چشم‌انداز آینده صنعت تولید بادام هندی در سنگال

با توجه به تولید سالانه‌ 100 تا 150 هزار تن بادام هندی در سنگال، این بخش ظرفیت عظیمی‌ برای ایجاد رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال و کاهش فقر در این کشور دارد.

بادام هندی یکی از محصولات تولیدی و بعضا صادراتی سنگال می‌باشد. با تولید سالانه‌ 100 تا 150 هزار تن، این بخش ظرفیت عظیمی‌ برای تحریک رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال و کاهش فقر در سنگال دارد. با این حال، علیرغم این ظرفیت‌ها، صنعت بادام هندی با چالش‌های بزرگی روبه‌رو است که نیاز به اصلاحات اساسی و حکمرانی جدید در این بخش دارد. از توسعه زیرساخت‌ها گرفته تا ایجاد شبکه‌ای قوی برای فرآوری محلی، این صنعت به تغییرات عمده‌ای نیازمند است. در بازار سنگال، 50 درصد از تولید این محصول از منطقه کازامانس، 15 درصد از سین-سالوم و منطقه نیایه و 35 درصد از گینه بیسائو تامین می‌شود.

صنعت بادام هندی در سنگال با مشکلات متعددی مواجه است که مدت‌ها این بخش را تحت تاثیر قرار داده است. مهمترین چالش‌های صنعت بادام هندی در سنگال عبارتند از:

1) کمبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل: در حال حاضر، تنها یک کشتی بین زیگن شور، مرکز اصلی تولید بادام هندی، و داکار، نقطه اصلی صادرات، فعالیت می‌کند. این امر باعث تاخیر و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل شده و رقابت‌پذیری این بخش را کاهش می‌دهد.

2) تسلط بازیگران خارجی بر بازار: سرمایه‌گذاران خارجی با سرمایه‌های قابل‌توجه وارد این صنعت شده‌اند، درحالیکه تولیدکنندگان و فرآوری‌کنندگان محلی به دلیل دسترسی محدود به منابع مالی و هزینه‌های بالای وام‌های بانکی (10 تا 12 درصد) توان رقابت ندارند. این مشکل در تضاد با تجربه هند است، جایی که دولت از طریق برنامه‌های حمایتی، تولیدکنندگان داخلی را توانمند ساخته و سهم بالایی از بازار جهانی را به خود اختصاص داده است.

3) شرایط ناپایدار فعالان صنعت: فعالان اصلی این بخش شامل تولیدکنندگان، خریداران انبوه، فرآوری‌کنندگان و صادرکنندگان در شرایطی ناپایدار فعالیت می‌کنند که عمده‌ترین دلایل آن عبارتند از:

الف) سهم پایین تولیدکنندگان از درآمد نهایی: در حالی که هزینه تولید هر تن بادام هندی برای کشاورزان حدود 15 هزار فرانک CFA است، صادرکنندگان و فرآوری‌کنندگان بین 750 هزار تا 1 میلیون و 100 هزار فرانک CFA برای همان میزان دریافت می‌کنند. این اختلاف نشان‌دهنده درآمد بالای واسطه‌گری و عدم سودآوری کافی برای تولیدکنندگان است.

ب) کمبود ظرفیت فرآوری محلی: تنها 3 درصد از بادام هندی تولیدی سنگال در داخل این کشور فرآوری می‌شود و 97 درصد آن به‌صورت خام صادر می‌شود. در مقایسه، ویتنام بیش از 90 درصد از بادام هندی خود را به‌صورت محلی فرآوری می‌کند که درآمد صادراتی را افزایش داده و هزاران شغل داخلی ایجاد کرده است.

ج) امکان استفاده از محصولات جانبی بادام هندی (فرآورده‌ها: سیب بادام هندی، که معمولاً به‌عنوان یک محصول جانبی در نظر گرفته می‌شود، قابلیت تبدیل به آب‌میوه، آرد و کنسرو را دارد. همچنین، بقایای آن می‌تواند برای تولید گوشت گیاهی مورد استفاده قرار گیرد که بازار رو به رشدی در میان مصرف‌کنندگان گیاه‌خوار دارد.

اصلاحات ضروری در صنعت بادام هندی سنگال عبارتند از:

1) بهبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل: افزایش تعداد کشتی‌ها بین زیگینشور و داکار و بهبود حمل‌ونقل جاده‌ای می‌تواند هزینه‌ها و زمان حمل را کاهش داده و رقابت‌پذیری این بخش را تقویت کند.

2) بهبود دسترسی به تامین مالی: ایجاد سازوکارهای تامین مالی اختصاصی برای فعالان این صنعت، به‌ویژه تولیدکنندگان و فرآوری‌کنندگان، می‌تواند سرمایه‌گذاری در این بخش را افزایش دهد. تضمین‌های دولتی نیز می‌تواند بانک‌های محلی و خارجی را تشویق به سرمایه‌گذاری در این صنعت کند، همان‌طور که در هند و ویتنام تجربه شده است.

3) اصلاحات سیاستی و حمایت دولتی: سنگال می‌تواند از تجربه ساحل عاج استفاده کند که با اجرای سیاست‌های حمایتی، صنعت بادام هندی را به یک موتور اقتصادی تبدیل کرده است. دولت سنگال می‌تواند اقداماتی نظیر ایجاد صندوق توسعه بادام هندی برای حمایت از فرآوری داخلی را به عمل آورد.

4) ارائه معافیت‌های مالیاتی به کارخانه‌های فرآوری: ایجاد مقرراتی مانند صدور مجوزهای الزامی‌ برای سرمایه‌گذاران خارجی و وضع تعرفه‌های صادراتی برای تأمین مالی توسعه فراوری داخلی که از سرمایه‌گذاران محلی حمایت کند.

چشم انداز آیندۀ سنگال سرشار از فرصت‌های بزرگ در دسترس است. درحالی‌که چالش‌ها در حوزه صنعت بادام هندی قابل‌توجه هستند، اما فرصت‌های رشد و سودآوری نیز عظیم‌اند.

1) افزایش نرخ فرآوری داخلی از 3 درصد به 50 درصد طی یک دهه آینده: این اقدام می‌تواند سودآوری این بخش را چندین برابر کند و مستلزم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فرآوری و فناوری‌های مدرن است.

2) کاهش وابستگی به صادرات خام و افزایش درآمد صادراتی: تجربه هند، که بیش از 60 درصد از صادرات جهانی بادام هندی فرآوری‌شده را در اختیار دارد، نشان می‌دهد که سنگال نیز می‌تواند با سرمایه‌گذاری صحیح، سهم خود را در بازار جهانی افزایش دهد.

3) ایجاد اشتغال و بهبود معیشت روستاییان: سرمایه‌گذاری در این صنعت می‌تواند هزاران شغل جدید ایجاد کرده و سطح زندگی کشاورزان و کارگران محلی را بهبود بخشد.

در مجموع می‌توان گفت با توجه به سیاست‌های اقتصادی دولت سنگال و سند «سنگال 2050» اکنون زمان آن است که سنگال صنعت بادام هندی خود را، آرام ولی با عزم راسخ رشد دهد تا بتواند از مزایای فراوان آن بهره‌مند شود.