پارادوکس اقتصاد سبز و نیازهای اقتصاد فعلی ایتالیا

اقتصاد ایتالیا که زیربار سنگین بدهی 2.5 تریلیون یورویی این کشور بسیار شکننده شده و با تجلی بیشتر آثار کرونا اسفبارتر می‌شود، نیازمند خون تازه ای میباشد که دولتمردان ومردم این کشور آنرا در کمکهای 209 میلیارد یورویی اتحادیه اروپا می‌بینند، درحالیکه روند جاری اقتصاد ایتالیا فرصتی برای ورود به زمینه‌های جدید توسعه اقتصادی از جمله اقتصاد سبز یا دیجیتال را کمتر فراهم می‌کند، تاکید اتحادیه و بعضا دولتمردان ایتالیا بر این است که این کمک بیشتر با تمرکز بر این دوبخش تخصیص یابد. در عین حال نیاز فوری کشور برای احیاء سایر زمینه های عقب مانده و بسیار آسیب دیده از جمله ساخت و ساز، جهانگردی ، مدل و لباس و صنایع تولیدی غیر غذایی می باشد ودر صورت عدم توجه جدی دولت، میتواند مخاطرات جدی را ایجاد نماید. لذا این تناقض یا پارادوکس اقتصاد دانان را به ارائه تحلیلهایی برای راهنمایی دولت در رسانه‌ها سوق داده است. روزنامه کوریره دلاسرا – جمعه 22 اسفند 99 در تحلیلی با عنوان اقتصاد سبز و دیجیتال سازی پروژه‌های بسیار خوبی هستند ولی ایتالیا به طرح های دیگر نیز نیاز دارد به قلم آلدو کاتزولّو به این موضوع پرداخته است

بسته بهبود اقتصادی اروپا موسوم به «نسل بعدی اتحادیه» برای اهداف بویژه زیست محیطی و دیجیتالی طراحی و تدوین گردیده است. البته تردیدی نیست که محیط زیست و اقتصاد دیجیتال موضوعات راهبردی بوده و آینده فرزندان و نوادگان ما نیز به آنها بستگی دارد. ایتالیا فرای محصولات ممتاز خود در سطح بین المللی که البته تعدادشان معدود است، در این زمینه‌ها عقب مانده است. رسیدگی به مسائل زیست محیطی در سراسر کشور و من باب مثال وجود حداقل یک رایانه در هر خانواده، قطعاً هدف مهمی‌به شمار می رود. با این وجود متمرکز ساختن طرح ریکاوری تنها به این دو نکته – و بدیهی است زیرساخت ها و امور زیربنایی که همچنان موفق به صرف بودجه تخصیصی اروپا بدآن نشده ایم نیز بدآنها اضافه می‌شود – ممکن است به اندازه کافی ایجاد اشتغال نکرده، منابع مالی لازم برای خانواده‌ها و شرکت های آسیب پذیر را به دست آنها نرسانیده، تأثیراتش بر تولید ناخالص داخلی محدود بوده و بطورکلی هدف اصلی بعبارتی احیای رشد اقتصادی را محقق نکند.  

اقتصاد ایتالیا تنها به انواع سبز و دیجیتال محدود نمی‌شود. این اقتصاد، شامل صنعت مکانیک که بواسطه بحران سال های اخیر کوچک شده، صنعت نساجی که به دلیل شرایط قرنطینه در سال گذشته به زانو در آمده و مصرف آن به قدری بیش از صفر تقلیل یافته، صنایع غذایی که با رونق صادراتش نجات پیدا کرده، صنعت ساختمان سازی که تقریباً در تمامی‌کشور متوقف مانده، صنعت ذوب آهن و فولاد اگر هنوز کارخانه ایلوا را فراموش نکرده باشیم، صنعت گردشگری که ظرف چند ماه‌های آینده هم احیا نخواهد شد و شرکت های کوچک تجاری که هرگز تا این حد دچار مشکلات عدیده نشده بودند، نیز می‌شود.     

البته اقتصاد سبز و دیجیتال، این حوزه‌ها از کشاورزی بیولوژیکی گرفته تا دسترسی شرکت های ما به تجارت الکترونیکی را نیز در بر می‌گیرد. اما پیش از نصب پنل خورشیدی روی پشت بام و متصل کردن آن به باندپهن، نیاز به ساخت و یا بازسازی دیوارهای خانه وجود دارد. و لذا بخشی از منابع مالی اروپایی می‌بایست به جبران خسارات وارده و سرمایه گذاری حتی در بخش های سنتی اختصاص داده شود. در مجموع لازم است تا توافقات بعمل آمده در این ارتباط بار دیگر مورد مذاکره قرار گرفته تا دامنه آنها به حد لازم گسترده شود.  

منبع : 

https://www.corriere.it/lodicoalcorriere/index/27-02-2021/index.shtml