کائوچو طبیعی، نارگیل، روغن پالم، کاکائو، قهوه، چای، نیشکر، میخک، تنباکو، برنج، ذرت، بادام زمینی، سیب زمینی شیرین، سویا، لوبیا سبز.

زغال سنگ، نیکل، قلع، سنگ مس، طلا، بوکسیت، سنگ آهن.

قطعات الکترونیکی، خودرو سازی و لوازم یدکی، کفش، مبلمان، صنایع دستی، مواد خوراکی و آشامیدنی، نساجی، کاغذ، صنایع شیمایی، داروسازی، البسه، شیلات.

در اکتبر 2023، اندونزی تعرفه‌های جدیدی برای برخی کالاهای وارداتی اعمال کرد:

• عطرها: 10% تا 15%
• محصولات مراقبت از مو: 15%
• آهن و فولاد: 0% تا 20%DHL
• دوچرخه‌ها: 25% تا 40%
• ساعت‌های مچی: 10%

• آستانه معافیت: کالاهای با ارزش تا 3 دلار آمریکا از حقوق ورودی معاف هستند، اما مشمول مالیات بر ارزش افزوده می‌شوند.

کالاهای ممنوعه یا محدود: برخی کالاها ممکن است نیاز به مجوزهای خاص داشته باشند یا واردات آن‌ها ممنوع باشد.

مواد غذایی اصلی ( برنج ، ذرت، سیب زمینی و....) ، محصولات کشاورزی ، دامداری و شیلات ( محصولات تولیدی مستقیم از مزرعه یا گرفته شده از دریا) ، کالاهای معدنی خاص،  طلا برای اهداف پولی ( Monetary Gold)  از جمله کالاهای معاف از مالیات هستند.

واردات کالا به اندونزی مستلزم پرداخت چندین نوع عوارض و مالیات است که به شرح زیر می‌باشد:

1. حقوق ورودی (Import Duty): نرخ حقوق ورودی بسته به نوع کالا متفاوت است و بر اساس کد سیستم هماهنگ‌شده (HS Code) تعیین می‌شود.
2. مواد خام و کالاهای سرمایه‌ای: معمولاً دارای نرخ پایین‌تری بین 0% تا 5% هستند.
3. کالاهای مصرفی: نرخ حقوق ورودی برای این کالاها معمولاً بین 5% تا 40% متغیر است.
4. کالاهای لوکس: این دسته ممکن است با نرخ‌هایی تا 150% مواجه شوند.
5. مالیات بر ارزش افزوده (VAT): تمام کالاهای وارداتی مشمول مالیات بر ارزش افزوده به نرخ استاندارد 11% هستند.
6. مالیات بر فروش کالاهای لوکس (LST): برخی کالاهای لوکس مانند خودروها و محصولات خاص ممکن است مشمول این مالیات با نرخ‌هایی بین 10% تا 95% شوند.
7. مالیات بر درآمد : این مالیات بر کالاهای وارداتی اعمال می‌شود و نرخ آن برای واردکنندگان ثبت‌شده 2.5% و برای واردکنندگان ثبت‌نشده 7.5% است.

 اندونزی  برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی و حمایت از صادرکنندگان، مجموعه‌ای از معافیت‌ها و تسهیلات مالیاتی ارائه می‌دهد. این مشوق‌ها شامل موارد زیر هستند.معافیت‌های مالیاتی برای صادرکنندگان-مناطق ویژه اقتصادی شرکت‌هایی که در این مناطق فعالیت می‌کنند، می‌توانند از معافیت‌های مالیاتی متعددی بهره‌مند شوند.معافیت مالیات بر درآمد شرکت‌ها -CIT-سرمایه‌گذاری با حداقل ۱۰۰ میلیارد روپیه -حدود ۷ میلیون دلار آمریکا- می‌تواند تا ۱۰ سال از معافیت ۱۰۰٪ مالیات بر درآمد بهره‌مند شود. معافیت از مالیات بر ارزش افزوده -VAT- و مالیات فروش کالاهای لوکس -LST- واردات کالاهای مشمول مالیات به این مناطق ممکن است از مالیات بر ارزش افزوده و مالیات فروش کالاهای لوکس معاف شوند.

