دلیل غلبه سریلانکا بر کنیا در عرصه چای

چای یکی از منابع اصلی درآمد کنیا است و آن را به یکی از صادرکنندگان اصلی این محصول تبدیل کرده است. با این حال، کنیا هنوز فاصله زیادی با آنچه سریلانکا در عرصه صادرات چای به دست آورده است دارد و پیشی گرفتن از سریلانکا برای کنیا در حال حاضر رویایی بیش نیست؛ اما چرا؟

در سال 2018، کنیا با صادرات 476 میلیون کیلوگرم چای موفق به تولید درآمدی برابر با 140 میلیارد شیلینگ شد. این اتفاق در حالی رخ داد که در همان سال، سریلانکا با فروش تنها 60 درصد از آنچه کنیا صادر کرد، یعنی 288 میلیون کیلوگرم، موفق به کسب درآمدی 150 میلیارد شیلینگی شد. فروش کمتر نسبت به کنیا و درآمد بیشتر توسط سریلانکا ریشه در یک مسئله داشت و آن صادرات نیمی از 288 میلیون کیلوگرم در شکل ارزش افزوده توسط سریلانکا بود. کنیا بر خلاف سریلانکا، 98 درصد چای خود را به صورت فله ای به فروش می رساند.

حمایت دولت سریلانکا از صنعت چای این کشور عامل مهمی در پیشرفت و توسعه صادرات این محصول به شکل ارزش افزوده شده است. متاسفانه، با وجود مشارکت 140 میلیارد شیلینگی چای در درآمد کشور، دولت کنیا از توجه و رسیدگی لازم به این صنعت عاجز مانده است. در مقابل ارائه تسهیلاتی مانند معافیت از مالیات، برنامه‌های حمایت از نوآوری در صنعت چای، صنعت بسته بندی پویا و معافیت 40 درصدی از پرداخت مالیات در این حوزه، نرخ سود پائین بر وام های مربوط به تهیه دستگاه‌های بسته بندی و سیاست هایی از این دست باعث رونق تجارت چای توسط سریلانکا شده است.

موانع پیش روی چای کنیا شاید از تعداد انگشتان دست تجاوز کند. بنادر ناکارآمد و نظام های ضعیف انتقال کالا، زیر ساخت های ضعیف از مزارع تا بنادر، هزینه بالای کارخانه‌ها و قیمت های گزاف بسته بندی ناشی از مالیات های سنگین تنها چند مورد از چالش های پیش روی چای کشور است. از طرف دیگر، بزرگترین واردکنندگان چای کنیا بعضا تا 75 درصد مالیات برای واردات چای کشور دریافت می‌کنند و انتظار می رود در چنین شرایطی، قوانین مربوط به مدیریت چای با هدف رویارویی با این چالش ها تغییر پیدا کنند.

یکی از راهکارهای تغییر اوضاع، برندسازی و معرفی ویژگی‌های منحصر به فرد چای در موقعیت های متفاوت جغرافیایی است. راه حل دیگر، ایجاد توافقات همکاری بین تولیدکنندگان داخلی و خریداران خارجی و داخلی با هدف توسعه فروش چای در شکل ارزش افزوده است. دولت همچنین باید با مرور قوانین مالیاتی مربوط به صنعت چای، مصرف چای در شکل ارزش افزوده در داخل کشور را نیز افزایش دهد. این‌ها تنها چند راهکار برای رسیدن به ظرفیت های واقعی چای کشور است و دولت در این میان، تنها اهرم توانا در پیشبرد این راهکار ها به حساب می آید.