نیاز فزاینده به انعطاف پذیری در برابر تغییرات آب و هوا

رویدادهای شدید آب و هوایی که اغلب به یک رویداد ماهانه تبدیل شده اند، اهمیت تدبیر در زیرساخت‌ها و انعطاف‌پذیری اجتماعی در اقلیم در حال تحول را برجسته می‌کند

رویدادهای شدید آب و هوایی که اغلب به یک رویداد ماهانه تبدیل شده اند، اهمیت تدبیر در زیرساخت‌ها و انعطاف‌پذیری اجتماعی در اقلیم در حال تحول را برجسته می‌کند.آسیب به محیط‌های مصنوعی و طبیعی، فعالیت‌های اقتصادی-اجتماعی را مختل می‌کند، اما عموم مردم، به طور طبیعی، تمایل دارند بر روی رویدادهای قابل مشاهده و یا آسیب‌زا تمرکز کنند، و اغلب تأثیرات کم‌توجه‌تر تغییر آب و هوا را نادیده می‌گیرند.

به عنوان مثال، در حالی که بیشتر مردم از آتش‌سوزی‌هایی که در ماه‌های اخیر اروپا را تحت تأثیر قرار داد اطلاع دارند، تعداد کمتری از مردم می‌دانند که فرانسه در خنک‌کردن برخی از راکتورهای هسته‌ای خود با مشکل مواجه بود، زیرا موج گرمای محیطی به معنای گرم شدن بیش از حد رودخانه‌ها بود.

همانطور که خبرگزاری رویترز در 15 ژوئیه گزارش داد، چهار نیروگاه هسته‌ای که توسط Electricite de France اداره می‌شوند، مجبور شدند به دلیل دمای بالاتر از حد انتظار آب و در امتداد رودخانه‌های Rhône و Garonne محدودیت‌های تولید را اعمال کنند. رویترز همچنین از پتانسیل تأثیرات بیشتر بر تولید برق خبر داد، زیرا «برخی از نیروگاه‌های زغال سنگ نیز به آب خنک کننده رودخانه‌ها نیاز دارند».

علاوه بر این، در حالی که خشکسالی اغلب می‌تواند باعث ایجاد نگرانی در تامین آب شود، تأثیر آن بر زیرساخت‌های فاضلاب به ندرت در نظر گرفته می‌شود. پروفسور جنی دی، در جریان معرفی کتاب به سوی شهر سبز-آبی: ایجاد مقاومت در برابر آب شهری، خاطرنشان کرد که «آب کمی در فاضلاب جریان دارد [به این معنی که] فاضلاب ها در برابر انسداد و در نتیجه در برابر سرریز آسیب پذیرتر هستند. علاوه بر این، از آنجایی که مردم برای صرفه جویی در مصرف آب، توالت ها را به دفعات کمتر شستشو می دهند، میزان فاضلابی که به تصفیه خانه‌های فاضلاب می رسد کاهش می یابد و یک چرخه معیوب از خرابی تصفیه خانه‌های فاضلاب، [حتی] آب کمتر در دسترس، و پساب کمتری ایجاد می‌کند، که شاید می‌توانست بازیافت شده باشد».

هر دو مثال نشان می‌دهند که اثرات تغییرات آب و هوایی می‌تواند بسیار ظریف‌تر از تخریب فیزیکی باشد و همانطور که سازمان بین‌المللی مرکز جهانی سازگاری GCA  خاطرنشان می‌کند، ماهیت به هم پیوسته سیستم‌های زیرساخت به این معنی است که اختلال قابل توجه در یک جنبه می‌تواند باعث ایجاد مشکل تلفات انسانی قابل توجه شود».

پاتریک ورکویژن، مدیرعامل GCA خاطرنشان می‌کند که «هر شرکت و فردی در برابر خطرات آب و هوایی آسیب‌پذیر است، زیرا همه آنها تا حدی به زیرساخت‌ها وابسته هستند. اطمینان از اینکه این سیستم‌های زیرساختی می‌توانند تحت سناریوهای اقلیمی آینده عمل کنند، برای ما و اقتصاد ما حیاتی است».