معافیت‌ها و تسهیلات مالیاتی برای سرمایه‌گذاران خارجی- تعطیلات مالیاتی -Tax Holiday- سرمایه‌گذاری‌های جدید در صنایع پیشرو با سرمایه‌گذاری حداقل ۵۰۰ میلیارد روپیه -حدود ۳۵ میلیون دلار آمریکا-می‌توانند از معافیت ۱۰۰٪ مالیات بر درآمد برای مدت ۵ تا ۲۰ سال بهره‌مند شوند. پس از این دوره، کاهش ۵۰٪ مالیات برای دو سال دیگر اعمال می‌شود.  تخفیف مالیاتی -Tax Allowance- شرکت‌هایی که در بخش‌های خاص یا مناطق تعیین‌شده سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌توانند از کاهش ۳۰٪ در درآمد خالص مشمول مالیات، تسریع در استهلاک دارایی‌ها، و تمدید دوره انتقال زیان مالیاتی تا ۱۰ سال بهره‌مند شوند. کسر مالیاتی فوق‌العاده -Super Deduction Tax- برای تشویق سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه -R&D- و برنامه‌های آموزشی حرفه‌ای، شرکت‌ها می‌توانند تا ۳۰۰٪ از هزینه‌های R&D و تا ۲۰۰٪ از هزینه‌های آموزش حرفه‌ای را از مالیات کسر کنند.

مناطق انبارداری- مناطق انبارداری ویژه-شرکت‌های تولیدی با تمرکز بر صادرات می‌توانند از تسهیلاتی مانند عدم جمع‌آوری مالیات بر ارزش افزوده و مالیات فروش کالاهای لوکس، تعویق حقوق ورودی، و معافیت از مالیات‌های وارداتی برای کالاهای خاص بهره‌مند شوند.

برای واردات کالا به اندونزی، تهیه و ارائه اسناد مشخصی ضروری است تا فرآیند ترخیص کالا به‌صورت روان و مطابق با مقررات انجام شود. اسناد و مجوزهای مورد نیاز عبارت‌اند از

شماره شناسایی واردکننده (API - Angka Pengenal Import) این شماره برای تمامی واردکنندگان الزامی است و نشان‌دهنده ثبت قانونی آن‌ها در سیستم تجاری اندونزی می‌باشد.

اظهارنامه واردات (PIB - Pemberitahuan Impor Barang) این سند الکترونیکی باید از طریق پورتال "Indonesia National Single Window (INSW)" به گمرک ارائه شود و شامل جزئیات کاملی درباره کالاهای وارداتی است.

بارنامه (Bill of Lading) یا راهنامه هوایی (Air Waybill) این اسناد به‌عنوان تأییدیه حمل کالا توسط شرکت حمل‌ونقل صادر می‌شوند و شامل اطلاعاتی درباره نوع، مقدار و مقصد کالاها هستند.

فاکتور تجاری (Commercial Invoice) این سند شامل توضیحات دقیق درباره کالاها، ارزش، وزن، ابعاد و شرایط فروش است و برای ارزیابی حقوق و عوارض گمرکی استفاده می‌شود.

لیست بسته‌بندی (Packing List) جزئیات مربوط به بسته‌بندی کالاها، از جمله تعداد بسته‌ها، وزن و ابعاد هر بسته را ارائه می‌دهد و برای شناسایی و بررسی محموله در مراحل مختلف حمل‌ونقل و گمرک استفاده می‌شود.

گواهی مبدأ (Certificate of Origin) این سند کشور تولیدکننده کالا را تأیید می‌کند و می‌تواند در تعیین تعرفه‌های گمرکی و اعمال توافق‌نامه‌های تجاری بین کشورها مؤثر باشد.

بیمه‌نامه حمل‌ونقل (Insurance Certificate)این سند نشان می‌دهد که کالا در برابر خطرات احتمالی در طول مسیر حمل بیمه شده است و شامل جزئیات پوشش بیمه‌ای و شرایط آن می‌باشد.

