان و نیروی کار یکی از ارکان اصلی اقتصاد در (در کنار زمین و سرمایه) است. آموزش از مؤلفه‌های اصلی توسعه به عنوان بستر رشد و رفاه اقتصادی است. آموزش به تربیت انسان توانمند و توسعه خواه کمک می‌کند؛ مهارت تخصص نیروی کار را افزایش و دوره‌های زمانی کسب تجربیات را کاهش می دهد. آموزش علاوه بر ارتقاء مهارت های فنی و علمی، دانش زندگی افراد را نیز ارتقاء بخشیده و کیفیت انتخاب های فردی را از طریق مکانیسم انتخاب عقلائی افزایش می دهد.

در سال 2020 سنگاپور، کره جنوبی، دانمارک، هنگ کنگ و فنلاند در رده بهترین کشورها و سودان جنوبی، نیجر، چاد، جمهوری آفریقای مرکزی و سومالی دارای پایین ترین سطح در جهان بودند. آرژانتین با کسب نمره 72.44 در رده 50 جهان قرار دارد.

وضعیت نظام آموزشی در آرژانتین طی 11 سال منتهی به سال 2020 همواره رو به رشد بوده و طی این مدت، رتبه آرژانتین از 58 به 50 کاهش یافته است.

محیط زیست:

محیط زیست از مفاهیم پایه در توسعه پایدار است. توسعه اقتصادی به بهای تخریب محیط زیست نتیجه ای جز شکست و ایراد صدمات جبران ناپذیر به همراه نخواهد داشت. بدون وجود محیط زیست، تعادل حیات بهم خورده و معضلات متعددی دامنگیر نه تنها انسان‌ها بلکه همه موجودات روی زمین می‌شود. رفاه و بهروزی بشر جز در محیط زیستی پایدار امکانپذیر نخواهد بود. حرکت به سوی انرژی‌های تجدیدپذیر و استفاده از فناوری‌های سازگار با محیط زیست از وجوه اصلی توسعه در جهان امروز است.

از میان 138 کشور جهان، سوئد، فنلاند، نیوزلند، اسلونی و اتریش 5 کشوری هستند که بیش از سایر کشورها، به محیط زیست اهمیت داده و بر حفاظت از آن اهتمام داشته اند. پاکستان، لسوتو، عراق، موریتانی و سوریه نیز 5 کشور انتهایی جدولی را شامل می‌شوند که محیط زیست در آنها با سرعت بالایی در حال نابودی است و اهتمام ضعیفی در حفاظت از محیط زیست دارند.

در سال 2020 آرژانتین با کسب نمره 58.72 در رده 50 کشورهای جهان از نظر حفاظت از محیط زیست قرار گرفت.

در 11 سال گذشته توجه به محیط زیست در سیاستگذاری‌های آرژانتین در حال کاهش بوده و این کشور بسوی تخریب بیشتر محیط زیست گام برداشته است. این کشور که در سال 2010 در رده 36 جهان در زمینه حفاظت از محیط زیست قرار داشت، اکنون با 14 پله سقوط به جایگاه 50 رسیده است.

آرژانتین در سال 2021، در نمایه امنیت رتبه 78 جهان، در آزادی فردی 27، در حکمرانی 56، در سرمایه اجتماعی  122، در محیط سرمایه گذاری 82، در کارآفرینی 126، در دسترسی به بازار 89، در کیفیت اقتصادی 137، در شرایط زندگی 64، در بهداشت 46، در آموزش و حفاظت از محیط زیست رده 50 جهان را بدست آورده است.

رتبه کلی آرژانتین در شاخص های کامیابی لگاتوم در 11 سال منتهی به سال 2021 نزولی بوده و وضعیت این کشور بدتر شده است. رتبه این کشور در سال 2010 از 59 به 69 در سال 2015 رسیده و بعد در سال 2019 به بهترین وضعیت خود یعنی رتبه 56 ارتقاء پیدا کرده؛ اما در سال 2020 جایگاه آرژانتین در شاخص کامیابی با 7 پله سقوط به 63 تنزل یافته است.

در حالی که طی این بازه زمانی (2010 تا 2020) شرایط آرژانتین در نمایه‌های کارآفرینی، محیط سرمایه گذاری و حکمرانی بهبود نسبی یافته، رتبه آرژانتین در نمایه‌هایی همچون دسترسی به بازار، آموزش، آزادی‌های فردی، نظام تندرستی، تقریبا ثابت بوده و رتبه این کشور در زمینه‌های سرمایه اجتماعی، کیفیت اقتصادی، محیط زیست و شرایط زندگی بدتر شده است.