صنعت دستکش های طبی در مالزی

همزمان با شیوع همه گیری کرونا تقاضا برای تجهیزات محافظت شخصی و بهداشتی به شدت افزایش یافته است. در این میان کشور مالزی 65 درصد تقاضای بازار جهانی دستکش های پزشکی را تامین مینماید و این صنعت یکی از بخش های اصلی اقتصاد این کشور را تشکیل می دهد. در این مطلب به بررسی وضعیت این صنعت در کشور مالزی پرداخته شده است.

شروع پاندمی‌کرونا در جهان، تقاضا برای تجهیزات محافظ شخصی[1] از جمله ماسک و دستکش را افزایش داده است. این افزایش تقاضا همچنان ادامه خواهد داشت و سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین زده است که برای مواجهه با این بیماری همه‌گیر به 89 میلیون ماسک پزشکی به همراه 76 میلیون دستکش معاینه و 1.6 میلیون عینک پزشکی در ماه نیاز است.

این افزایش تقاضا برای تجهیزات فوق  فرصت های زیادی را در صنعت دستکش های طبی و لاستیکی مالزی ایجاد نموده است، به خصوص که دولت مالزی مشوق های جدیدی را برای این ردیف مشاغل معرفی کرده است. این کشور در حال حاضر 65 درصد از بازار جهانی دستکش های طبی - لاستیکی (300 میلیارد قطعه) تامین می نماید و در سال 2020 رکورد صادرات 52.7 میلیارد رینگیتی (12.7 میلیارد دلاری) دستکش را ثبت کرده است. قبل از شیوع این همه‌گیری، پیش‌بینی می‌شد که ارزش بازار جهانی محصولات محافظ شخصی تا سال 2027 به 77 میلیارد دلار برسد، در حالی که اکنون ارزش تخمینی آن به 92.86 میلیارد دلار در سال 2027 رسیده است. انتظار می رود که بازار جهانی دستکش های طبی تا سال 2026 به 18.5 میلیارد دلار برسد.

یکی از بزرگترین تولید کنندهای دستکش های طبی در جهان، شرکتTop Glove  مالزی است که در گزارش سال مالی 2020 خود خبر از افزایش 417 درصدی سود (حدود 459 میلیون دلار) داده بود و اکنون نیز انتظار رشد 30 درصدی را برای سال 2021 دارد.

تقاضای رو به رشد برای دستکش های طبی احتمالا به دلیل کرونا ادامه خواهد یافت، به ویژه زمانی که کشورها برنامه‌های گسترده واکسیناسیون خود را اجرا می‌کنند. فراتر از همه‌گیری، نیاز روزافزون به خدمات پزشکی با کیفیت نه تنها در اقتصادهای پیشرفته، بلکه در اقتصادهای در حال توسعه نیز تقاضای جهانی برای دستکش را در درازمدت حفظ خواهد کرد.

بسیاری از افراد حتی پس از پایان پاندمی‌کرونا نیز محتاط خواهند بود و نسبت به یک بحران دیگر جهانی احتیاط های لازم از جمله تامین نیازمندی وسایل محافظ شخصی را رعایت خواهند نمود، بنابراین تقاضا برای تجهیزات شخصی مانند دستکش های پزشکی حفظ می‌شود. کسب و کارها نیز محتاط خواهند بود، به ویژه در صنعت هواپیمایی، و بسیاری از کارکنان همچنان به پوشیدن دستکش ادامه خواهند داد.

حمایت دولت مالزی از این صنعت

صنعت دستکش طبی - لاستیکی مالزی از حمایت مداوم دولت برخوردار است، زیرا این صنعت و همچنین بخش لاستیک به عنوان ستون‌های اصلی اقتصاد و یکی از 12 حوزه کلیدی اقتصاد ملی مالزی به شمار می رود. سایر بخش ها عبارتند از: - نفت، گاز و انرژی، - روغن پالم، - خدمات مالی، - گردشگری، - خدمات تجاری، - بخش الکترونیک و الکتریکی، - عمده فروشی و خرده فروشی، - آموزش، - خدمات سلامت، - خدمات اطلاعات  و ارتباطات، - کشاورزی.

یکی از حمایت های دولت مالزی از این صنعت در بخش عرضه یارانه ای گاز برای ترویج فعالیت های لاستیکی بالادستی است. به طور متوسط، گاز طبیعی حدود 10 تا 15 درصد از کل هزینه‌های عملیاتی تولیدکنندگان لاستیک را تشکیل می دهد. علاوه بر این، سازمان توسعه مالکان کوچک صنعت لاستیک[2] به عنوان یک آژانس دولتی فدرال که بر بخش خرده مالکان نظارت دارد، نیز سرمایه گذاری زیادی در برنامه‌های کاشت مجدد انجام می دهد.

مالزی با تولید سالانه 0.9 میلیون متریک تن لاستیک، پس از اندونزی (3 میلیون تن) و تایلند (4.3 میلیون تن) سومین تولیدکننده بزرگ لاستیک در جهان است.

لیست 10 کشور برتر تولیدکننده لاستیک جهان در سال 2020 به شرح جدول زیر می‌باشد:

نوآوری در هر بخش از زنجیره ارزش دلیلی است که انتظار می رود صنعت دستکش لاستیکی مالزی همچنان رقابتی باقی بماند. استفاده از سیستم های رباتیک و اتوماسیون در این صنعت رایج شده است، و دستکش ها در حال حاضر با سرعت بیشتری تولید می‌شوند، هرچند هنوز استانداردهای ایمنی بین المللی رعایت نمی‌شود. بخش‌های بالادستی و میان‌دستی صنعت لاستیک مالزی به دوره استعمار بازمی‌گردد، ولی بخش پایین‌دستی این صنعت در دهه 1980 با افزایش تقاضا برای دستکش‌های لاتکس به دنبال همه‌گیری HIV/AIDS شروع به توسعه کرد.

طبق آمارها قبل از استفاده از سیستم های اتوماسیون، حدود 10 کارگر برای تولید یک میلیون دستکش در ماه نیاز بود، اما اکنون در نتیجه استفاده از هوش مصنوعی، داده‌های بزرگ و سایر نوآوری‌ها، این تعداد به 1.7 کارگر کاهش یافته است. در دهه 1980، تولیدکنندگان دستکش می‌توانستند 3000 دستکش در ساعت تولید کنند، در حالی که اکنون از طریق خطوط تولید مدرن، بیش از 45000 دستکش در هر ساعت قابل تولید است.

[1]  personal protective equipment

[2] Rubber Industry Smallholders Development Authority