حکومت داری سالم و پاسخ درست: درسهای شرق آسیا در برخورد با کووید ۱۹

در روز چهارشنبه ۱۴ خرداد 1399 ، جلسه ای مجازی در مرکز بین المللی مطالعات استراتژیک در آمریکا تحت عنوان : " حکومت داری سالم و پاسخ درست: درس های شرق آسیا در برخورد با کووید ۱۹ " برگزار گردید که مهمترین مباحث مطروحه در این نشست مجازی در پی خواهد آمد :

میزان تلفات و افراد مبتلا به ویروس کرونا در کشورهای مختلف متفاوت بوده ، چه عواملی این تفاوت ها را توضیح می دهد؟ یک دلیل شاید ترکیب جمعیتی است. این بیماری افراد مسن را بیشتر قربانی کرده. طبیعی است جوامعی که میانگین سنی جمعیت آنها بالاتر است آسیب پذیرتر بوده اند. اما  پاسخ های سیاسی نیز مهم بوده اند. ترکیب سیاست ها و ابزارهای بکار گرفته شده اعم از شفاف سازی، پاسخ سریع، جداسازی و اقدامات بهداشتی مهم بوده اند. در مجموع کشورهایی که سریعتر واکنش نشان داده اند پاسخ بهتری گرفته اند.

نظرات صاحبنظران حاضر در نشست مرکز بین المللی مطالعات استراتژیک که در پاسخ به پرسش های بعمل آمده مطرح گردیده اند به شرح ذیل بوده است :

سفیر کائو،‌ نماینده اقتصادی و فرهنگی تایوان چین : چرا تایوان در میان معدود کشورهایی است که توانسته کرونا را مهار کند. رهبری قوی، پاسخ سریع و همکاری بخشی خصوصی و دولتی نقش مهمی در این موفقیت داشته است. برای کنترل آتش، کل ده باید بسیج شوند. از نظر بین المللی تایوان به عنوان یک دولت مسئول  کمک کرده و می‌کند. تایوان ۵۰ میلیون ماسک جراحی با کیفیت عالی به آمریکا داده است. به اعضای اتحادیه اروپا نیز کمک کرده است. سازمانهای غیردولتی نیز میلیونها ماسک اعطاء کرده اند. کمک به دیگران کمک به خودمان است. تایوان به اقدامات درست خود برای کمک به دیگران ادامه می دهد. کرونا نظم سیاسی و اقتصادی و سیستم عرضه بین‌المللی را تغییر داده است.

 

چانگ شان شو از تایوان چین : وی به بررسی سیر تحول کرونا در تایوان پرداخت. به گفته وی تایوان دو روز بعد از پخش خبر ویروس در ووهان در تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ در تاریخ 2 ژانویه ۲۰۲۰ کمیته پاسخ تشکیل داد و اولین جلسه کمیته برگزار شد. و یک هفته بعد نسبت به مسافرت به ووهان هشدار داده شد و ۱۱ ژانویه پروتکل آزمایش سارس-کووید ۲ ایجاد شد. عمده موارد ابتلا در تایوان افرادی بوده اند که از دیگر کشورها از جمله اروپا و آمریکا به تایوان آمده اند.

نظارت، ایجاد شبکه تشخیص آزمایشگاهی، کنترل مرزها، قرنطینه خانگی، ردیابی تماس، تضمین دسترسی به وسایل مراقبت شخصی، فاصله گذاری اجتماعی، مشارکت دادن مردم در ارتباطات و مقابله با اطلاعات غلط، افزایش تولید وسایل مراقبت شخصی و پایین نگاه داشتن قیمت آنها، تحقیق و توسعه و همکاری بین المللی از جمله مهمترین اقدامات انجام شده بوده است. تایوان به تدریج از ورود اتباع چین، پهلوگرفتن کشتی‌های خارجی، اتباع هنگ کنگ و ماکائو، مسافرین ترازنیت و ... ممانعت به عمل آورد.

 

پروفسور تیئو از سنگاپور: ما تجربه پاندمیک را با سارس در ۲۰۰۳ شروع کردیم. موردیابی، ردیابی، تست سریع و قرنطینه از جمله اقداماتی بود که به سرعت انجام شد. دولت سیاستهای خود را با مشورت متخصصین طراحی کرد. مکانیسم های ارتباطی سریع و شفاف تدارک دیده شد و راهبردهای ارتباطی بر شرایط جاری، مقررات ملی و مسئولیت فردی تکیه داشت. پاسخ ها در جهان شبیه به هم هستند اما در آسیا تجربه سارس کمک کرد که سیستم پاسخ گویی سریع مستقر شود. همچنین بسیاری از کشورها با نگاه درازمدت پاسخ دادند. علت آن نیز این است که آنها می خواهند در درازمدت در قدرت بمانند و لذا نگاه درازمدت دارند.

