واردات روغن‌های گیاهی در هند

هند بزرگ‌ترین واردکننده روغن‌های گیاهی در جهان است. پس از نفت و طلا، روغن‌های گیاهی سومین سرفصل در فهرست واردات کشور محسوب می‌شوند.

هند بزرگ‌ترین واردکننده روغن‌های گیاهی در جهان است. پس از نفت و طلا، روغن‌های گیاهی سومین واردات کشور محسوب می‌شوند که طی سال‌های اخیر به‌طور متوسط سالانه بین 8.5 تا 10 میلیارد دلار را بخود اختصاص داده است. افزایش قیمت‌های جهانی روغن‌های گیاهی طی ماه‌های گذشته باعث تحمیل هزینه‌های بالاتر به کشورهای عمده واردکننده ازجمله هند گردیده است.

کاهش تولید دانه‌های روغنی به همراه افزایش استفاده از آن برای تولید سوخت زیستی (BioDiesel) از مهم‌ترین دلایل رشد قیمت در بازار جهانی است. بروز خشک‌سالی در مناطقی از جهان از جمله آمریکا و برزیل موجب رشد 70 درصدی روغن سویا طی یک سال گذشته گردیده است. طبق پیش‌بینی وزارت کشاورزی آمریکا، ذخیره جهانی دانه سویا تا پایان سپتامبر امسال به حدود 88 میلیون تن- یعنی کمترین میزان طی 5 سال گذشته- خواهد رسید. قیمت روغن پالم که پرمصرف‌ترین روغن خوراکی در جهان محسوب می‌شود، طی سال گذشته 18% افزایش داشته که عمدتاً متأثر از مشکلات کشت و استحصال آن ناشی از شیوع کرونا بوده است. قیمت هر تن روغن پالم در مالزی به 1007 دلار/تن در اواسط مارس 2021 رسیده که بالاترین رقم از سال 2008 تاکنون است. کاهش سطح زیر کشت کلزا و آفتابگردان در اروپا و حاشیه دریای سیاه نیز از عوامل افزایش قیمت این روغن‌ها بوده است.

تولید دانه‌های روغنی در هند: پس از آمریکا، چین و برزیل، هند چهارمین تولید کننده دانه‌های روغنی در جهان است. تولید این محصولات در کشور به 34 میلیون تن و سطح زیر کشت آن به 26 میلیون هکتار از اراضی کشور می‌رسد و هدف دولت رسیدن به تولید 47 میلیون تن تا سال 2025 است. کتان و سویا مهم‌ترین دانه‌های روغنی کشت‌شده در کشور هستند. مادهایاپرادش به‌تنهایی یک‌سوم سطح کشت دانه‌های روغنی را دارد و ماهاراشترا، گجرات و راجستان در رتبه‌های بعدی قرار دارند. بادام‌زمینی، سویا و کلزا منبع استحصال 88% روغن گیاهی در هند می‌باشند.

واردات روغن گیاهی: هند بزرگ‌ترین واردکننده روغن‌های گیاهی در جهان است. پس از نفت و طلا، روغن‌های گیاهی سومین سرفصل در فهرست واردات کشور محسوب می‌شوند که طی سال‌های اخیر به‌طور متوسط سالانه بین 8.5 تا 10 میلیارد دلار ارز صرف واردات آن شده است. واردات روغن و دانه‌های روغنی از 4 میلیون تن در دو دهه گذشته به 15 میلیون تن در سال 2016 و بیش از 13 میلیون تن طی سال گذشته رسیده و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 به رکورد 20 میلیون تن برسد. رشد متوسط درآمدها در کشور که به افزایش کالری غذایی (ازجمله چربی‌ها و روغن‌ها) دامن می‌زند، از عوامل این پیش‌بینی رشد مصرف دانه‌های روغنی در هند است.

طی سال مالی 20-2019 کل مصرف روغن‌های گیاهی هند بالغ‌بر 24 میلیون تن بود که از این میان تنها 10.62 میلیون تن در داخل تولید و مابقی از طریق واردات تأمین گردید. بیشترین سهم روغن وارداتی به روغن پالم (7.2 میلیون تن) از مالزی و اندونزی اختصاص داشت. پس‌ازآن روغن سویا (3.4 میلیون تن) از برزیل و آرژانتین در رتبه دوم و واردات روغن آفتابگردان (2.5 میلیون تن) از روسیه و اوکراین در رتبه سوم قرار دارند.

 

سیاست‌های دولت: دولت که از بابت وابستگی وارداتی و افزایش قیمت‌های جهانی این محصول نگران است، از یک‌سو در حال بررسی کاهش مالیات (تعرفه) واردات این محصول برای تعدیل قیمت‌های داخلی است و از سوی دیگر لزوم اصلاح سیاست‌های حمایتی و تشویقی بیشتر برای افزایش تولید داخلی را بررسی می‌نماید.

دولت هند از سال 2012 برنامه ملی برای توسعه کشت دانه‌های روغنی و روغن پالم را در کشور (NMOOP) آغاز نمود. اختصاص سطح زیر کشت غلات کم بازده به دانه‌های روغنی، کشت بین فصلی دانه‌های روغنی میان محصولات غلات، حبوبات و نیشکر، کشت دانه‌های روغنی پس از درو برنج و سیب‌زمینی، توسعه استحصال روغن پالم در اراضی بایر، ترویج کشت گونه‌های پرثمر دانه‌های روغنی و توسعه کشت گونه‌های روغنی tree borne از برنامه‌های بلندمدت دولت برای افزایش تولید داخلی روغن‌های گیاهی است.

 پیوست:

واردات روغن‌های گیاهی (خوراکی و غیرخوراکی) – واحد: تن

 

واردات روغن‌های خوراکی تصفیه‌شده و خام – واحد: تن

 

واردات روغن‌های خوراکی به تفکیک مبادی وارداتی در ماهمی 2021 – واحد: تن

 

Source: the Solvent Extractors' Association of India