آغاز دسترسی هند به بنادر بنگلادش

دولت هند در صدد است تا عملیات انتقال کالا به ایالتهای شمال شرقی خود را از طریق بندر چیتاگونگ بنگلادش به صورت آزمایشی آغاز نماید

دولت هند در صدد است تا عملیات انتقال کالا به ایالتهای شمال شرقی خود را از طریق بندر چیتاگونگ بنگلادش را به صورت آزمایشی آغاز نماید. بدین منظور یک کشتی حامل 108 کانتینر حامل کالاهای هندی روز پنجشنبه مورخ 26 تیر از بندر کلکته به سوی بندر چیتاگونگ حرکت نمود و در مورخ 30 تیرماه 99 به بندر چیتاگونگ رسید. مقصد نهایی این کانتینرها از بندر چیتاگونگ به ایالت های آسام و تریپورای هند می‌باشد.

به دلیل موقعیت جغرافیایی بنگلادش، 7 ایالت شمال شرقی هند که به بنام هفت خواهر (Seven Sisters) مشهورند، تقریبا از سرزمین اصلی این کشور جدا شده اند. از آنجایی که بنگلادش دقیقاً در بخش مرکز جغرافیائی کشور هند وارد شده و ایالت های شمال شرقی هند را از مناطق دیگر این کشور جدا ساخته است، لذا برای انتقال کالاها و سایر تجهیزات به این 7 ایالت می‌باید مسافت زیادی طی شود که این امر هزینه بر و زمان بر است. با در نظر داشت این مهم، دولت هند پس از استقلال بنگلادش، از داکا خواست تا اجازه جابجایی کالا(Transhipment) را به این کشور بدهد تا با استفاده از بندر چیتاگونگ و قلمرو بنگلادش کالاهای خود را براحتی به 7 ایالت شمال شرقی خود ارسال نماید. اما پس از تحولات سیاسی بنگلادش در سال 1975، دولت های ضد هند در این کشور به قدرت رسیدند. این دولت ها به بهانه امنیت داخلی به خواسته‌های هند تن نداده و از ارائه تسهیلات ترانزیت یا جابجایی کالا به هند امتناع نمودند. اما پس از به قدرت رسیدن حزب عوامی لیگ به رهبری خانم شیخ حسینه، داکا با درخواست دهلی موافقت نمود و در نتیجه در سال 2015 دو قرارداد بین بنگلادش و هند در خصوص ترانزیت و جاربجایی کالا به امضاء رسید. این قراردادها این امکان را در دسترس هند قرار داد تا بتواند کالاهای خود را با استفاده از بنادر چیتاگونگ و مانگلا و همچنین با استفاده از مسیرهای زمینی بنگلادش به ایالت های شمال شرقی خود ارسال نماید. بر اساس این دو قرارداد هند از هفته گذشته ارسال آزمایشی کالا به مناطق شمال شرقی خود از طریق بندر چیتاگونگ و خاک بنگلادش را آغاز نمود.

هنگامی‌که این قراردادها در سال 2015 به امضای دو کشور رسید، کارشناسان بنگلادشی شدیداً با آن مخالفت نمودند. استدلال آنها این بود که بنادر بنگلادش اساساً فاقد ظرفیت و توانایی کافی برای بارگیری و ترخیص کالا بوده به گونه ای که حتی در امر بارگیری و ترخیص کالاهای خود نیز با مشکل فراوان مواجه می‌باشد. بنابر این چنانچه تحت شرایط موجود یک چنین امتیازی به هند داده شود، به واقع بر میزان مشکلات خود بنگلادش افزوده خواهد شد. علاوه بر این، کارشناسان امر از جنبه‌های مختلف ایراداتی را بر این دو قرارداد وارد می دانستند. به عنوان نمونه در قرارداد آمده است: زمانی که کشتی‌های هندی وارد بنادر بنگلادش شوند، در زمینه استفاده از امکانات بنادر بر کشتی‌های بنگلادشی اولویت خواهند داشت. همچنین در زمینه پرداخت تعرفه، مالیات و دیگر هزینه‌ها به هند امتیازات ویژه ای اعطا شده است.