نظام سلامت و بهداشت دیجیتال در اندونزی

دولت اندونزی گام‌های اولیه بزرگی برای ایجاد سیستم سلامت دیجیتال برداشته است با این حال در این زمینه با چالش هایی مواجه است که بخش از آنها در دوران همه گیری کرونا خود را نشان داده بودند.با این حال دولت این کشور چشم انداز قابل توجه ای برای تحول سلامت دیجیتال ارائه کرده است که از جمله می‌توان به ادغام سیستم های داده سلامت، ادغام سیستم های کاربردی مراقبت های بهداشتی و تقویت اکوسیستم های فناوری سلامت اشاره نمود.

شیوع ویروس کرونا ( کووید-19 ) در اندونزی در سرزمینی با 272 میلیون نفرجمعیت  و گستردگی جغرافیایی با 17 هزار جزیره از کمبود ها ی بهداشت و درمانی این کشور رونمایی کرد و ارائه مراقبت های بهداشتی را در طول همه گیری با چالش های بی شماری مواجه نمود. کمبود نیروی انسانی آموزش دیده، ضعف زیرساخت ها و کمبود های مالی از آن جمله چالش ها می‌باشد . اما  هم دولت و هم بخش خصوصی اندونزی برای مقابله با چالش های مذکور گام‌های مهمی‌برداشته‌اند، به‌ویژه هدایت مراقبت‌های بهداشتی دیجیتال به عنوان یک راه‌حل تغییردهنده وضعیت فوق بخصوص در دوره همه گیری شتاب بیشتری گرفت. به نوبه خود، دولت چشم انداز قابل توجه ای را برای تحول سلامت دیجیتال ارائه کرده است که از جمله می‌توان به ادغام سیستم های داده سلامت، ادغام سیستم های کاربردی مراقبت های بهداشتی و تقویت اکوسیستم های فناوری سلامت اشاره نمود. بر این اساس انتظار می‌رود چنین روندی منجر به سیاست‌های بهداشتی آگاهانه‌تر، خدمات بهداشتی کارآمدتر و توسعه اکوسیستم سلامت دیجیتال با مشارکت دولت،صنعت و مردم شود.

همزمان، فعالان بخش خصوصی درحال ایجاد اکوسیستم‌های خدمات سلامت دیجیتال برای پاسخگویی به جمعیت در حال رشدی هستند که به دنبال دسترسی به امکانات بیشتربهداشتی و درمانی از طریق دیجیتالی هستند. دراین خصوص فعالان دیجیتال مانند Halodoc و Alodokter پلتفرم‌های فناوری را برای ارائه مجموعه‌ای روبه رشد از خدمات سلامت دیجیتال را افزایش دادند، همچنین ارائه‌دهندگان سنتی خدمات مذکور فرآیندهای موجود خود را دیجیتالی می‌کنند تا نسبت به ارائه خدمات به بیماران را افزایش داده و ناکارآمدی‌ها را به حداقل برسانند. در نهایت چنین اقداماتی چه در بخش دولتی و چه در بخش های خصوصی  منجر به دستاوردهای خوبی برای اندونزی در دستیابی به سلامت دیجیتال در منطقه جنوب شرق آسیا شده است.

دولت اندونزی گام‌های اولیه بزرگی برای ایجاد سیستم سلامت دیجیتال برداشته است و در حال افزایش راه‌حل‌ها می‌باشد تا اطمینان حاصل کند که مزایای سلامت دیجیتال به طور پایدار در دسترس عموم جمعیت کشور در تمام نقاط گسترده‌ کشور باشد. در این خصوص ایجاد بانک اطلاعات دیجیتالی پایه مهمی‌برای ارائه خدمات سلامت دیجیتال است. امروزه با توجه به اینکه کمتر از 25 درصد از مراکز بهداشتی درمانی اندونزی از سوابق الکترونیکی سلامت استفاده می‌کنند، دسترسی به اطلاعات دیجیتالی و قابل حمل نیازمندان برای ارائه مراقبت یا اتخاذ تصمیمات منابع درسطح سیستم سلامت همچنان یک چالش است. معرفی سیستم‌های یکپارچه پرونده پزشکی الکترونیکی، پرداختن به قابلیت همکاری سیستم‌ها و حفاظت و امنیت داده‌ها، موضوعاتی حیاتی هستند که بعنوان اولویت مورد توجه بخش های بهداشت و درمان کشور می‌باشند. دولت دراین راستا گام های جسورانه ای برداشته است.چشم انداز ایجاد یک بانک اطلاعاتی از داده‌های بهداشتی یکپارچه تحت خدمات بهداشت اندونزی (IHS) یک پایه قوی برای دیجیتالی کردن بخش بهداشت فراهم نموده است. یکپارچه‌ سازی سیستم‌های داده سلامت دربین ذینفعان، ایجاد یک پلت‌فرم متمرکز داده‌های سلامت ملی و استفاده از داده‌های بزرگ و تجزیه و تحلیل، چارچوب لازم را برای اجرای خدمات مراقبت‌های بهداشتی بیمار محور و همچنین تصمیم‌گیری در سطح سیاست فراهم آورده است. اجرای موفقیت آمیز این چشم انداز مستلزم سرمایه گذاری زیرساختی برای دیجیتالی کردن اطلاعات اشخاص با حمایتهای قوی بخشهای مربوطه و همکاری بین ذینفعان در این زمینه می‌باشد که دولت بدنبال آن است.

