شرایط کشت فرا سرزمینی در اتیوپی

اتیوپی دارای منابع کشاورزی فراوان و مناطق کشاورزی- اکولوژیکی متنوعی است. کشاورزی رکن اصلی اقتصاد این کشور است. دولت اتیوپی مناطق اولویت داری را برای افزایش بهره‌وری مزارع خرده مالکی و گسترش مزارع تجاری در مقیاس بزرگ شناسایی کرده است.

دولت اتیوپی بر توسعه بخش کشاورزی و تضمین امنیت غذایی تاکید دارد. از جمله اولویت‌های اصلی شناسایی شده توسط دولت شامل: توسعه آبیاری کوچک و بزرگ، تامین مالی نهاده‌های کشاورزی، افزایش بهره‌وری محصولات زراعی و دامی، بهبود روش‌های تولید کشاورزی با استفاده از مکانیزاسیون، کاهش خسارات پس از برداشت، توسعه سیستم امنیت غذایی مبتنی بر تحقیقات و مدیریت منابع طبیعی است.

علاوه بر این، به عنوان بخشی از دستور کار اصلاحات اقتصادی داخلی، دولت اتیوپی به بخش فرآوری کشاورزی به عنوان موتوری برای تحریک رشد اقتصادی آینده نگاه می‌کند. با توجه به افزایش بهره‌وری، دولت در کنار شرکای بین‌المللی خود، مداخلات متعددی را برای حمایت از توسعه بخش کشاورزی انجام داده است. این فعالیت‌ها به بازده بالاتر و افزایش تولید محصولات زراعی و دامی‌ کمک کرده است. همزمان، در تلاش برای تسریع توسعه کشاورزی کشور، دولت اتیوپی آژانس تحول کشاورزی (ATA) را برای رفع تنگناهای سیستمی در بخش کشاورزی با هدف حمایت و ارتقای توانمندی وزارت کشاورزی و سایر مردم تأسیس کرد.

به منظور ترویج کشاورزی در مقیاس تجاری، وزارت کشاورزی اتیوپی آژانس مدیریت سرمایه گذاری و زمین کشاورزی اتیوپی را ایجاد کرد که به نظارت بر معاملات مزارع تجاری در مقیاس بزرگ اختصاص دارد. هدف ار ایجاد این نهاد افزایش بهره‌وری، اشتغال، انتقال فناوری و ذخایر ارزی از طریق جذب سرمایه گذاران با مشوق‌ها و شرایط مطلوب اجاره زمین است. برخی از زمین‎هایی که برای توسعه کشاورزی تجاری مد نظر قرار گرفته‌اند، حاشیه‌ای، مستعد درگیری و با دسترسی محدود به آب است. مالکیت زمین نیز یک عامل پیچیده است بنابراین، سرمایه‌گذاری در کشاورزی تجاری در اتیوپی نیاز به دقت قابل توجهی دارد.

در اتیوپی برخی از محصولات از قبیل قهوه، دانه‌های روغنی، حبوبات، میوه‌ها و سبزیجات، عسل، شاخه‌های گل‌، چای و ادویه‌ها از پتانسیل بالایی برای سرمایه‌گذاری برخوردارند. بیشتر این محصولات به منظور ارزآوری صادر می‌شوند. در آینده، دولت قصد دارد با بخش خصوصی همکاری کند تا ظرفیت فرآوری برخی از این محصولات مانند میوه‌ها و سبزیجات را توسعه دهد تا ارزش افزوده و درآمدهای صادراتی بالاتری را به دست آورد.

1-اطلاعات کلی در مورد اتیوپی:

کل مساحت: 1.104.300 کلیومتر مربع

زمین: 1.096.570 کلیومتر مربع

آب: 7.730 کلیومتر مربع

جمعیت: 113.656.596 (2020)

1-1-وضعیت استفاده از زمین:

زمین‌های کشاورزی: 36.3% (2018)

زمین زراعی: 15.2%

محصولات دائمی: 1.1%

مرتع دائمی: 20%

جنگل: 12.2%

سایر: 51.5%

زمین‌های تحت آبیاری: 2.900 کیلومتر مربع (2012)

1-2 - آب و هوا:

اتیوپی در منطقه گرمسیری بین استوا و مدار راس السرطان واقع شده است و دارای پنج منطقه آب و هوایی مختلف بر اساس ارتفاع و دما است.