او می افزاید که هزینه آسیب های زیرساختی تا سال 2050 به طور تصاعدی افزایش خواهد یافت. به عنوان مثال به غنا اشاره کرد، او خاطرنشان می‌کند که خطر آب و هوا می‌تواند تا سال 2050 به خسارت 3.9 میلیارد دلاری به بخش حمل و نقل منجر شود.

هزینه‌های رویدادهای شدید آب و هوایی در حال افزایش است. سیل که در اوایل سال جاری در استان کوازولوناتال آفریقای جنوبی اتفاق افتاد بیش از 400 نفر فوت کردند، فعالیت های تجاری را در بخش هایی از استان متوقف کرد، و خسارت قابل توجهی به زیرساخت ها وارد کرد، به طوری که کمیته مشترک موقت مجلس برای امداد رسانی و بازیابی بلایای سیل برآورد کرد که تعمیرات حداقل 17 میلیارد رند هزینه خواهد داشت.

بنابراین بدیهی است که انعطاف پذیری زیرساخت، کلید پایداری بلندمدت است زیرا همانطور که مارک ویکتور، رهبر آب و هوا و پایداری Deloitte آفریقا اشاره می‌کند، سیستم های تاب آور توانایی جامعه را برای مقاومت در برابر شوک ها بهبود می‌بخشد.

ایجاد انعطاف‌پذیری زیرساخت مستلزم آن است که دولت‌های محلی تأثیر فعلی و آتی تغییرات اقلیمی‌بر محیط های مصنوعی(ساخته شده) و طبیعی و همه پیامدهای بالقوه خطرات آب‌وهوایی را درک کنند. او توضیح می‌دهد که آنها همچنین باید اثرات ریسک را مدل‌سازی کنند و از چنین مدل‌هایی برای ایجاد یک برنامه جامع و استراتژیک برای کمک به افزایش انعطاف‌پذیری استفاده کنند.

محقق ارشد شورای تحقیقات علمی و صنعتی CSIR  ویلمین ون نیکرک خاطرنشان می‌کند که، در حالی که CSIR و سایر نهادها در حال جمع آوری و تفسیر داده‌ها برای کمک به دولت در توسعه سکونتگاه‌های مقاوم در برابر آب و هوا هستند، سکونتگاه‌های محلی در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی"بسیار آسیب پذیر" هستند. این به این دلیل است که برخی از زیرساخت‌ها و سکونتگاه‌ها در موقعیت ضعیفی قرار دارند: «ساختارها در داخل خطوط سیل، در مناطق شیب‌دار و تپه‌ای ساخته شده‌اند که آن‌ها را در برابر سیل یا رانش زمین مستعدتر می‌کند. وی می افزاید که این تا حدی به این دلیل است که توسعه‌ها اغلب برای مقاومت در برابر رویدادهای شدید مربوط به آب و هوا یا تغییرات آب و هوایی که ممکن است ظاهر شوند طراحی نشده اند».

مقررات زیست محیطی و ارزیابی اثرات زیست محیطی در چارچوب قانونی گنجانده شده است. اما زمانی که زیرساخت‌ها یا ساختمان‌های جدید ساخته می‌شوند، علاوه بر درک تأثیرات زیست‌محیطی به‌عنوان یک مورد برای دریافت تأییدیه، در نظر گرفتن سناریوهای تغییرات اقلیمی و چگونگی تغییر تأثیرات زیست‌محیطی در نتیجه آن نیز مورد نیاز است.

این رویکرد پویا برای گنجاندن داده‌های آب و هوایی در برنامه ریزی شهری و طراحی زیرساخت بسیار مهم است زیرا همانطور که ون نیکرک اشاره می‌کند، "احتمال وقوع یک خطر در حال افزایش است و سطح قرار گرفتن در معرض و آسیب پذیری در برابر چنین خطراتی نیز افزایش می یابد". بنابراین، جنبه‌هایی مانند سن و فقر که افراد را آسیب پذیر می‌کند، آنها را نیز در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی آسیب پذیرتر می‌کند. به این ترتیب، "خطر وقوع یک فاجعه در شهرها و روستاهای ما در طول زمان در حال افزایش است".