مجوزها و گواهی‌های خاص برای برخی کالاها مانند محصولات غذایی، دارویی، مواد شیمیایی و بذرها، مجوزها و گواهی‌های اضافی از سازمان‌های فنی مربوطه مورد نیاز است.

از سال 2013 مقررات مربوط به بسته بندی و برچسب گذاری اجباری است.

قوانین ورود موقت کالا به اندونزی

استفاده از ATA

تعریف: ATA یک سند گمرکی بین‌المللی است که امکان ورود موقت کالاها را بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی فراهم می‌کند. این سند به عنوان "پاسپورت کالا" شناخته می‌شود و در بیش از ۸۰ کشور، از جمله اندونزی، پذیرفته شده است.

کالاهای مجاز برای ATA

تجهیزات حرفه‌ای- ابزارهای فنی، علمی یا مهندسی برای استفاده در پروژه‌های مشخص.

کالاهای نمایشگاهی- محصولاتی که برای نمایش در نمایشگاه‌ها، همایش‌ها یا رویدادهای مشابه وارد می‌شوند.

اهداف آموزشی، علمی یا فرهنگی-کالاهایی که برای مقاصد آموزشی یا فرهنگی به‌صورت موقت وارد می‌شوند.

لوازم شخصی گردشگران و کالاهای ورزشی- مواردی که برای استفاده شخصی یا رویدادهای ورزشی وارد می‌شوند.

اهداف بشردوستانه- کالاهایی که برای کمک‌های بشردوستانه به‌صورت موقت وارد می‌شوند.

مدت زمان مجازATA معمولاً برای دوره‌ای تا ۱۲ ماه معتبر است و باید کالاها قبل از پایان این دوره مجدداً صادر شوند.

مراحل استفاده

دریافت ATAاز اتاق بازرگانی و صنعت اندونزی (KADIN) یا سازمان‌های مرتبط در کشور مبدأ.

ارائه در گمرک- هنگام ورود به اندونزی، ATA را به مقامات گمرکی ارائه دهید تا تأیید شود.

رعایت شرایط- اطمینان حاصل کنید که کالاها فقط برای اهداف مشخص‌شده استفاده می‌شوند و در مدت مقرر صادر می‌شوند.

ورود موقت بدون ATA

برای کالاهایی که تحت پوشش ATA نیستند، می‌توان از روش‌های ورود موقت معمولی استفاده کرد که نیاز به ارائه ضمانت‌نامه و پرداخت عوارض گمرکی به‌صورت موقت دارد.

کالاهای مجاز

کالاهای نمایشگاهی- برای نمایش در نمایشگاه‌ها و رویدادها.

تجهیزات حرفه‌ای- برای پروژه‌های مشخص.

کالاهای وارد شده برای تعمیر یا کالیبراسیون- مواردی که برای تعمیر یا تنظیم وارد می‌شوند.

وسایل نقلیه برای اهداف خاص- مانند خودروهای مسابقه‌ای برای رویدادهای ورزشی.

مدت زمان مجاز- معمولاً تا ۱۲ ماه با امکان تمدید تا حداکثر ۳۶ ماه.

مراحل

ارائه درخواست به گمرک اندونزی- شامل جزئیات کالا، هدف از ورود و مدت زمان مورد نیاز.

ارائه ضمانت‌نامه-پرداخت عوارض گمرکی موقت یا ارائه ضمانت‌نامه بانکی به میزان عوارض.

رعایت شرایط ورود موقت-کالاها باید در مدت مقرر و بدون تغییر اساسی در وضعیت اولیه، مجدداً صادر شوند.

نکات مهم-

کالاهای وارد شده به‌صورت موقت نباید مصرف‌شدنی باشند، باید قابلیت شناسایی داشته باشند و در طول مدت اقامت در اندونزی تغییر اساسی نکنند. در صورت عدم صادرات مجدد کالاها در مدت مقرر، عوارض گمرکی کامل و جریمه‌های مربوطه اعمال خواهد شد. به دلیل پیچیدگی مقررات و نیاز به مدارک دقیق، توصیه می‌شود با کارشناسان گمرکی یا مشاوران حقوقی متخصص در این زمینه مشورت کنید.برای اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر، می‌توانید به وب‌سایت رسمی گمرک اندونزی مراجعه کنید.