• منطقه گرم و خشک: مناطق پست بیابانی با ارتفاع زیر 500 متر را پوشش می دهد، در این منطقه میانگین بارندگی سالانه کمتر از 400 میلی متر است و میانگین دمای سالانه آن بین 28 تا 34 درجه سانتیگراد یا بیشتر است.
• منطقه گرم و نیمه خشک: شامل مناطقی با ارتفاع 500 تا 1500 متر است. میانگین بارندگی سالانه عموماً حدود 600 میلی متر (اما تا 1600 میلی متر در مناطق پست غربی گامبلا نیز می رسد) و محدوده دمایی نیز 20-28 درجه سانتیگراد است.
• منطقه خنک و نیمه مرطوب: شامل ارتفاعات بین 1500 تا 2500 است. میانگین دمای سالانه بین 16 تا 20 درجه سانتیگراد متغیر است و بارندگی سالانه عموماً حدود 1200 میلی متر است که در جنوب غربی به 2400 میلی متر می رسد.
• منطقه مرطوب خنک تا سرد: شامل ارتفاعات بین 2500 تا 3200 متر است که میانگین دما بین 10 تا 16 درجه سانتیگراد متغیر است، بارندگی سالانه 1000 میلی متر است و تا 2000 میلی متر در مناطق مرتفع نیز می رسد.
• منطقه معتدل سرد و مرطوب: شامل مرتفع ترین فلات بین ارتفاعات 3200 تا 3500 متر می‌باشد. میانگین دما کمتر از 10 درجه سانتیگراد و میانگین بارندگی سالانه کمتر از 800 میلی متر است.

1-3 - بارندگی در اتیوپی:

بر اساس اعلام سازمان هواشناسی اتیوپی، بیشترین میانگین بارندگی سالانه با بیش از 2400 میلی متر، در ارتفاعات جنوب غربی منطقه اورومیا است. میزان بارندگی به تدریج در شمال در مناطق هم مرز با اریتره به حدود 600 میلی متر می‌رسد و در شمال شرقی در فرورفتگی آفار به کمتر از 100 میلی متر و در جنوب شرقی در صحرای اوگادن به حدود 200 میلی متر کاهش می‌یابد. مناطق کوهستانی با ارتفاع بیش از 3500 متر اغلب برف و تگرگ را دریافت می‌کنند، اما معمولاً ظرف چند ساعت پس از بارش ذوب می‌شوند. بر اساس این الگوی توزیع بارندگی، چهار رژیم عمده بارندگی زیر قابل تشخیص است:

• نواحی مرکزی، شرقی و شمالی اتیوپی الگوی بارندگی دو وجهی را تجربه می‌کنند که اکثراً بارندگی خود را از اقیانوس اطلس دریافت می‌کنند، در حالی که برخی از آنها از اقیانوس هند سرچشمه می‌گیرند. باران‌های شدید از ژوئن تا سپتامبر عمدتاً از اقیانوس اطلس می‌آیند، در حالی که باران‌های سبک بهاری بین فوریه و می از اقیانوس هند نشات می‌گیرند. در هر مورد، میزان بارندگی و طول فصل بارندگی هر چه به سمت شمال پیش می‌رود کاهش می‌یابد.
• بخش‌های غربی و جنوب غربی کشور یک الگوی بارندگی یک‌وجهی را تجربه می‌کنند که توسط سیستم‌های بادی که از اقیانوس‌های هند نشات می‌گیرند و با آن‌هایی که از اقیانوس اطلس می‌آیند ادغام می‌شوند و از مارس یا آوریل تا اکتبر یا نوامبر بارندگی مداوم دارند. میزان بارندگی و طول فصل بارندگی از جنوب به شمال کاهش می‌یابد.
• بخش‌های جنوبی و جنوب شرقی کشور الگوی بارندگی دو وجهی را تجربه می‌کنند که توسط سیستم بادی که از اقیانوس هند از سپتامبر تا نوامبر و از مارس تا می می‌آیند، ایجاد می‌شود. قابل اطمینان‌ترین ماه‌های بارانی آوریل و می هستند.
• بخش‌های شمال شرقی کشور، بخشی از دره غربی دره پیت و فرورفتگی آفار در مجاورت آن را تشکیل می دهند. مناطق پست فقط یک فصل بارانی دارند و باران کمی می‌بارد.

