نظام کمونیستی ویتنام تا قبل از برنامه دوی موی (برنامه نوسازی) از لحاظ اقتصادی به دو قدرت کمونیستی چین و شوروی وابسته بود. به دنبال دخالت این کشور در امور سیاسی کامبوج و کمک به سرنگونی رژیم خمرهای سرخ که به نوعی دست نشانده چین بودند، حمایت چین را از دست داد و لذا تنها از حمایت شوروی سابق برخوددار ماند. ویتنام از دهه 80 میلادی به دلیل درگیری شوروی با بحران فروپاشی، حمایت های مالی این کشور را از دست داد و رهبران این کشور به ناچار سیاستِ اقتصادِ بازِ سوسیال¬محور تحت عنوان دوی موی (برنامه نوسازی) را اتخاذ نمودند و پس از آن به اقتضای زمان، استراتژی‌های توسعه 5 ساله و 10 ساله را تدوین و اجرا نمودند.