بخش دیگری از روند بهداشت و سلامت دیجیتالی در اندونزی وضع مقررات و قوانین در این حوزه می‌باشند. در این مورد و در میان بخش‌های مختلف سلامت دیجیتال، امروزه تنها پزشکی از راه دور و توزیع آنلاین داروها (داروخانه الکترونیکی) دارای مقررات روشنی هستند.  برای هر دو مورد فوق مقررات به وضوح محدوده خدمات و ارائه دهندگان شناخته شده این خدمات را مشخص می‌کند. در نتیجه، این بخش ها شاهد مشارکت فعال بخش خصوصی و رشد سریع بوده اند.

در حالی که این گام‌های اولیه مهم هستند از سوی دیگر وضع قوانین نظارتی گسترده‌تر در سراسر طیف خدمات سلامت دیجیتال از جمله حفاظت از داده‌ها، ترویج و بازاریابی خدمات سلامت دیجیتال، تنظیم مقررات تجارت الکترونیک گسترده‌تر برای ارائه‌های سلامت دیجیتال برای امکان پذیر کردن پذیرش گسترده‌تر سلامت دیجیتال به یک امرحیاتی در اندونزی تبدیل شده است.

چالش دیگری که در خصوص خدمات سلامت دیجیتال در اندونزی وجود دارد موضوع هزینه‌ها می‌باشد که هزینه‌های این نوع خدمات عمدتاً بازپرداخت نمی‌شوند. حتی رایج‌ترین خدمات سلامت دیجیتال - پزشکی از راه دور - تا حد زیادی شخص بیمار از جیب خود پرداخت می‌نماید یا در برخی موارد تحت پوشش بیمه خصوصی قرار می‌گیرد. لذا چنین روندی بعنوان موانع برای بازپرداخت به طور چشمگیری جذب خدمات سلامت دیجیتال را محدود می‌کند. صرف نظر از این، پوشش بیمه سلامت برای خدمات فیزیکی نیز در اندونزی محدود است و باید دید که آیا اندونزی می‌تواند از دسترسی فیزیکی فراتر رفته و پوشش بیمه ای گسترده ای را ارائه دهد که خدمات سلامت دیجیتال را در بر می‌گیرد یا خیر. در این مورد باید گفت که سیستم های مراقبت های بهداشتی در اندونزی پیچیده هستند و پذیرش سلامت دیجیتال در مقیاس نیاز به هماهنگی دقیق بین ذینفعان مختلف دارد.

طبق نظر کارشناسان امر ، ارائه موفقیت آمیز طرح سلامت دیجیتال با توجه به چشم انداز منحصر به فرد اندونزی، به مکانیسم های ساختاری برای ایجاد همکاری نیاز دارد. این امر مستلزم یک تنظیم و مقررات حمایتی روشن برای پیروی و پذیرش دستورالعمل‌ها است. همچنین مشوق‌های مالی یا مالیاتی برای اطمینان از همکاری بخش خصوصی را در پی خواهد داشت که با ایجاد حاکمیت سخت و مدیریت پروژه حمایت می‌شود. از نظر کارشناسان مذکور کادردرمانی قلب تپنده مراقبت های بهداشتی کشور هستند و توانمندسازی آنها در موضوع دیجیتال بسیار مهم است. اگرچه همه‌گیری باعث تسریع پذیرش خدمات سلامت دیجیتال در پزشکان جوان‌تر و متبحر با فناوری شده است اما ،پذیرش ابزارهای دیجیتال در میان جامعه گسترده‌تر پزشکان، به‌ویژه در میان پزشکان کهنه‌کار همچنان کم است.

همچنین از نظر متخصصین ،تغییر نگرش متخصصان سلامت در مورد راه‌حل‌های سلامت دیجیتال و پرداختن به نگرش‌هایی که پزشکی از راه دور ممکن است یک اقدام موقتی برای مقابله با افزایش تعداد بیماران باشد، مهم است. این تغییر ذهنیت و پذیرش دیجیتال نیازمند یک رویکرد چند جانبه است. این امر مستلزم آموزش پزشکی گسترده تر در مورد مزایای سلامت دیجیتال و آموزش عملی و پشتیبانی در طول پذیرش است. همچنین مستلزم مشارکت رهبران نظر کلیدی برای کمک به ایجاد اعتماد و تشویق پزشکان دیگر است. و در نهایت، نیاز به رفع ابهامات در مقررات، امنیت حقوقی و مسئولیت های مرتبط دارد.

هم بخش دولتی و هم متخصصان امر سلامت دراندونزی براین موضوع اتفاق نظردارندکه مراقبت های بهداشتی دیجیتال یک راه حل ارزشمند برای رسیدگی به چالش های موجود در این حوزه در این کشور می‌باشد. لذا ارائه این پتانسیل مستلزم ترکیبی چالش برانگیز از سرمایه گذاری در فناوری، افزایش مقررات، بهبود بازپرداخت، همکاری حیاتی و تغییر ذهنیت در پزشکان است که حل سریع چنین چالش هایی آسان نیست و نیازمند زمان می‌باشد.