کشور اتیوپی تقریباً به دو منطقه جغرافیایی متمایز تقسیم می‌شود: مناطق مرتفع (تیگرای، آمهارا و بخشی از اورومیا و ملل مردم جنوب) و مناطق مختلف پست و هموار. خرده مالکان که تقریباً 80 درصد جمعیت اتیوپی را به خود اختصاص می‌دهند عمدتاً در مناطق مرتفع متمرکز هستند. این مناطق هسته مرکزی اتیوپی سنتی را تشکیل می‌دهند، که در تاریخ به نام حبشه شناخته می‌شود. مناطق روستایی پست بسیار متنوع هستند و عمدتا جنگلی هستند که محل کشاورزی متناوب می‌باشند (بنیشنگول گومز و گامبالا). مناطق نیمه بیابانی و بیابانی نیز در جاهای پست و هموار وجود دارند (آفار، سومالی و بخش هایی از ملل و مردم جنوب).

کشاورزی در کانون اقتصاد اتیوپی قرار دارد و 50% از تولید ناخالص داخلی و 85% از نیروی کار و 85% از صادرات را به خود اختصاص می دهند. بیش از 70 درصد از جمعیت اتیوپی مشغول فعالیت در بخش کشاورزی هستند. تولید ناخالص داخلی اتیوپی طی یک دهه اخیر تا پیش از پاندمی‌کرونا و شروع درگیری‌ها در بخش‌های شمالی این کشور با رشد میانگین 10 درصدی در سال همراه بوده که یکی از سریع‌ترین کشورهای در حال رشد در میان 188 کشور عضو صندوق بین المللی پول است. این رشد ناشی از سرمایه‌گذاری دولت در زیرساخت ها و همچنین پیشرفت پایدار در بخش‌های کشاورزی و خدمات بود.

درآمدهای ارزی اتیوپی از طریق بخش خدمات - عمدتاً خط پروازی دولتی اتیوپین ایرلاین - و به دنبال آن صادرات چندین کالا حاصل می‎گردد. در حالی که بیشترین درآمد ارزی ناشی از صادرات قهوه است، اتیوپی صادرات خود را متنوع کرده و کالاهایی مانند طلا، کنجد، چات، دام و محصولات باغبانی اهمیت فزاینده‌ای در سبد صادراتی این کشور پیدا کرده‌اند. تولید کمتر از 10 درصد از کل صادرات را تشکیل می‌دهد. عمده کالاهای وارداتی این کشور عبارتند از: هواپیما، گاز و سوخت، محصولات پتروشیمی، محصولات ساختمانی، ماشین آلات صنعتی، داروها، فیلامنت‌های برقی، خودرو، کود و... .

2- امکان مالکیت و یا اجاره زمین توسط سرمایه‌گذاران خارجی

بر اساس قانون اساسی اتیوپی، دولت مالک تمام زمین‌ها است و اجاره‌های بلندمدت را به مستاجران ارائه می‌دهد. مالکیت زمین در اتیوپی متعلق به دولت است، مالکیت خصوصی وجود ندارد، اما می‌توان آن را تا 99 سال اجاره کرد.

طبق اسناد مرتبط با سیاستگذاری در بخش کشاورزی تجاری، کشاورزی در مقیاس بزرگ توسط سرمایه‌گذاران خصوصی در مناطق دشتی که زمین‌های وسیع فراوان وجود دارد، توسعه یافته و مورد توجه قرار خواهد گرفت. تمهیدات لازم برای افزایش مشارکت سرمایه‌گذاران خصوصی با شناسایی مناطق غیرمسکونی اما مناسب برای کشاورزی انجام خواهد شد. مطالعات تحقیقاتی برای تعیین اینکه کدام اشکال از شرکت‌های تولید کشاورزی برای هر منطقه شناسایی شده مناسب تر است، انجام خواهد شد. این مناطق و داده‌های مربوط به آنها در یک بانک زمین ثبت و سازماندهی خواهد شد. حمایت های لازم برای تشویق مشارکت سرمایه گذاران اتیوپیایی انجام خواهد شد. تلاش‌هایی برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی به شیوه‌ای انجام خواهد شد که برای توسعه بخش کشاورزی اتیوپی مفید باشد.

