گزارش موسسه ملی آمار کلمبیا در مورد وضعیت فقر در این کشور

موسسه ملی آمار کلمبیا در آخرین گزارش خود در مورد فقر، اعلام نمود که یک سال بعد از همه گیری کرونا، آثار اجتماعی و اقتصادی ناشی از این همه گیری بر زندگی مردم، در توسعه فقر قابل مشاهده است.

فقر پولی

موسسه ملی آمار کلمبیا در گزارش خود در ارتباط با میزان فقر پولی (عدم توانایی برای پرداخت هزینه‌های کالا و خدمات اساسی در یک ماه) در سال 2020 اعلام کرد، میزان فقر پولی نسبت به سال 2019 به میزان 6.5 درصد افزایش یافته است. این افزایش به این معنی است که 42.5 درصد از جمعیت کلمبیا به تعداد 21 میلیون و 200 هزار نفر دارای فقر پولی هستند. این گزارش همچنین بیان می دارد به دلیل افزایش فقر پولی شدید، تعداد کسانی که در وضعیت تغذیه نامناسبی قرار گرفته اند، از 4 میلیون و 600 هزار نفر در سال 2019 به 7 میلیون و 400 هزار نفر در سال 2020 افزایش یافته است. قابل ذکر است، طبق استانداردهای بین المللی و با درنظر گرفتن اینکه میانگین تعداد افراد خانواده‌های کلمبیایی 3.6 نفر است، خانواده‌هایی که درآمد کل اعضای 3 نفره آن کمتر از 270 دلار باشد، یک خانواده فقیر محسوب می‌شود. همچنین، چنانچه درآمد یک کلمبیایی کمتر از 70 دلار باشد، یک فرد فقیر به حساب می آید. در همین ارتباط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب، میانگین فقر پولی این منطقه را برای سال 2019 معادل 30.5 درصد و برای سال 2020 معادل 33.7 درصد برآورد کرده است.

فقر چند بعدی

فقر چند بعدی همانطور که از عنوانش آشکار است، فراتر از درآمدهای افراد و خانواده‌ها است و کمبودهای آنها را در زمینه‌هایی که برای داشتن رفاه مناسب ضروری تلقی می‌شود، در نظر می‌گیرد. فقر چند بعدی بر اساس 5 موضوع به شرح زیر اندازه گیری می‌شود:

ـ شرایط آموزشی: بی سوادی و سطح تحصیلی پائین.

ـ شرایط دوران کودکی: غیبت درمدرسه، عقب افتادگی درمدرسه، موانع دسترسی به خدمات مراقبت از اطفال کم سن و کار کودکان.

ـ اشتغال: کار موقت و بی کاری طولانی مدت.

ـ بهداشت: فقدان بیمه درمانی و موانع دسترسی به خدمات بهداشتی مورد نیاز.

ـ شرایط مسکن و خدمات عمومی: عدم دسترسی به منبع آب با کیفیت ، شرایط نامناسب فاضلاب و نظافت.

براساس گزارش موسسه ملی آمار کلمبیا فقر چند بعدی درسال 2020، درمقایسه با سال 2019، 0.6 درصد افزایش یافت و به  18.1 درصد رسید. بدین ترتیب، درسال گذشته کمی‌بیش از 9 میلیون نفر در فقر چند بعدی زندگی کردند.  

برخلاف فقر پولی که افزایش آن در شهرها بیشتر ازمناطق روستایی بوده است، فقر چند بعدی برخاسته از همه گیری کرونا بیشتر مناطق روستایی را تحت تاثیر قرار داده است. از میان دلایل اصلی این امر می‌توان به دشواری حضور کودکان روستایی در کلاس های مجازی اشاره کرد. کما اینکه گزارش موسسه ملی آمار کلمبیا حاکی از این واقعیت است که درشهرها، شاخص غیبت از مدرسه از 2.7 درصد درسال 2019 به 13.7 درصد در سال 2020 افزایش یافت. این افزایش درمناطق روستایی از 4.6 درصد درسال 2019 به 30.1 درصد درسال 2020 رسید.

در ادامه موسسه ملی آمار  با اشاره به موضوع اشتغال، گزارش داده است که اشتغال طولانی مدت از 12.4 درصد درسال 2019 به 14.2 درصد درسال 2020 و نیز اشتغال موقت در همین مدت از 72.2 درصد به 74.2 درصد افزایش پیدا کرده است.

این گزارش همچنین حاکی از سیر نزولی دسترسی و محرومیت خانواده‌ها از برخی از تسهیلات است. بطوریکه میزان دسترسی به خدمات بهداشتی از 5.5 درصد درسال 2019 به 2.2 درصد درسال 2020 کاهش یافته، سطح تحصیلی مقطع پایه از 44 درصد در سال 2019 به 42.2 درصد درسال 2020 و نیز عدم دسترسی به آب اشامیدن با کیفیت بهتر از 11.5 درصد به 9.7 درصد تقلیل پیدا کرده اند.

گزارشات اخیر موسسه ملی آمار کلمبیا حاکی از این است که باکنترل همه گیری کرونا و واکسیناسیون وسیع جمعیت فعال و آغاز بازگشایی و عادی سازی فعالیتهای اقتصادی در کشور، شاخص های اقتصادی از یک روند رو به بهبود در فعالیتهای اقتصادی برخوردار هستند. از دیدگاه کارشناسان مسائل اقتصادی و اجتماعی، اگرچه روند فعالیتهای اقتصادی از یک روند رو به بهبود برخوردار است ولی با توجه به صدمات و خسارتهای فراوان، ناشی از تعطیلات و رکود دوران قرنطینه‌های اجتماعی، بازگشت به نتایج و دستاوردهای اقتصادی و اجتماعی قبل از همه گیری بسیار سخت و زمان بر است.