نقش بانک مرکزی اندونزی در مهار تورم

تورم اندونزی در ماه ژوئن، بزرگترین جهش خود را در نزدیک به پنج سال گذشته به ثبت رسانید. در این گزارش به بررسی مولفه‌های تشکیل دهنده این تورم و اقدامات بانک مرکزی اندونزی برای مهار آن پرداخته شده است.

 به دلیل بحران هــای بین المللــی اخیر، وضعیــت اقتصادی کشــورها، با چالش تورم، همراه شــده است. اغلب بانک های مرکزی کشــورهای توســعه یافتــه اقدام به افزایش نــرخ بهره کردند تا بتواننــد تــورم را کنتــرل کننــد.

در واکنــش بــه ارقام نگــران کننده نرخ تــورم، تاکنون بانک هــای مرکــزی اروپــا، بریتانیــا، ســوئد، نــروژ، کانادا، کــره جنوبی، اســترالیا و ایالت متحده با اتخاذ سیاســت افزایش نرخ بهره به جنگ تورم رفته اند. در ایــن کشــورها کنتــرل تــورم بــه روش هــای مختلفــی انجــام مــی شــود امــا محوریــت این اقدامات بــا بانک مرکزی اســت.

تورم در اندونزی

تورم عبارت است از افزایش عمومی قیمت کالاها و خدمات در یک دوره زمانی معین. در اندونزی، تورم CPI شامل تورم اصلی، یعنی مولفه‌های پایدار در حرکات تورم، که تحت تأثیر عوامل بنیادی اقتصادی از جمله، تعامل عرضه و تقاضا، محیط خارجی، نرخ ارز، قیمت کالاهای بین المللی، تورم در کشورهای شریک تجاری، انتظارات تورمی در بین تجار و مصرف کنندگان و نیز تورم ناشی از تأثیر عوامل غیربنیادی مانند شوک های ناشی از اختلالات طبیعی یا تحولات داخلی و بین المللی قیمت مواد غذایی و یا سیاستهای قیمتی دولت در مورد سوخت یارانه ای، نرخ برق، کرایه حمل و نقل و غیره است.

تورم اندونزی در ماه ژوئن، بزرگترین جهش خود را در نزدیک به پنج سال گذشته به ثبت رسانید.

طبــق گزارش مرکــز آمار اندونزی، میانگین تورم ماه ژوئن 4.35 درصد بوده است. نرخ تورم سالانه اندونزی در ژوئن 2022 از 3.55 درصد در ماه مه به 4.35 درصد رسید که بالاتر از مجموع بازار 4.17 درصد بود و از محدوده هدف بانک مرکزی 2 تا 4 درصد عبور کرد.

این بالاترین میزان از ژوئن 2017 بود، با جهش قیمت مواد غذایی 6.23 درصد، بالاترین میزان از نوامبر 2016 ، زیرا مصرف با بازگشت فعالیت ها به حالت عادی پس از کاهش موارد کرونا تقویت شد.

بانک مرکزی تأکید می‌کند که تورم اصلی و انتظارات تورمی همچنان می‌توانند در محدوده 3 درصد (به اضافه یا منهای 1 درصد) تحت کنترل باشند. تورم در اندونزی به بالاترین حد سه سال اخیر در حدود 3.5 درصد رسید که ناشی از هزینه‌های بی ثبات مواد غذایی بود.

فشارهای افزایشی اضافی نیز ناشی از هزینه مسکن و آب و برق (2.14٪ در مقابل 2.12٪ در ماه مه)، حمل و نقل (5.45٪ در مقابل 4.77٪)، مبلمان (4.77٪ در مقابل 4.39٪)، خدمات غذا و رستوران (3.67٪ در مقابل 3.57٪) بود، تحصیلات (1.69% در مقابل 1.71%) و پوشاک (1.38% در مقابل 1.10%). در همین حال، هزینه اطلاعات، ارتباطات و مالی بیشتر کاهش یافت (-0.23٪ در مقابل -0.20٪). نرخ تورم اصلی سالانه از 2.58 درصد در ماه می و در مقایسه با اجماع 2.72 درصد به بالاترین میزان در 25 ماه گذشته یعنی 2.63 درصد افزایش یافت. به صورت ماهانه، قیمت های مصرف کننده در ماه ژوئن 0.61 درصد افزایش یافت که از پیش بینی‌های افزایش 0.44 درصدی فراتر رفت.

نقش بانک مرکزی در مهار تورم

هدف اصلی بانک مرکزی اندونزی از طریق مأموریت خود همانطور که در قانون بانک اندونزی تصریح شده است ، ایجاد و حفظ ثبات روپیه است. ثبات روپیه شامل دو جنبه برجسته است ، یعنی ثبات در رابطه با کالاها و خدمات که در نرخ بهره منعکس می‌شود و همچنین ثبات در برابر سایر ارزها که در نرخ مبادله در برابر ارزهای خارجی منعکس می‌شود. در تعقیب هدف خود، بانک اندونزی درک می‌کند که تحریک رشد اقتصادی و کنترل تورم باید برای نتایج بهینه و پایدار در بلندمدت هماهنگ باشد.

هدف سیاست پولی بانک مرکزی اندونزی؛ مدیریت فشارهای قیمتی ناشی از تقاضای کل (مدیریت تقاضا) نسبت به شرایط طرف عرضه است. سیاست پولی به جهش‌های تورم گذرا ناشی از شوک‌های موقتی که در طول زمان محو خواهند شد، پاسخ نمی‌دهد.

در همین حال، تورم تحت تأثیر عوامل و شوک های طرف عرضه، مانند افزایش قیمت جهانی نفت، برداشت ناموفق و سیل است. بر اساس اوزان در سبد CPI، مولفه‌های تورم تحت‌تاثیر عوامل و شوک‌های سمت عرضه  و قیمت مواد غذایی بی‌ثبات حدود 40 درصد از CPI را تشکیل می‌دهند.