موادمخدر و روان گردان ها- کالاهای تقلبی- مواد منفجره و سلاح گرم-  محصولات مخرب محیط زیست و لایه ازن- پسماند های خطرناک و سمی- محصولات فرهنگی ممنوعه از جمله کالاهای ممنوعه وارداتی به اندونزی  هستند.

برخی از مهم ترین وب سایت های بازاریابی و فروش کالا و خدمات در اندونزی به شرح زیر است

Shopee-  یکی از بزرگترین پلتفرم های تجارت الکترونیک در اندونزی است که مجموعه ای گسترده از کالاها را ارائه می دهد و محبوبیت زیادی میان کاربران دارد.

Tokopedia-این پلتفرم از پیشگامان تجارت الکترونیک در اندونزی می باشد.

Lazada-زیرمجموعه گروه علی بابا، یکی از پلتفرمهای بزرگ تجارت الکترونیک در جنوب شرق آسیا و اندونزی است. این وب سایت امکان ایجاد فروشگاههای آنلاین به کاربران را می دهد تا محصولات خود را به فروش برسانند.

Blibli- یک پلتفرم تجارت الکترونیک اندونزیایی است که به فروش محصولات منتوع از جمله محصولات الکترونیک، مد و لوازم خانگی می پردازد و به دلیل تمرکز بر کیفیت محصولات ارائه شده مورد اقبال می باشد

فروشگاههای زنجیره ای ، پلتفرم های آنلاین به عنوان کانالهای خرده فروشی اندونزی به خوبی در حال فعالیت می باشند. در خصوص کانال های عمده فروشی نیز می توان به بازارهای سنتی، توزیع کنندگان عمده و مراکزعمده فروشی مانند Tanah Abang که بزرگترین بازار عمده فروشی پوشاک اندونزی است اشاره نمود.

شرکت های تبلیغاتی فعال در اندونزی

اندونزی با رشد سریع در صنعت تبلیغات، میزبان شرکت‌های برجسته‌ای است که خدمات متنوعی در زمینه بازاریابی و تبلیغات ارائه می‌دهند. در زیر به معرفی برخی از این شرکت‌ها می‌پردازیم:

1. گروه ام اندونزی (GroupM Indonesia)

گروه ام یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری رسانه‌ای در جهان است که در اندونزی نیز حضور فعالی دارد. این شرکت خدماتی مانند برنامه‌ریزی و خرید رسانه، بازاریابی دیجیتال و ایجاد محتوا ارائه می‌دهد و با برندهای معتبری همکاری می‌کند.

2. دنتسو اندونزی (Dentsu Indonesia)

دنتسو یک شرکت تبلیغاتی جهانی است که در اندونزی خدماتی از جمله تبلیغات، استراتژی دیجیتال و بازاریابی ارائه می‌دهد. این شرکت با برندهای معتبری همکاری کرده و به دلیل نوآوری در کمپین‌های تبلیغاتی شناخته شده است.

3. لیو برنت اندونزی (Leo Burnett Indonesia)

لیو برنت اندونزی، بخشی از شبکه جهانی لیو برنت، از سال ۲۰۰۰ در جاکارتا فعالیت می‌کند و با برندهای معتبری مانند مک‌دونالدز، کوکاکولا و سامسونگ همکاری داشته است.

4. ماتاری ادورتایزینگ (Matari Advertising)

ماتاری یکی از قدیمی‌ترین آژانس‌های تبلیغاتی اندونزی است که در سال ۱۹۷۱ تأسیس شده و با برندهای مختلفی همکاری کرده است.

5. جی. والتر تامپسون جاکارتا (JWT Jakarta)

جی. والتر تامپسون جاکارتا، بخشی از شبکه جهانی JWT، از سال ۱۹۸۹ در اندونزی فعالیت می‌کند و با برندهایی مانند فورد، نوکیا و جانسون اند جانسون همکاری داشته است.

