گزارشی از وضعیت فقر در مالزی

موضوع فقر در مالزی به دلیل حساسیت های نژادی و قومی‌ بسیار بحث برانگیز است. به دلیل عدم استفاده از شیوه‌های مرسوم بین المللی برای تخمین فقر در کشور، مالزی همواره مورد انتقاد نهادهای بین الملی بوده است زیرا این وضعیت باعث شده است که رویکردهای مؤثر سیاستگذاری برای رفع مشکلات اساسی اجتماعی در شکل گیری فقر مورد استفاده و توجه قرار نگیرد.

در سالهای اخیر، این بحث در سه محور مطرح بوده است:

1- براساس چه سنجشی باید خط فقر را اندازه گیری کرد.

2- چه کسانی را باید در شمول ارزیابی آسیب پذیری (فقط مالزیایی‌ها یا همه ساکنان) قرار داد.

3- رویکردهای سیاستگذاری باید بر چه مبنایی قرار داشته باشد.

از زمان انتشار تحقیقات یونیسف در سال 2018 (بیانیه گزارشگر ویژه سازمان ملل ، فیلیپ آلستون)، این موارد مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.

تفاوت آمار رسمی و غیر رسمی

نرخ رسمی فقر در مالزی تا سال 2016 نزدیک به 0.4 درصد بود. کارشناسان معتقدند که این رقم بسیار پایین تر از آمار واقعی خانواده‌های فقیر می‌باشد. سطح درآمد برای خط فقر به طور رسمی، 920 رینگیت برای هر خانواده در نظر گرفته شده است در حالی که با توجه به هزینه‌های موجود؛ این رقم چندان واقع بینانه نیست. زیرا اگر به طور متوسط هر خانوار را 4 نفر محسوب کنیم، به این معنی خواهد بود که هزینه زندگی هر نفر در ماه معادل 224 رینگیت خواهد بود. با این وجود و با همین واحد اندازه گیری رسمی، نیز تخمین زده می‌شود 27800 خانوار (حدود 113900 نفر) در زیر خط فقر زندگی کنند.

به اعتقاد کارشناسان این حوزه، واحد اندازه گیری خط فقر در مالزی باید حداقل دو برابر میزان فعلی باشد، یعنی واحد خط فقر مطلق هر خانواده در هر ماه چیزی نزدیک به 2 هزار رینگیت است. با استفاده از این واحد، نرخ فقر به حدود 8.8 درصد از کشور می‌رسد، یعنی بیش از 608 هزار خانوار (نزدیک به 2.5 میلیون نفر) در مالزی با زیر 2 هزار رینگیت در ماه زندگی می‌کنند. بیشترین آمار فقر در مالزی، طبق شکل زیر، در ایالت های کلانتان، کداه و صباح است.

 

آمارهای رسمی دریافت کنندگان کمک از نهادهای دولتی

در تصمیمات دولتی همچنان بین آنچه به عنوان فقیر ذکر شده است و کسانی که به عنوان نیازمند به کمک شناخته می‌شوند تفاوت وجود دارد. بر این اساس خانوارهای نیازمند، بر اساس آمار رسمی فقر در نظر گرفته نشده است بلکه افراد و خانوارهایی که در دسته B 40  ( چهل درصد پایین جامعه به لحاظ درآمدی) هستند؛ در لیست ارائه کمک قرار گرفته اند.

براساس اطلاعات موجود، سازمان رفاه اجتماعی یا JKM(زیر مجموعه فعلی وزارت زنان، خانواده و توسعه اجتماعی) انواع کمک های مالی و غیر مالی به بیش از 479 هزار خانوار (حدود 2 میلیون نفر) ارائه می‌کند. در همین حال، آمار دریافت کنندگان کمک هزینه زندگی براساس طرح Bantuan Sara Hidup :BSH حاکی از آن است که حدود 4.4 میلیون خانوار (نزدیک به 17 میلیون نفر) در سال 2019 براساس این طرح کمک های نقدی دریافت کردند.

برنامه‌ مشابه دیگری نیز که اکنون و به طور موقت در دوران کورنا اجرا می‌شود به Bantuan Prihatin Nasional :BPN معروف است و برای حمایت از اقشار آسیب پذیر جامعه که از آثار اقتصادی کرونا متاثر شده اند طراحی شده است. براساس این طرح قریب به 5 میلیون خانوار (در حدود 21 میلیون نفر) تحت پوشش انواع مختلف کمک های مالی و یارانه‌های مختلف دولت قرار خواهند گرفت.

گروه‌های جا مانده از دسته بندی‌های رسمی

براساس مطالعات صورت گرفته، قسمتی از جامعه فقیر مالزی در فهرست کسانی که برای دریافت کمک ثبت نام کرده اند قرار ندارند. بر پایه گزارش سال 2018 یونیسف در مورد وضعیت فقر در مالزی، حدود یک سوم از افراد واجد شرایط برای دریافت کمک در سامانه‌های مربوطه ثبت نام نکرده اند.

چالش مهم دیگری که در موضوع فقر در مالزی وجود دارد این است که بسیاری از افراد فقیر در این کشور به دلایل گوناگون از جمله قرار نداشتن در فهرست شهروندی، در فهرست فقرا قرار نمی‌گیرند. این عده بیشتر شامل برخی از جمله بومیان اورنگ اصلی (Orang Asli)، مهاجران، بی تابعیت ها و نیز پناهندگان می‌شوند. براساس داده‌های موجود جامعه اورنگ اصلی نزدیک به 200 هزار نفر می‌شوند؛ در خصوص کارگران مهاجر نیز بین آمارهای رسمی و غیر رسمی تفاوت بسیاری وجود دارد. طبق آمار رسمی در حدود 2 میلیون کارگر خارجی در مالزی فعالیت دارند در حالی که بر طبق آمار غیر رسمی‌بین 4 تا 5.3 میلیون کارگر خارجی در این کشور فعالیت دارند. در خصوص تعداد افراد بی تابعیت که در مالزی زندگی می‌کنند نیز اختلاف آماری وجود دارد و رقمی‌بین 500 هزار تا نزدیک به 2 میلیون نفر را تخمین می زنند. به این آمارها باید رقم 130 هزار پناهنده که به صورت رسمی ورودشان به مالزی ثبت شده است را افزود که درصد بالایی از مجموع این افراد در رده فقرا قرار می‌گیرند.

در مجموع دولت در مالزی تلاش دارد تا بسته‌های حمایتی مختلفی را جهت حمایت از اقتصاد خانواده ارائه دهد ولی برخی گروه‌ها نیز از دایره این سیاستگذاری‌ها خارج می‌باشند.

برای مطالعه بیشتر در خصوص موضوع فقر در مالزی می‌توانید به لینک های زیر مراجعه نمایید:

https://www.isis.org.my/2020/04/05/making-the-invisible-visible-faces-of-poverty-in-malaysia/

https://www.ohchr.org/en/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=24912&LangID=E

file:///C:/Users/IT/Downloads/5020-133-11629-1-10-20170807.pdf

https://www.dosm.gov.my/v1/index.php?r=column/cone&menu_id=UlVlbUxzUWo0L3FEaWZmUVg4ZFQzZz09