قانون اساسی اتیوپی به ایالت‌ها این اختیار را داده که بر اساس قانون اساسی و قوانین فدرال، برای مدیریت زمین‌های درون ایالت، قوانینی را وضع کنند. مدیریت شامل تعیین سازوکارهایی برای مصادره و جبران خسارت، اجاره زمین، حقوق اشتراکی و برنامه‌ریزی برای کاربری زمین است. این اعطای اختیارات در سطح ایالتی به این معنی است که می‌تواند تنوع زیادی بین مناطق از نظر قوانین، شیوه‌ها و مشوق‌ها برای انواع مختلف سرمایه‌گذاری وجود داشته باشد. بنابراین، هزینه‌های اجاره زمین بین ایالت‌ها متفاوت است، و در برخی موارد به دولت ایالتی پرداخت می‌شود.

پنج منطقه کلیدی برای سرمایه‌گذاری در روی زمین انتخاب شدند و از ایالت‌ها خواسته شد تا قطعاتی از زمین به مساحت 5000 هکتار و بالاتر را که برای کشاورزی تجاری در مقیاس بزرگ مناسب هستند، شناسایی کنند. در مجموع 3.31 میلیون هکتار در سال 2009 در ایالت‌های آفار، ملل و مردم جنوب، گامبالا، بنیشنگول گومز و اورومیا شناسایی شد.

بانک زمین توسط اداره حمایت از سرمایه گذاری کشاورزی (AISD) اداره می‌شود که یک اداره در وزارت کشاورزی است. نقش AISD ایجاد یک سیستم منسجم‌تر سرمایه‌گذاری زمین نسبت به گذشته، جمع‌آوری اطلاعات و جذب سرمایه‌گذاران، ارائه پشتیبانی فنی (مانند استفاده از GIS، نقشه‌برداری و ظرفیت‌هایی است که دولت‌های منطقه معمولاً ندارند)، ساده‌سازی فرآیند سرمایه گذاری، ارزیابی ظرفیت سرمایه گذاران و انجام حسابرسی و نظارت بر سرمایه گذاری‌ها است.

فرآیند سرمایه‌گذاری بر روی زمین مستلزم ارسال درخواستی به کمیسیون سرمایه‌گذاری اتیوپی است که جزئیات پروژه پیشنهادی، سرمایه مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری، ایجاد اشتغال، طرح‌های بازاریابی، و نیازمندی‌های ابزاری و مواد خام را ارائه می‌کند. سپس سرمایه گذار مجوز سرمایه‌گذاری خارجی را دریافت می‌کند. پس از این، قرارداد استفاده از زمین با AISD ایجاد می‌شود. فرآیند کار با AISD به این صورت است که سرمایه‌گذار یک طرح تجاری را تنظیم می‌کند، AISD ظرفیت سرمایه‌گذار از جمله صلاحیت فنی و توانایی مالی را بررسی می‌کند، سپس زمین از بانک زمین شناسایی می‌شود، مطالعه امکان سنجی انجام می‌شود و در نهایت قرارداد اجاره زمین امضا می‌گردد.

