توافقات همکاری اتحادیه اروپا و چین و تاثیرات آن بر اقتصاد ایتالیا

به نوشته روزنامه اقتصادی ایل سوله دیروز اتحادیه اروپا و کشور چین پس از 7 سال مذاکره به توافق نامه تاریخی در زمینه همکاری‌های اقتصادی فی مابین دست پیدا کردند.

این توافقات در حالی صورت گرفتند که مشاوران رئیس جمهور آینده آمریکا (جو بایدن) از اروپا خواسته بودند تا در در این مورد با رئیس جمهور آینده آمریکا مشورت نمایند. در این مذاکرات و پذیرش این توافق نامه که از طریق ویدئو کنفرانس انجام پذیرفت، از طرف اتحادیه اروپا، رئیس شورای اروپا، رئیس کمیسیون اروپا، رئیس جمهور فرانسه و صدر اعظم آلمان و از طرف چین رئیس جمهور این کشور حضور داشتند. در توافق انجام گرفته علاوه بر توسعه همکاری‌های اقتصادی در بخش های تجاری، صنعتی و تکنولوژیکی، در مورد موضوعاتی همچون شفافیت دولت چین در ارائه یارانه‌های دولت به شرکت های چینی، بهبود به وضعیت ورود به بازار چین، توقف فشار به چین برای انتقال تکنولوژی، پیش بینی بیشتر برای حضور شرکت های اروپایی در بازار آسیا نیز بحث و توافق شد. 

 روزنامه اقتصادی ایل سوله به قلم جولیانو نوچی به موضوع تاثیر توافقات قوق در اقتصاد ایتالیا پرداخته و آورده است: در ابتدا باید ببینیم در حال حاضر حجم روابط تجاری بین ایتالیا و چین در چه سطح قرار دارد. صادرات ایتالیا به کشور چین طی 15 سال گذشته چهار برابر شده است بطوریکه در سال 2019 ایتالیا معادل 13 میلیارد یورو کالا و خدمات به چین صادر کرده است و کشور چین در رتبه نهم جدول کشورهای مقصد صادرات ایتالیا (از نظر ارزش) قرار گرفته است که البته این میزان صادرات به مراتب پائین تر از ظرفیت بالقوه صادرات ایتالیا به چین می‌باشد.

در هر حال توافقات انجام گرفته چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم برای شرکت های ایتالیایی یک فرصت محسوب می‌گردد. در وهله اول تاثیرات مثبت این توافقات بر کاهش و حذف تعرفه‌ها و موانع گمرکی موجب رونق  صادرات کالا و خدمات ایتالیا به چین بویژه در بخش های صنایع غذایی و باغداری و همچنین تکنولوژی‌های جدید در رابطه با محیط زیست خواهد شد. بعلاوه اکنون میزان تبادلات تجاری بین اتحادیه اروپا و چین 650 میلیارد یورو در سال می‌باشد و با اجرایی شدن توافقات فوق بدون شک این میزان افزایش پیدا خواهد کرد و ایتالیا با توجه به موقعیت جغرافیایی خود در جنوب اروپا از این افزایش بهره مند خواهد شد، (به شرط اینکه ایتالیا بتواند از فرصت بوجود آمده در رابطه با کمک های 209 میلیاردی اتحادیه اروپا (Recovery Fund) در مسیر توسعه ساختارهای زیربنایی و بنادر و راه‌های ارتباطی استفاده نماید) در مورد تاثیرات غیر مستقیم شایان ذکر است که آلمان در این توافقنامه توانست موافقت نامه‌های زیادی را با کشور چین برای صنایع این کشور بویژه در بخش صنایع خودرو سازی به امضاء برساند و از آنجائیکه کشور ایتالیا یک شریک اصلی صنایع آلمان در بخش ساخت قطعات صنعتی محسوب می‌گردد این توافقات بطور غیر مستقیم به سود ایتالیا نیز خواهد بود.

بعلاوه برای کشوری همچون ایتالیا که اقتصادی مبتنی بر صادرات دارد، تغییر مسیر بسوی چین موضوعی اساسی می‌باشد که لازمه آن تغییر دیدگاه‌ها به بازار چین چه از طرف کارآفرینان و چه از طرف سیاست مداران می‌باشد. از دید صاحبان سرمایه و کارآفرینان، باید اذعان نمود کارآفرینان ایتالیایی نباید به چین به عنوان محلی برای تولید ارزان قیمت کالاهای خود نگاه کنند بلکه باید در بخش سرمایه گذاری در زمینه بازاریابی و لجستیک برای ورود به بازار این کشور تلاش نمایند. از طرف دیگر سیاست مداران نیز باید به توانمندی‌های چین در ساختارهای زیربنایی توجه نمایند ساختارهای زیربنایی در بخش دیجیتالیزه شدن سیستم ها با توجه به اینکه ایتالیا در بین سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا در این بخش در رتبه آخر قرار دارد، مهم می‌باشد.

نویسنده در پایان آورده است: ما باید امیدوار باشیم که توافقات انجام گرفته بین چین و اتحادیه اروپا اجرایی شوند و نه همچون یادداشت توافق نامه همکاری بین ایتالیا و چین که در ماه مارس 2019 در سفر رسمی رئیس جمهور چین به ایتالیا به امضاء رسید که نه تنها باعث خنده و انتقاد از ایتالیا در محافل بین المللی گردید بلکه تا بحال هیچ نتیجه اقتصادی ملموسی نیز برای ایتالیا در بر نداشته است.

 

روزنامه اقتصادی ایل سوله 24 ص 8  تاریخ 31 دسامبر 2020 (11 دی 1399)