6. گرووینک گروپ اندونزی (Growinc Group Indonesia)

گرووینک گروپ یک آژانس تبلیغاتی با سه زیرمجموعه است که خدمات بازاریابی دیجیتال، استراتژی برندینگ و توسعه پلتفرم ارائه می‌دهد و با برندهایی مانند آکوا، دومینوز پیتزا و هوندا همکاری کرده است.

7. بونس (Bounche)

بونس یک آژانس دیجیتال خلاق است که در زمینه طراحی تجربه کاربری و استراتژی دیجیتال تخصص دارد و با برندهایی مانند CIMB Niaga، کالبه و نیسان همکاری کرده است.

8. ویلو اندونزی (Whello Indonesia)

ویلو یک آژانس دیجیتال مارکتینگ است که خدماتی مانند سئو، تبلیغات گوگل، تبلیغات فیسبوک و توسعه وب‌سایت ارائه می‌دهد و با برندهایی مانند Red & White، Zero Waste و Bali Rides همکاری کرده است.

Indonesia Investments

این شرکت‌ها نمونه‌هایی از آژانس‌های تبلیغاتی فعال در اندونزی هستند که با ارائه خدمات متنوع و نوآورانه، به رشد و توسعه برندها در بازار اندونزی کمک می‌کنند.

فروشگاههای زنجیره ای متعدد و متنوعی در اندونزی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از - Indomart;Alfamart; Hypermart; Matahari Department store; Hero Super Market; Gramedia; Grand Lucky; Farmers

برای واردات کالا به اندونزی باید موارد زیر توجه نمود.

ثبت شرکت در اندونزی، دریافت شماره شناسایی کسب و کار NIB  که این شماره از طریق سیستم OSS دریافت می شود و به عنوان مجوز اصلی برای فعالیت تجاری عمل می کند.

دریافت شماره شناسایی وارد کننده API  ( شماره شناسایی وارد کننده عمومی برای فروش کالا یا توزیع در بازار داخلی API-U و شماره شناسایی برای تولید کنندگانی که مواد اولیه برای تولید کالایشان وارد می کنند شماره شناسایی API-P ) .

دریافت شماره شناسایی گمرکی NIK  ( این شماره برای انجام تشریفات گمرکی و ترخیص کالا ضروری است و باید از اداره کل گمرک اندونزی دریافت شود). 

همچنین رعایت مقررات مربوط به کالاهای خاص ( مثلا مواد غذایی و دارویی که به مجوز سازمان غذا و داروی اندونزی BPOM  نیاز دارد) باید مد نظر قرار گیرد.

واردات محصولات کشاورزی و مواد غذایی به اندونزی مستلزم رعایت مجموعه‌ای از استانداردها و مقررات است که برای اطمینان از ایمنی، کیفیت و انطباق با قوانین محلی طراحی شده‌اند. در ادامه، مهم‌ترین الزامات و استانداردهای لازم برای واردات این محصولات به اندونزی ارائه می‌شود