3- قانون سرمایه‌گذاری خارجی اتیوپی و نحوه ضمانت از سرمایه‌گذاران خارجی

در اتیوپی کمیسیون سرمایه گذاری اتیوپی (EIC) وظیفه ترویج و تسهیل سرمایه‌گذاری در این کشور را بر عهده دارد. بخش‌های خصوصی داخلی و خارجی از این حق برخوردارند که اشکال مختلف شرکت‌های تجاری خود را ایجاد کرده و مالکیت آنرا در اختیار گیرند. قانون جدید سرمایه گذاری اتیوپی که در سال 2020 به تصویب رسید حوزه‌هایی را که سرمایه‌گذاران خارجی مجاز به ورود به آن هستند را مشخص نموده است. بر اساس این قانون، سرمایه گذاران خارجی برای ورود به بازار اتیوپی ملزم به همراه آوردن حداقل 200 هزار دلار بطور مستقل و 150 هزار دلار در صورت سرمایه گذاری مشترک، به داخل اتیوپی می‌باشند. سرمایه‌گذار باید با ارائه یک طرح پیشنهادی برای زمین درخواست دهد که معمولاً شامل موارد زیر است:

• اهداف پروژه
• منابعی که سرمایه‌گذاری خواهند شد
• ماشین آلات مورد نیاز
• خروجی‌های مورد انتظار
• برنامه و جدول زمانی
• بیانیه بازار: محصول چگونه و در کجا فروخته خواهد شد.
• یک صورت مالی در مورد نحوه تامین مالی پروژه

4- وضعیت ماشین آلات کشاورزی از جمله تولید، اجاره و تسهیلات بانکی

در سال 2019 وزارت اقتصاد اتیوپی از سیاست جدیدی رونمایی کرد که بر اساس آن واردات تجهیزات کشاورزی و آبیاری معاف از مالیات می‌باشند. هدف از این دستورالعمل افزایش بهره‌وری کشاورزی در هر دو بخش کشاورزی خرده مالکی و تجاری است. در حال حاضر شرکت‌هایی در اتیوپی وجود دارند که مشغول واردات و مونتاژ تجهیزات کشاورزی، اجرایی کردن سیستم کشاورزی مکانیزه یکپارچه و ارائه دهنده خدمات برای تجهیزات کشاورزی هستند. در این راستا شرکت دولتی کسب و کار کشاورزی اتیوپی مشغول واردات ماشین آلات، تجهیزات مدرن کشاورزی و قطعات یدکی آنها از کشورهای اروپایی است. این شرکت همچنین خدمات اجاره تراکتور، کمباین، بولدوزر، لودر، بیل مکانیکی و گریدر را برای پاکسازی زمین، تسطیح، فعالیت‌های آماده سازی زمین، خرمن کوبی، برداشت و همچنین برای ساخت جاده و کانال آبیاری ارائه می‌دهد.

شرکت Ethio Lease نخستین شرکت خارجی لیزینگ در اتیوپی است که در سال 2020 با وزارت کشاورزی و آژانس تحول کشاورزی اتیوپی برای اجاره ماشین آلات کشاورزی به توافقی مشترک دست یافت. شرکت مذکور اولین شرکت خصوصی و خارجی اجاره تجهیزات کشاورزی اتیوپی با مجوز از بانک مرکزی این کشور است. این شرکت زیر مجموعه Africa Asset Finance Company است که در سال 2017 راه اندازی شد تا به بازار ضعیف آفریقا برای اجاره تجهیزات و اعطای وام با پشتوانه دارایی بپردازد و اتیوپی اولین بازار آن است.

به منظور ترویج کشاورزی در مقیاس تجاری، وزارت کشاورزی اتیوپی، آژانس مدیریت سرمایه گذاری و زمین کشاورزی را ایجاد کرد که به نظارت بر معاملات مزارع تجاری در مقیاس بزرگ اختصاص دارد و ارتقاء ماشین آلات کشاورزی یکی از اولویت‌های اصلی آن است. بانک توسعه اتیوپی نیز وام هایی را برای خرید ماشین آلات و سایر تجهیزات مدرن، تسهیل می‌کند.

5- وضعیت و جایگاه بخش خصوصی در اتیوپی

بخش خصوصی در اتیوپی همچنان نوپا است. دولت همچنان از طریق شرکت‌های دولتی در زمینه‌های کلیدی اقتصاد، از جمله ارتباطات از راه دور، مالی، انرژی، لجستیک و حمل‌ونقل و همچنین در تولید، نقش سنگینی را ایفا می‌کند. سرمایه‌گذاری بخش دولتی هنوز سهم قابل توجهی از سرمایه‌گذاری کلی کشور را به خود اختصاص می دهد. گرچه یکی از اولویت‌های اصلی برنامه اصلاحات اقتصادی دولت فعلی خصوصی سازی است و اقداماتی را در این راستا آغاز کرده که واگذاری بخشی از سهام شرکت مخابرات اتیوپی از جمله آن است، ولی همچنان بخش‌های اصلی اقتصاد اتیوپی در سیطره دولت است.