ون نیکرک اضافه می‌کند که دما در سراسر کشور در حال افزایش است، اما به‌ویژه در بخش‌های شمالی آفریقای جنوبی، از جمله استان‌های کیپ شمالی، لیمپوپو، شمال غرب و امپومالانگا، که پیش‌بینی می‌شود همه آنها گرم‌تر و مهم‌تر از آن خشک‌تر شوند. در همین حال، شهرهای ساحلی باید با افزایش سطح آب دریاها و تأثیرات بارندگی متغیر دست و پنجه نرم کنند. او می‌افزاید: «ما نمی‌توانیم کاری در مورد احتمال وقوع یک خطر مبتنی بر آب و هوا انجام دهیم، اما می‌توانیم آسیب‌پذیری را کاهش دهیم و می‌توانیم قرار گرفتن در معرض آن را کاهش دهیم».

پیشگیری و مقابله

ون نیکرک و ویکتور خاطرنشان می‌کنند که اگرچه توسعه زیرساخت گران است، اما اقدامات مقرون به صرفه برای کاهش ریسک و ایجاد انعطاف پذیری وجود دارد. ون نیکرک می‌گوید: «سه راه برای کاهش خطر آب و هوا وجود دارد: عقب نشینی، تطبیق و محافظت».

اولین مورد شامل دور کردن سکونتگاه‌ها از مناطقی است که بیش از حد در معرض خطر آب و هوا هستند، یا اطمینان از اینکه سکونتگاه‌ها یا سازه‌های جدید در آن مناطق ساخته نشوند.

مورد دوم مستلزم حفظ و یا مقاوم‌سازی زیرساخت‌های کلیدی، مانند سیستم‌های زهکشی آب طوفان یا سیستم‌های شبکه‌سازی آب است، به‌گونه‌ای که در هنگام وقوع فاجعه همانطور که تصور می‌شود عمل کنند و جامعه را قادر می‌سازد تا سیل یا خشکسالی را بدون تلفات در مقیاس بزرگ «تطبیق دهد».

ون نیکرک توضیح می‌دهد: «محافظت» مستلزم ساخت زیرساخت‌های سخت - مانند دیوار دریایی برای شهرهای ساحلی - برای محافظت از سرمایه‌گذاری مالی و اجتماعی در شهرک‌هایی است که «عقب‌نشینی» یک گزینه نیست.

او همچنین از استفاده از راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت مانند کنترل گیاهان بیگانه، احیای تالاب‌ها، شارژ مجدد آبخوان‌ها و ایجاد مناطق حائل حمایت می‌کنند.

وی می‌گوید: «ما می‌توانیم زیرساخت‌های موجود را مدیریت و شناسایی کنیم که زیرساخت‌ها کجا باید تقویت شوند، زیرا بخش بزرگی از آسیب‌هایی که قبل، در طول و بعد از یک رویداد آب و هوایی شدید رخ می‌دهد به دلیل ارائه خدمات ضعیف و مدیریت زیرساخت است.

همگی بر نیاز به سرمایه‌گذاری بهتر با استفاده از داده‌های آب و هوایی برای اولویت‌بندی مداخلات در مناطق پرخطر تأکید می‌کنند. یک رویکرد یکپارچه می‌تواند در مقایسه با یک رویکرد غیر هدفمند هزینه‌های اضافی ایجاد انعطاف‌پذیری را تا 90 درصد کاهش دهد.

سند سیاست GCA 2020 که در پی کووید-19 منتشر شد، خاطرنشان می‌کند که «برای حفظ رشد آفریقا و تسریع تلاش‌ها برای پایان دادن به فقر شدید، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انعطاف‌پذیر اساسی است».

سند سیاست بیان می‌کند که کشورهای با درآمد پایین و متوسط به تنهایی می‌توانند سود خالص 4.2 تریلیون دلاری را از سرمایه گذاری در زیرساخت هایی که تاب آوری متمرکز بر آینده را در اولویت قرار می دهد، مشاهده کنند. این یک بازگشت 4 دلاری برای هر 1 دلار خرج شده است. در مقابل، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تجاری معمولی که برای انعطاف‌پذیری بهینه نشده‌اند، تنها 1.5 دلار به ازای هر 1 دلار خرج شده به دست می‌آورند.

