میادین جدید نفت و گاز دریای شمال

با وجود تلاش‌ها برای حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر، بریتانیا همچنان به شدت به سوخت‌های فسیلی وابسته است و سال گذشته حدود 61 میلیون تن نفت و 77 میلیارد متر مکعب گاز مصرف کرد. دلیل این میزان وابستگی به سوخت‌های فسیلی، وجود 24 میلیون خانه در بریتانیا و استفاده از بویلرهای گاز برای گرما و آب گرم و همچنین فعالیت 32 میلیون خودرو با بهره‌گیری از بنزین یا گازوئیل است. علاوه بر این، 42 درصد از برق بریتانیا توسط نیروگاه‌های گازی تولید می‌شود.

بر اساس گزارش‌های مختلف و تحلیل‌های ارائه شده از سوی شرکت‌های معتبر زیست‌محیطی، میادین جدید نفت و گاز در دریای شمال که پس از جنگ اوکراین، به عنوان راهکاری جهت مقابله با کمبود سوخت و انرژی معرفی شده بود، تنها می‌تواند نیازهای انرژی بریتانیا طی چند هفته در سال را تامین کند و کمترین تأثیر را بر امنیت انرژی این کشور خواهد داشت. بر همین اساس، میدان‌هایی که اکنون در دست بررسی هستند، حداکثر سه هفته در سال گاز اضافی بریتانیا را بین سال‌های 2024 تا 2050 تامین خواهند کرد، البته به شرطی که مسئولین بریتانیا تصمیم به صادرات این گاز استخراجی نگیرند؛ زیرا احتمال بیشتری وجود دارد که اکثر گاز استخراجی به بالاترین قیمت پیشنهادی به خارج از کشور صادر شود، همان‌طور که در حال حاضر در مورد حدود 60 درصد از تولید گاز بریتانیا این روند در حال اجراست و بریتانیا در حال حاضر حدود 80 درصد نفت تولید شده در دریای شمال را صادر می‌کند.

هیات وزیران بریتانیا در حال بررسی مجوزهای جدید بالقوه برای اکتشاف یا توسعه میادین جدید نفت و گاز در دریای شمال است. بر اساس اخبار منتشره انتظار می‌رود تصمیمی در مورد میدان Rosebank که یکی از بزرگترین میادین انرژی در دریای شمال است به زودی اتخاذ شود. دولت انگلیس طی یک سال گذشته بارها اعلام کرده است که میادین جدید برای تامین امنیت انرژی در زمان افزایش قیمت گاز، از نیازهای کشور است؛ با این حال، حتی وزرای سابق بریتانیا گفته‌اند که اکتشاف و بهره‌برداری از میادین نفت و گاز جدید، قیمت انرژی در بریتانیا را کاهش نخواهند داد، زیرا سال‌ها طول می‌کشد تا انرژی استخراجی وارد جریان مصرف شود و احتمالا سوخت تولید شده به بالاترین قیمت پیشنهادی در سطح جهان فروخته می‌شود و تاثیر کمی‌بر قیمت‌های انرژی در بریتانیا خواهد داشت.

تسا خان، مدیر اجرایی گروه Uplift اعلام کرده است که تحقیقات نشان می‌دهد گاز زیادی در آب‌های بریتانیا باقی نمانده است و باز کردن میادین جدید تنها یک سال اضافی گاز تا 2050 به ما می‌دهد. لذا توقف حفاری در دریای شمال به معنای بستن شیرها نیست، زیرا دیگر گاز و نفت آنچنانی وجود ندارد که شیرهای آنها جریان داشته باشد، بلکه میزان آنها در حد قطره‌ای در دریای انرژی بریتانیاست. بر اساس آمار منتشره در ماه می‌گذشته از سوی سازمان انتقالی دریای شمال، ذخایر منابع این دریا به شدت در حال کاهش است. تولید نفت و گاز دریای شمال طی سال 2019 میلادی 90.3 میلیون تن نفت بوده است، ولی در پنج سال آینده میزان تولید نفت از این دریا در سال به 46.3 میلیون تن کاهش خواهد یافت.

تصمیم دولت بریتانیا برای پیشبرد مجوزهای جدید، علیرغم توصیه آژانس بین‌المللی انرژی است که گفته است اگر جهان می‌خواهد افزایش دمای جهانی را به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن محدود کند، در حال حاضر نباید هیچ اکتشاف و توسعه جدیدی در میادین نفت و گاز در سراسر جهان انجام شود. کمپین‌های محیط زیستی محاسبه می‌کنند که انتشار گازهای گلخانه‌ای از میدان Rosebank به تنهایی از نسبت بودجه کربنی بریتانیا که برای نفت و گاز تخصیص داده شده بیشتر خواهد بود. لرد دبن، که در پایان ماه ژوئن از ریاست کمیته تغییرات آب و هوایی کناره‌گیری کرد، به شدت از صدور مجوزهای جدید جلوگیری کرد، اگرچه از حفظ تولید از میادین موجود در کوتاه‌مدت حمایت می‌کرد.

حزب کارگر که مخالف صدور مجوز برای میادین جدید نفت و گاز است، تنها راه کاهش قبوض و امنیت انرژی برای بریتانیا را دور شدن از سوخت‌های فسیلی و رفتن به سمت انرژی پاک، ارزان و خانگی می‌داند، اما با وجود تلاش‌ها برای حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر، بریتانیا همچنان به شدت به سوخت‌های فسیلی وابسته است و سال گذشته حدود 61 میلیون تن نفت و 77 میلیارد متر مکعب گاز مصرف کرد. دلیل این میزان وابستگی به سوخت‌های فسیلی، وجود 24 میلیون خانه در بریتانیا و استفاده از بویلرهای گاز برای گرما و آب گرم و همچنین فعالیت 32 میلیون خودرو با بهره‌گیری از بنزین یا گازوئیل است. علاوه بر این، 42 درصد از برق بریتانیا توسط نیروگاه‌های گازی تولید می‌شود.

سخنگوی وزارت امنیت انرژی در این خصوص اعلام کرد: ما در حال ساختن یک ترکیب انرژی متنوع در آینده هستیم که پاک‌تر، ارزان‌تر و ایمن‌تر است و از وابستگی بیشتر به واردات نفت و گاز خارجی با حرکت به سمت کربن صفر جلوگیری می‌کند. انتقال به اشکال غیرفسیلی انرژی نمی‌تواند یک شبه اتفاق بیفتد و حتی زمانی که در وضعیت کربن صفر هستیم، همچنان به مقداری نفت و گاز نیاز خواهیم داشت، همان‌طور که کمیته مستقل تغییرات آب و هوا این موضوع را به رسمیت شناخته است. تامین گاز در داخل نیز برای محیط زیست بهتر است زیرا تولید کربن کمتری دارد. موافقین مجوزها و حفاری‌های جدید در دریای شمال نیز استدلال می‌کند در صورتی که توسعه میادین مذکور متوقف شود بایستی انرژی مورد نیاز بریتانیا با قیمت‌های گرانتری از خارج خریداری شود و این اقدام تاثیر در کاهش تولید کربن در کشور نخواهد داشت.

فایل پیوست، حاوی آخرین گزارش منتشره از سوی «سازمان انتقالی دریای شمال» در خصوص ذخایر و منابع نفت و گاز بریتانیا در سال 2022 میلادی می‌باشد.

UK Oil and Gas Reserves and Resources