سرمایه‌گذاری در بخش‌های اولویت‌دار همچون کشاورزی، فرآوری کشاورزی، تولید و صنایع استخراجی از سوی سرمایه گذاران داخلی و سرمایه گذاران خارجی مورد حمایت دولت است و از آنها خواسته می‌شود با سرمایه و وام خارجی بیایند. بانک توسعه اتیوپی برای پروژه‌های سرمایه گذاری در بخش‌های اولویت‌دار وام‌های مناسبی ارائه می‌دهد. مدت بازپرداخت وام‌ها تا 20 سال است و نرخ بهره بسته به قابلیت صادرات بین 9 تا 9.5 درصد متغیر است. همچنین گاهی مهلت طولانی تری (تا پنج سال) لحاظ و خود پروژه به عنوان وثیقه در نظر گرفته می‌شود. سرمایه گذاران همچنین از حقوق گمرکی و سایر مالیات ها (مالیات بر ارزش افزوده، مالیات غیر مستقیم و...) بر روی کالاهای سرمایه ای وارداتی معاف هستند.

6- زیرساختها از قبیل راه آهن، جاده، بندر، حمل و نقل، سیلوها و ...

وضعیت حمل و نقل:

تعداد خطوط هوایی: یک – اتیوپین ایرلاین – دولتی

تعداد فرودگاه داخلی و بین المللی: 57

خطوط راه آهن: 659 کلیومتر شامل خط ریلی اتیوپی به جیبوتی

جاده: 120.171 کلیومتر (2018)

ناوگان دریایی: 11 فروند (9 فروند باری و 2 فروند تانکر نفت)

بنادر: اتیوپی کشور محصور در خشکی می‌باشد و عمدتا از بنادر جیبوتی و گاهاً از بنادر سومالیلند و کنیا استفاده می نماید.

7- مسایل مرتبط با قانون کار اتیوپی:

قانون کار اتیوپی که روابط کارگر و کارفرما را تنظیم می‌کند، مطابق با کنوانسیون‌های بین‌المللی است. اتیوپی دومین کشور پرجمعیت قاره آفریقا با 60 درصد جمعیت نیروی کار است. اتیوپی دارای نیروی کار جوان و قابل آموزش (میانگین سنی 19 سال) و سیاست حمایتی دولت است که تامین نیروی کار را برای صنایع تسهیل می‌کند.

8- تسهیلات و وام های بانکی:

بانک توسعه اتیوپی هزینه کامل ماشین آلات از جمله هزینه نصب (1 میلیون تا 30 میلیون بیر) را با استفاده از کالای سرمایه‌ای- ماشین آلات به عنوان وثیقه تامین مالی می‌کند. نرخ بهره حدود 9 درصد است و برنامه بازپرداخت تا پنج سال با مهلت حدود شش ماه پس از راه اندازی / شروع تولید یا ارائه خدمات می‌باشد. سرمایه‌گذار باید حداقل 20 درصد از ارزش ماشین آلات را برای هزینه جاری اختصاص دهد. مالکیت با بازپرداخت کامل منتقل می‌شود. سرمایه گذاران خارجی می‌توانند تا 60 درصد منابع مالی خود را از طریق وام از بازارهای خارجی تامین کنند.

9-محدودیت های قانونی در خصوص صادرات محصولات کشاورزی:

هیچ محدودیتی برای صادرات محصولات کشاورزی وجود ندارد. دولت سرمایه‌گذاران را تشویق به صادرات محصولات خود می‌کند. عوارض گمرکی، مالیات بر ارزش افزوده (VAT) و سایر معافیت‌های مالیاتی / نرخ صفر برای صادرات محصولات کشاورزی، معافیت از حقوق گمرکی و سایر مالیات‌ها نیز بر کلیه مواد خام و لوازم جانبی وارداتی - از جمله مواد بسته بندی - که برای فرآوری صادراتی استفاده می‌شود اعمال می‌گردد.