این گزارش خاطرنشان می‌کند که سرمایه‌گذاری‌های زیرساخت‌های تاب‌آور مستلزم اشتغال هستند و بازده سرمایه‌گذاری بالایی دارند و «آنها را به ابزاری مهم برای غلبه بر بحران اقتصادی کنونی و در عین حال محافظت از معیشت تبدیل می‌کنند». همچنین بیان می‌کند که «جذب سرمایه‌گذاران نهادی در پروژه‌های زیرساختی آفریقا و افزایش آن منبع تأمین مالی به توسعه ابزارهای مالی جدید نیاز دارد»، با ذکر گزینه‌هایی مانند سرمایه‌گذاری مستقیم در زیرساخت‌های آفریقا از طریق صندوق‌های زیرساختی یا استفاده از صندوق‌های بازنشستگی آفریقا. ساختار مشوق مشارکت دولتی-خصوصی خوب، ریسک پروژه را کاهش می دهد و در عین حال تضمین می‌کند که پروژه نتایج بلندمدت و پایداری را ارائه می دهد.

GCA با مشارکت بانک جهانی، بانک توسعه آفریقا، بانک توسعه آسیایی، بانک سرمایه گذاری اروپایی، بانک اروپایی بازسازی و توسعه، و سایر شرکا، سال گذشته راهنمای زیرساخت «ماژول دانش در مورد PPP ها برای انعطاف پذیری در برابر آب و هوا» را به عنوان گامی در جهت کمک به کشورها برای جذب بخش خصوصی برای کمک به تامین مالی زیرساخت های مقاوم در برابر آب و هوا راه اندازی کرد. همچنین 1.6 میلیارد دلار در دو سه ماهه اول سال جاری بسیج کرد که برای پیشرفت سازگاری در غنا، سنگال و سایر کشورهای آفریقایی استفاده شد.

ون نیکرک اضافه می‌کند که CSIR پیوسته با وزارت جنگلداری، شیلات و محیط زیست تعامل دارد و به دنبال به روز رسانی کتاب سبز خود است که پیش بینی تغییرات آب و هوایی را در هر هشت کیلومتر مربع برای آفریقای جنوبی ارائه می دهد. به این ترتیب، CSIR فعالانه به توسعه طرح‌های سازگاری با اقلیم کمک می‌کند، که همه حوزه‌های دولتی می‌توانند در برنامه‌ریزی بلندمدت خود از آن استفاده کنند.

به طور مشابه، وی خاطرنشان می‌کند که Deloitte با مشتریان، دولت‌ها و شهرداری‌ها برای مدل‌سازی سناریوها و اثرات بالقوه افزایش دما به میزان 1.5 درجه سانتیگراد، 2 درجه سانتیگراد یا حتی 8 درجه سانتیگراد کار می‌کند. با این حال، او پیشنهاد می‌کند که تعامل بیشتر بین نهادهای استانی، سازمان‌ها و بخش خصوصی در ایجاد پرونده‌های تجاری قابل دوام برای پروژه‌های PPP وجود داشته باشد که بیشترین تأثیر را در ایجاد انعطاف پذیری خواهد داشت. او می افزاید که سطوح فعلی تعامل بین این احزاب و موسسات مالی توسعه نیز کافی نیست.

تغییرات اقلیمی در حال حاضر صدمات، استرس و رنج بیشتری را به شهرهای جهان وارد کرده است، شهرهایی که بیش از نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده و 80 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تولید می‌کنند. اما، با افزایش انعطاف‌پذیری و قابلیت اطمینان زیرساخت‌ها، مناطق می‌توانند مشاغل جدید ایجاد کنند، پتانسیل اقتصادی را با تشویق سرمایه‌گذاری باز کنند و در جهان در حال گرم شدن به رشد خود ادامه دهند.