استفاده از ظرفیت انرژی خورشیدی در برقی سازی بخش حمل و نقل ویتنام

ویتنام در گذار از تولید برق با سوخت زغال سنگ به انرژی خورشیدی در چند سال گذشته، به موفقیت های قابل توجهی دست یافته و این کشور را به نمونه منحصر به فردی تبدیل نموده است.

ویتنام توانایی قابل توجه خود در توسعه شیوه‌های مبتنی بر انرژی سبز را با گذار شگفت انگیز از سوخت زغال سنگ به انرژی خورشیدی در تولید برق طی چند سال گذشته به اثبات رسانده است.

 این کشور با ایجاد نیروگاه‌های جدید و افزایش ظرفیت انرژی خورشیدی نصب شده از 387 مگاوات به 9800 مگاوات برق، موفق به ثبت یک رکورد گردیده است . همچنین 6 گیگاوات ظرفیت نصب شده خود را درست یک ماه قبل از انقضاء قراردادهای حمایتی بلند مدت ایجاد نمود.
در حال حاضر، ویتنام با 16,500 مگاوات ظرفیت برق خورشیدی نصب شده تا پایان سال 2020، بالاترین ظرفیت تولید برق خورشیدی نصب شده در میان کشورهای جنوب شرق آسیا را به خود اختصاص داده است. همزمان با افزایش ظرفیت برق خورشیدی، این کشور در راستای تحقق برنامه هشتم توسعه برق خود، می‌بایست تا سال 30-2026 میلادی، 9.5 گیگاوات از نیروگاههای تولید برق با سوخت زغال سنگ خود را متوقف و اسقاط نماید.

سیاست ها و مقررات طراحی و اجرا شده حمایتی همانند قراردادهای بلندمدت تضمین خرید برق از تولیدکنندگان انرژی خورشیدی (feed-in tariffs)، مشوق های مالیاتی و تخفیف های اجاره زمین از جمله عوامل اصلی و مهم رشد انرژی خورشیدی در این کشور می‌باشد.

همزمان با افزایش ظرفیت برق خورشیدی، این کشور در برنامه هشتم توسعه برق خود، تا سال 30-2026 میلادی، 9.5 گیگاوات از نیروگاههای تولید برق با سوخت زغال سنگ را متوقف و اسقاط خواهد نمود. لیکن همگام با این میزان افزایش تولید و عرضه، تقاضا برای مصرف برق ایجاد نشده است. بر همین اساس، پیشنهادات و طراح هایی به منظور برنامه ریزی جهت توسعه استفاده از برق خورشیدی در حمل و نقل ارایه شده است. 

ویتنام در کاهش گاز دی اکسید کربن بخش تولید برق خود به دستاوردهای بسیاری دست یافته است که می‌تواند همین تجربه را در بخش حمل و نقل نیز تجربه نماید. در اینجاست که افزایش غیرمنتظره ظرفیت برق اضافی تولید شده و پیشی گرفتن عرضه بر تقاضا، نیازمند آمادگی ظرفیت خطوط انتقال برق و موازنه عرضه و تقاضا می‌باشد و گسترش استفاده از حمل و نقل الکتریکی می‌تواند به این چالش کمک نماید. با مدیریت دقیق عرضه و تقاضا، زمان شارژ خودروهای الکتریکی را می‌تواند به زمان اوج تولید برق انرژی خورشیدی که در طول روز می‌باشد، هماهنگ نمود. در این راستا، الگوهای رفتاری نیازمند مهندسی اجتماعی می‌باشد که امری امکانپذیر می‌باشد.

افزایش استفاده از خودروهای برقی در ویتنام یک استراتژی حیاتی است که می‌بایست به سرعت طراحی و پیاده سازی شود. همانگونه که در بخش ایجاد ظرفیت برق خورشیدی، ویتنام به پیشرف های قابل ملاحظه ایی دست یافته است، سیاستگذاران این کشور امید دارند با برنامه ریزی منسجم، در گسترش استفاده از خودروهای الکتریکی نیز دستاوردهایی داشته باشند.