10- مقررات مربوط به قرنطینه گیاهی:

اتیوپی دارای مقررات قرنطینه گیاهی است و وزارت کشاورزی مسئول اجرای آن است. کلیه گیاهان وارداتی و سایر اقلامی‌ که در معرض آلودگی یا آلوده شدن به آفات گیاهی هستند، مشمول قرنطینه گیاهی هستند. هیچ شخصی نباید هیچ گونه گیاه و اقلام دیگر را به اتیوپی وارد کند مگر اینکه دارای مجوز واردات باشد که به طور مقتضی توسط وزارت یاد شده برای وی صادر شده است. هر گونه گیاه یا اقلام دیگری که به اتیوپی وارد می‌شود، پس از مجوز وزارت، باید همراه با گواهی بهداشت گیاهی باشد.

11- تامین نهاده‌های کشاورزی از جمله دانه‌ها، افت کش، کود، آب:

برای کشاورزان کوچک، دولت از طریق شرکت تامین نهاده‌های کشاورزی خود به تامین نهاده‌های کشاورزی از جمله بذرهای اصلاح شده، آفت کش‌ها و کودها می‌پردازد. وزارت کشاورزی اتیوپی و شرکت‌های دولتی مرتبط، تنها واردکنندگان کود در اتیوپی هستند. علیرغم اینکه تقاضا برای کود به طور چشمگیری در حال افزایش است این امر همچنان در انحصار دولت است. عرضه بذرهای اصلاح شده نیز تحت سلطه ارگان‌های دولتی است. شرکت دولتی بذر اتیوپی (ESE) بازیگر اصلی درگیر در تولید و توزیع انواع بذرهای اصلاح شده است. در مورد مواد شیمیایی، بخش خصوصی مجاز به واردات و توزیع است. اما بازار تحت سلطه افراد معدودی است. مزارع بزرگ می‌توانند نهاده‌ها را خودشان وارد کنند. با این حال، آنها باید تمام الزامات تعیین شده توسط وزارت کشاورزی و سایر مؤسسات اتیوپی را رعایت کنند.

12- مقررات مربوط به ویزای سرمایه گذاری و کار:

ویزا برای همه بازدیدکنندگان خارجی از اتیوپی، به استثنای اتباع کنیا و جیبوتی، الزامی است. ویزا را می‌توان در نمایندگی‌های دیپلماتیک اتیوپی در خارج از کشور دریافت کرد. با این حال، اتباع 37 کشور اکنون مجاز به دریافت ویزای توریستی خود در بدو ورود به اتیوپی در فرودگاه هستند. هر سرمایه‌گذاری می‌تواند از خارجیان واجد شرایط لازم، برای عملیات سرمایه‌گذاری خود در پست‌های مدیریت عالی، نظارت، مربیان و سایر مشاغل فنی استفاده کند. با این حال، خارجی‌ها فقط زمانی می‌توانند استخدام شوند که بتوان مطمئن شد اتیوپیایی‎هایی که دارای صلاحیت یا تجربه مشابه مورد نیاز این بخش هستند در دسترس نیستند.

سرمایه‌گذار می‌تواند در صورت لزوم، خارجی‌ها را برای پست‌های مدیریت ارشد، از جمله مدیر اجرایی، مدیر ارشد عملیات و مدیر ارشد مالی استخدام کند. مجوز کار ممکن است برای همسر هر سرمایه‌گذار و کارگر خارجی صادر شود. با این حال، یک سرمایه‌گذار مسئول جایگزینی این کارگران خارجی در مدت زمان محدودی توسط اتیوپیایی‌ها با ترتیب دادن و ارائه آموزش‌های لازم خواهد بود. مجوز کار برای استخدام در یک موقعیت خاص ممکن است حداکثر برای تا سه سال صادر شود و هر سال با توجه به تأیید عدم دسترسی سرمایه‌گذار به کارگران اتیوپیایی با صلاحیت‌های مشابه و اقدامات مشخص، تمدید شود.