درآمد و شرایط زندگی در ترکیه در سال 2020

سازمان آمار ترکیه در گزارش خود تحت عنوان ‘’ تحقیقات درآمد و شرایط زندگی 2020 ‘’ به بررسی وضعیت توزیع ثروت ملی در این کشور پرداخت که اهم نکات آن به شرح ذیل می‌باشد.

بر اساس نتایج تحقیقات به عمل آمده سهم درآمد گروه 20 درصدی خانوار ثروتمند ترکیه در سال 2021 نسبت به سال گذشته از ثروت ملی با 1.2 واحد افزایش به 47.5 درصد و سهم درآمد یک گروه 20 درصدی خانوار فقیر و مستمند از این ثروت با 0.3 واحد کاهش به 5.9 درصد رسیده است.

بر اساس مطالعات و تحقیقات سازمان آمار ترکیه، میانگین حداقل درآمد خانوار در سال 2020 در این کشور با 15.8 درصد افزایش 69 هزار و 349 لیر ترک و حداقل درآمد سالانه یک فرد در سال مذکور نسبت به سال گذشته با 17.2 درصد افزایش 33 هزار و 428 لیر ترک می‌باشد.

بیشترین میزان میانگین درآمد یک فرد در سال جاری میلادی با 5 هزار و 450 لیر ترک افزایش نسبت به سال گذشته 42 هزار و 712 لیر ترک بود.

میزان درآمد سالانه فرد در یک خانواده غیر متمرکز (پدر یا مادر و فرزندان)  که بیش از یک نفر می‌باشد 38 هزار و 141 لیر ترک و میزان درآمد سالانه یک خانواده متمرکز (پدر، مادر و فرزندان) 34 هزار و 577 لیر ترک است.

سازمان آمار ترکیه در تحقیقات خود جامعه این کشور از نظر درآمد را به سه گروه عمده تفکیک کرده است.

گروه نخست: درآمد شهروندان ترک در سال 2020 نسبت به سال قبل از آن با 0.4 درصد افزایش حقوق و دستمزد 47.1 درصد از کل افزایش درآمد خانوار در این کشور بوده است.

گروه دوم: افزایش درآمدهای ناشی از خدمات تأمین رفاه اجتماعی در سطح جامعه است که در سال 2020 نسبت به سال قبل از آن با 0.1 درصد کاهش 21.8 درصد از کل افزایش درآمد در این کشور بوده است.  

گروه سوم: درآمد گروه خویش فرمایان می‌باشد که در سال 2020 نسبت به سال قبل از آن 17.7 درصد از کل افزایش درآمد جامعه این کشور را تشکیل می‌دهد.

سهم درآمد بخش کشاورزی در گروه سوم (خویش فرما) در سال 2020 نسبت به سال قبل از آن با 1.2 واحد کاهش 20.9 درصد بوده و سهم درآمد افراد بازنشسته، افراد بی‌سرپرست و بیوه‌ها در کشور با 0.1 واحد کاهش 91.1 درصد از کل درآمدهای خدمات تأمین رفاه اجتماعی در کشور می‌باشد.

بررسی بخش 70 درصدی گروه‌های کم‌درآمد تا پردرآمد ترکیه نشان می‌دهد که میزان فقر در سال 2020  نسبت به سال قبل از آن با 0.5 واحد افزایش به 29 درصد رسیده است.

نگاهی به وضعیت معیشتی شهروندان ترک از نظر میزان سطح تحصیل نشان می‌دهد که 26.7 درصد از افراد بی‌سواد، 25.7 درصد از افراد فاقد هر گونه مدرک تحصیلی، 14 درصد از افراد دارای با تحصیلات متوسطه، 8.3 درصد از افراد با تحصیلات دبیرستانی و 3.2 از افراد فارغ‌التحصیل مراکز آموزش عالی دارای حداقل میزان سطح فقر در زندگی هستند.

مواردی نظیر داشتن ماشین لباسشویی، تلویزیون رنگی، خودرو، تلفن، پرداخت هزینه‌های غیر قابل پیش‌بینی، پرداخت هزینه‌های سیاحت 7 روزه، پرداخت اجاره و بدهی‌های بانکی، قدرت خرید گوشت، ماهی، مرغ حداقل سه بار در هفته و توانایی تأمین هزینه سوخت منزل، از شاخص‌های تعیین سطح فقر در یک خانواده محسوب می‌شوند. خانواده‌هایی که قادر به تأمین حداقل 4 مورد از موارد فوق نباشند با فقر جدی روبرو هستند و تعداد این افراد در سال 2019 میلادی 26.3 درصد و در سال 2020 میلادی با 1.1 درصد افزایش 27.4 درصد اعلام شد.

نگاهی به وضعیت مسکن شهروندان ترک در سال 2020 نسبت به سال قبل از آن نشان می‌دهد که 57.8 درصد از خانواده‌های این کشور دارای منزل مسکونی، 26.2 درصد دارای منزل اجاره‌ای، 1.2 درصد دارای منازل سازمانی و 14.7 درصد نیز در منازل شخصی خود ساکن نبوده و اجاره بها پرداخت نمی‌نمایند.

واحدهای مسکونی بیش از 36.7 درصد از جمعیت ترکیه دارای ایزولاسیون مناسب نبوده و دارای مشکل گرمایشی هستند، 34.7 درصد از شهروندان ترک در بناهای خود با مشکل رطوبت ساختمان و 22 درصد از آنان نیز با مشکلاتی نظیر آلودگی هوا، آلودگی محیط زیست روبرو می‌باشند.

در سال 2021 نسبت به سال گذشته بدهی‌های اقساطی شهروندان ترک فارغ از بدهی‌های ناشی از هزینه‌های مسکن و خرید ملک 12.8 درصد کاهش یافت و 58.3 درصد شد.

آمار ناشی از نظرسنجی اقشار مختلف مردم در ترکیه نشان می‌دهد که 59.3 درصد از مردم توانایی پرداخت هزینه‌های یک سیاحت 7 روزه، 37.3 درصد توانایی پرداخت تأمین گوشت، مرغ و یا ماهی (سه بار در هفته)، 32.2 درصد توانایی پرداخت هزینه‌های غیر قابل پیش‌بینی، 20.3 درصد توانایی پرداخت هزینه سوخت منزل و 58 درصد از مردم توانایی پرداخت هزینه تعویض مبلمان‌های فرسوده منزل را ندارند.

[1] شاخص یا ضریب جینی Gini Index: ضریب آماری نسبت توزیع درآمد سرانه کشور به شهروندان آن کشور است . این ضریب نشانگر ثروت کشور نیست بلکه نشان‌دهنده چگونگی توزیع ثروت در بین اقشار مختلف جامعه می‌باشد. این ضریب در سال 1912 میلادی توسط یک آمارشناس ایتالیایی به نام کورادو جینی Corrado Gini برای اندازه‌گیری چگونگی توزیع درآمد سرانه در بین شهروندان یک کشور وارد علوم آماری شد.

هرچه ضریب جینی در محاسبه نسبت توزیع درآمد سرانه یک کشور به شهروندان آن به رقم یک نزدیکتر گردد حاکی از توزیع ناعادلانه ثروت و هر چند این رقم به صفر نزدیک باشد نشان از برابری در توزیع ثروت ملی در بین شهروندان آن کشور است.

منبع:

سازمان آمار ترکیه  http://www.tuik.gov.tr