1. اطلاع‌رسانی قبلی (Prior Notice)- از تاریخ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، آژانس قرنطینه اندونزی (IQA) اعلام کرده است که تمامی صادرکنندگان محصولات کشاورزی، از جمله محصولات حیوانی، گیاهی و شیلات، باید قبل از ارسال کالا به اندونزی، اطلاع‌رسانی قبلی (Prior Notice) را از طریق پورتال آنلاین مربوطه ارائه دهند. این الزام پیش‌تر فقط برای محصولات گیاهی تازه اعمال می‌شد، اما اکنون به تمامی محصولات کشاورزی گسترش یافته است.
2. گواهی حلال (Halal Certification)- از ۱۷ اکتبر ۲۰۲۴، تمامی محصولات غذایی وارداتی به اندونزی باید دارای گواهی حلال معتبر باشند. این قانون برای اطمینان از انطباق محصولات با قوانین اسلامی در کشور با اکثریت مسلمان اندونزی وضع شده است. Reuters
3. مالیات بر ارزش افزوده (VAT) برای محصولات لوکس- از ۱ ژانویه ۲۰۲۵، دولت اندونزی مالیات بر ارزش افزوده ۱۲ درصدی را برای برخی محصولات کشاورزی لوکس مانند گوشت گاو ممتاز، گوشت خوک، میوه‌های خاص، غذاهای دریایی و برنج ویژه اعمال کرده است. این مالیات به منظور کنترل واردات این محصولات و حمایت از تولید داخلی وضع شده است. 
4. مقررات واردات محصولات حیوانی- بر اساس مقررات وزارت کشاورزی اندونزی (Regulation 15/2021)، واردکنندگان محصولات حیوانی مانند شیر، گوشت، تخم‌مرغ و عسل باید محصولات خود را از طریق پورتال آنلاین ثبت کرده و مدارک مورد نیاز از جمله گواهی بهداشت صادرات، گواهی مبدأ، گواهی تحلیل و گواهی حلال را ارائه دهند.
5. کنترل واردات محصولات غذایی فرآوری‌شده- سازمان غذا و داروی اندونزی (BPOM) فرآیند جدیدی را برای واردات محصولات غذایی فرآوری‌شده معرفی کرده است. بر اساس این فرآیند، واردکنندگان باید نامه اطلاع‌رسانی واردات (SKI) را از BPOM دریافت کنند. همچنین، محصولات وارداتی باید حداقل دو سوم از عمر مفید خود را در زمان ورود به اندونزی داشته باشند.
6. تغییرات در دسته‌بندی مواد غذایی و مواد اولیه-در ۲۴ فوریه ۲۰۲۵، BPOM تغییراتی در دسته‌بندی مواد غذایی و مواد اولیه مشتق‌شده از گیاهان یا حیوانات اعلام کرد. این تغییرات به منظور تطبیق با پیشرفت‌های علمی و فناوری در صنعت غذا اعمال شده‌اند.
7. مقررات قرنطینه برای دام زنده- واردات دام زنده، مانند گاو، به اندونزی مستلزم قرنطینه ۱۴ روزه است تا از شیوع بیماری‌هایی مانند تب برفکی و بیماری پوست گره‌ای جلوگیری شود. این اقدامات به منظور حفظ امنیت زیستی کشور اعمال می‌شوند.
8. برنامه‌های خودکفایی و محدودیت‌های واردات- دولت اندونزی برنامه‌هایی برای کاهش وابستگی به واردات و دستیابی به خودکفایی در تولید برخی محصولات کشاورزی مانند برنج، شکر، نمک و ذرت خوراک دام تا سال ۲۰۲۵ دارد. این ممکن است منجر به محدودیت‌ها یا تغییراتی در سیاست‌های وارداتی این محصولات شود.
9. بررسی و بازنگری مقررات واردات: در آوریل ۲۰۲۴، دولت اندونزی اعلام کرد که در حال بررسی و بازنگری مقررات واردات برای بیش از ۳۰۰۰ محصول است. این اقدام در پاسخ به نگرانی‌های صنایع داخلی درباره تأثیر این مقررات بر زنجیره تأمین و صادرات انجام شده است.توجه به این نکات و رعایت مقررات مذکور برای واردات موفق محصولات کشاورزی و مواد غذایی به اندونزی ضروری است.

واردات دارو و تجهیزات پزشکی به اندونزی مستلزم رعایت مجموعه‌ای از استانداردها و مقررات است که توسط وزارت بهداشت اندونزی تنظیم شده‌اند. در ادامه، به مهم‌ترین الزامات و فرآیندهای مرتبط با واردات این محصولات پرداخته می‌شود

1. ثبت‌نام و دریافت مجوزهای لازم

• ثبت شرکت در سیستم OSS- تمامی شرکت‌هایی که قصد واردات دارو یا تجهیزات پزشکی به اندونزی را دارند، باید ابتدا در سیستم ثبت‌نام یکپارچه آنلاین (OSS) ثبت‌نام کرده و شماره شناسایی کسب‌وکار (NIB) را دریافت کنند. این شماره به‌عنوان مجوز پایه برای واردات عمل می‌کند. Andaman Medical+1azregistration.com+1
• دریافت مجوز توزیع تجهیزات پزشکی (IDAK)- شرکت‌ها باید مجوز توزیع تجهیزات پزشکی (IDAK) را از وزارت بهداشت اندونزی دریافت کنند. این مجوز تأیید می‌کند که شرکت دارای شرایط لازم برای توزیع تجهیزات پزشکی است. InCorp Indonesia

