گزارش روزنامه سوئدی درباره اثرات تحریم های کره شمالی بر زندگی مردم عادی این کشور
تحریم های سازمان ملل علیه کره شمالی در دسامبر سال 2017 بسیار سخت بوده و عملا شامل همه کالاهایی می شدند که در ترکیب و مواد سازنده خود دارای مواد فلزی بودند. فهرست این تحریم ها بسیار طولانی است، از لوله‌های آبرسانی، گوشی‌های پزشکی، سوزن‌های آمپول، ترازوهای سنجش وزن نوزاد، ابزارهای تشخیص بیماری‌ها، تا مواد فلزی کاربردی در گلخانه‌های کشاورزی و حتی دوچرخه کارکنان صلیب سرخ که در روستاها کار می‌کنند...
هدف این بود که کره شمالی به خاطر آزمایش هسته ای مجازات شود.
در این راستا ترجمه گزارش روزنامه سوئدی داگنز نیتر DN درباره اثرات تحریم های سازمان ملل بر زندگی مردم عادی کره شمالی در پی خواهد آمد :
مارگارتا والستروم Margareta Wahlström رییس صلیب سرخ سوئد که سال های طولانی با کره شمالی همکاری داشته است، می‌گوید: ما دیدگاه سیاسی نداریم ولی این مضحک است که همه مواد فلزی از ابزار جراحی تا لوله آب آشامیدنی تحریم شوند. ما در این دو سال تلاش زیادی برای استثنا شدن کمک های بشردوستانه انجام دادیم ولی هر بار برای لوازم مورد نیاز خود باید برای هر وسیله ای، جداگانه فرم پر کنیم. سیستم نامشخصی وجود دارد و اغلب برای یک کالای ساده شش ماه زمان می‌برد. در دو سال اخیر، هر بار که درخواست هایی برای معافیت از تحریم دادیم، بخشی از فهرست کاسته می‌شد. برای برخی از کالاهای ساده انسان دوستانه، 9 ماه زمان برای کاغذبازی نیاز است.
خانم اوسا سندبرگ Åsa Sandberg، مسئول صلیب سرخ سوئد در کره شمالی می‌گوید: سه رنگ برای کالاهای ما تعیین شده است: قرمز یعنی کاملا ممنوع، زرد یعنی کالاهایی که در آن‌ها فلز به کار رفته است و سبز، داروها هستند. ولی همه کالاها باید از یک فرایند بسیار طولانی و زمانبر گذر کنند.
مقامات کره شمالی معمولا درباره تاثیرات تحریم ها بر کشور و مردم خود، چیزی نمی‌گوید. بلکه برعکس با افتخار می‌گویند که مشکلی نداریم چون همه چیز را خودمان می سازیم. هرچند بیشتر ابزارهای خود را از چین تهیه می‌کنند.
کشورهای کمی حاضرند به کره شمالی کمک های انسان دوستانه بفرستند. بیشترین کمک ها از سوی سوئد، نروژ، آلمان و دانمارک ارسال می‌شود. سوییس اخیرا کمک های خود را کم کرده است حتی سوئد هم کمتر از گذشته کمک می‌کند. بسیاری از کشورها، فقط دنبال موضع گیری‌های سیاسی هستند. موانع بروکراتیک، ارسال کمک های انسان دوستانه را گران کرده است. برخی از کشورها نگاه می‌کنند که ببینند کمک به مردم کره شمالی، چه بازخوردی دارد. باعث تاسف است که بسیاری از کشورها به جای نگاه بشردوستانه، فقط موضع گیری سیاسی دارند.
خانم والستروم می‌گوید: کره ای‌ها معمولا درباره مشکلات و نیازهای خود حرف نمی زنند و یکی از وظایف ما این است که به مهتمرین نیازمندی‌ها و آسیب پذیرترین مردم برسیم. میان درمانگاه‌های ما در کره و درمانگاه‌های محلی خودشان، تفاوت های زیادی هست. درمانگاه‌های ما از پنل های خورشیدی برق می‌گیرند، آب گرم، آب تمیز و داروهای شیمیایی و گیاهی دارند ولی درمانگاه‌های محلی وسایل گرمایشی، آب تمیز و تجهیزات کافی ندارند، در داروخانه‌ها فقط داروهای گیاهی وجود دارد. زایشگاه‌های آن‌ها، امکانات بسیار کمی دارند و امکان سرایت آلودگی زیاد است. در کره زمستان‌های سختی وجود دارد ولی حتی امکانات اولیه برای درمان بیماری‌های فصلی وجود ندارد.
تحریم های دو سال پیش سازمان ملل، زندگی مردم عادی کره شمالی را بسیار بیشتر از تحریم های گذشته تحت تاثیر گذاشته است. هدف این بود که نخبگان کره شمالی را وادار به همکاری بین المللی کند ولی در عمل سختی‌ها به مردم عادی منتقل می‌شود.