 

دکتر بویی کارشناس بیماریهای همه گیر در موسسه رند: طی ماههای گذشته کشورهای پر مبتلا تغییر کرده اند و اکنون به آمریکای لاتین رسیده است. پاسخ واحد نمی‌توان به همه شرایط داد. ما در شرق آسیا با شرایط سیاسی و اقتصادی متفاوتی مواجهیم. انسجام اجتماعی و سبک حکومت داری متفاوت است. شفافیت،  کارامدی و چالاکی به موفقیت کشورهای شرق آسیا کمک کرد. مواجه این کشورها با سارس در ۲۰۰۳ و بعد مرس در سال ۲۰۱۵ سیستم‌های بهداشتی را در این کشورها هشیار کرده بود و این به واکنش سریع آنها کمک کرد. به همین دلیل ظرفیتهایی نیز برای پاسخگویی از قبل توسعه یافته بود و چارچوبهای لازم برای پاسخگویی به پاندمیک توسعه داده شده بود. آنها مشخص کردند که مردم از کجا می‌توانند نیازهای بهداشتی را تامین کنند و این به توزیع بهینه منابع محدود کمک کرد. وقتی کووید ۱۹ شروع شد مشخص بود که از کجاست و پروازهای از چین و مسافرین از چین مورد ردیابی و آزمایش سریع قرار گرفتند. این به کنترل پاندمیک و عدم شیوع گسترده آن کمک کرد.

 

ویکتور چا، کره جنوبی: کره جنوبی از نظر اعلام شرایط اضطراری در سطح ملی سریع عمل کرد. تمرکز بر واکنش سریع گذاشته شد. تجربه سارس و مرس نیز وجود داشت. شفافیت و تغییر قوانین در خصوص مسایل شخصی نیز کمک کرد. بخش عمومی و خصوصی دست به دست هم دادند. ردیابی دیجیتال و تماس یابی دیجیتال کمک زیادی کرد. این ردیابی در کره  جنوبی، تایوان و سنگاپور نیز انجام شد. اما در اروپا و آمریکا انجام نشد. در آمریکا برای هر مورد مثبت که می یابند ۶ نفر را آزمایش می‌کنند اما در کره جنوبی ۴۵ نفر. لذا تلاش برای مهار ویروس در کره جنوبی بسیار گسترده تر از آمریکا است.  از نظر اقتصادی کره جنوبی سومین بودجه تکمیلی برای مسائل اقتصادی را تخصیص داده که این بی سابقه است. کره جنوبی به کرونا به عنوان یک فرصت نگاه می‌کنند و تلاش می‌کنند تجارت آنلاین و مشاغل آنلاین را گسترش دهند و نه هر شغلی.  

 

سوال: فرهنگ عمومی در پذیرش ردیابی دیجیتال دستورات دولت چه نقشی داشته است.

 چا از کره جنوبی: به نظر نمی رسد که این مسئله، مسئله دموکراسی و اقتدارگرایی باشد. وقتی سارس رخ داد ترس زیادی در جامعه ایجاد کرد و موجب تغییر بسیاری از مقررات شد. لذا مردم خودشان خواستند که از بخشی از حقوق اختصاصی خود بگذرند. آمریکا نیز برای مواجه به پاندمیک بعدی آمادگی بیشتری خواهد داشت. حتی کشورهایی مثل استرالیا که ابتدا علیه ردیابی دیجیتال موضع گرفتند نیز به تدریج به استفاده از آن رو آوردند.

 

تئو از سنگاپور: در سنگاپور نقش کارگران مهاجر در گسترش آن زیاد بود. دولت با متخصصین علوم اجتماعی و پزشکی برای طراحی سیاستهای خود مشورت کرد. تصمیم گیرندگان به خوبی توسط کارشناسان توجیه شدند و این در نوع پاسخ به بیماری نتیجه داد. سال گذشت اکنومیست یک ایندکس در مورد آمادگی جهانی برای مقابله با پاندمیک منتشر کرد که بر اساس آن از نظر میزان آمادگی آمریکا در رتبه اول و انگلیس در رتبه دوم قرار داشت. اما چرا چنین شد؟  این نشان می دهد که آن گونه که فکر می‌کردیم آنها آمادگی کافی نداشتند و در این میان نقش رهبری بسیار مهم است.

 

سوال: الان بحث ها در خصوص بهداشت عمومی در چین چگونه است؟

 جنیفر بوی از رند: سارس یک بیدارباش برای چین بود. آنها کمکهای زیادی از آمریکا دریافت کردند. چین پس از سارس ظرفیت سازی کرد و سیستمهای نظارتی ایجاد کرد. میان ظرفیت و توانمندی تفاوت است. مسئله این است که دولت چگونه از ظرفیتها استفاده کند. دولت اولویتهای بسیار زیادی دارد و محدود به بهداشت نیست. مسئله این است که تا چه حد نظام سلامت می‌تواند صدای خود را مطرح کند. الان هر حکومتی کووید ۱۹ را جدی می‌گیرد.

 

تیکی پانگتسو ( استاد دانشگاه ملی سنگاپور و عضو سابق سازمان بهداشت جهانی): خلاصه درس های شرق آسیا: سرعت واکنش و پیش‌بینی، اراده و تعهد سیاسی، حکومت داری خوب،  اعتماد مردم به حکومت و بکار گیری موثر هوش مصنوعی به مهار کرونا در شرق آسیا کمک زیادی کرد.