2. ثبت محصولات و دریافت شماره مجوز توزیع (NIE)

• ثبت تجهیزات پزشکی- تمامی تجهیزات پزشکی باید در وزارت بهداشت اندونزی ثبت شده و شماره مجوز توزیع (NIE) دریافت کنند. این فرآیند شامل ارائه مدارک فنی، بالینی و اداری مرتبط با محصول است.
• طبقه‌بندی تجهیزات پزشکی- تجهیزات پزشکی بر اساس میزان ریسک به چهار کلاس A (کم‌خطر)، B (خطر متوسط پایین)، C (خطر متوسط بالا) و D (پرخطر) تقسیم می‌شوند. الزامات ثبت و ارزیابی برای هر کلاس متفاوت است.

3. رعایت استانداردهای تولید و توزیع

• گواهینامه ISO 13485-تولیدکنندگان باید گواهینامه ISO 13485 را ارائه دهند که نشان‌دهنده رعایت استانداردهای مدیریت کیفیت در تولید تجهیزات پزشکی است.
• رعایت دستورالعمل‌های توزیع خوب (CDAKB)- شرکت‌های توزیع‌کننده باید مطابق با دستورالعمل‌های توزیع خوب تجهیزات پزشکی (CDAKB) عمل کرده و از کیفیت و ایمنی محصولات در طول زنجیره تأمین اطمینان حاصل کنند.

4. الزامات برچسب‌گذاری و مستندسازی

• برچسب‌گذاری به زبان اندونزیایی- تمامی محصولات باید دارای برچسب‌هایی به زبان اندونزیایی باشند که اطلاعات لازم را به‌صورت واضح و قابل فهم ارائه دهند.
• ارائه مدارک فنی و بالینی-برای ثبت محصول، ارائه مدارک فنی، داده‌های بالینی، گواهینامه‌های کیفیت و سایر مستندات مرتبط ضروری است.

5. نظارت پس از بازار (Post-Market Surveillance)

• آزمایش‌های دوره‌ای پس از بازار- وزارت بهداشت اندونزی از توزیع‌کنندگان می‌خواهد که به‌صورت دوره‌ای (حداقل هر دو سال یک‌بار) آزمایش‌های پس از بازار را برای اطمینان از تداوم کیفیت و ایمنی محصولات انجام دهند.

6. مالکیت خارجی و سرمایه‌گذاری

• مالکیت کامل خارجی-از فوریه 2021، شرکت‌های خارجی مجاز به داشتن مالکیت 100٪ در شرکت‌هایی هستند که تجهیزات پزشکی را وارد و مجوزهای مربوطه را دریافت می‌کنند.

استانداردهای لازم برای واردات لوازم خانگی و الکترونیکی به اندونزی

برای واردات لوازم خانگی و الکترونیکی به اندونزی، رعایت مجموعه‌ای از استانداردها و مقررات ضروری است تا اطمینان حاصل شود که محصولات وارداتی با الزامات کیفیت، ایمنی و عملکرد تعیین‌شده توسط دولت اندونزی همخوانی دارند. در ادامه، مهم‌ترین استانداردها و گواهینامه‌های مورد نیاز برای این محصولات معرفی می‌شوند:

1. گواهینامه SNI (Standar Nasional Indonesia)

SNI استاندارد ملی اندونزی است که توسط سازمان استانداردسازی ملی اندونزی (BSN) تدوین شده و برای تضمین کیفیت و ایمنی محصولات به کار می‌رود. برای برخی از محصولات، از جمله لوازم خانگی و الکترونیکی، دریافت گواهینامه SNI الزامی است.

محصولات مشمول گواهینامه اجباری SNI شامل موارد زیر هستند

• تلویزیون‌ها: انواع تلویزیون‌های LCD و CRT با اندازه صفحه‌نمایش حداکثر ۵۵ اینچ.
• دستگاه‌های پخش دیسک (DVD و Blu-Ray) دستگاه‌های پخش مستقل DVD و Blu-Ray.
• سیستم‌های صوتی خودرو (Car Head Units) دستگاه‌های پخش کاست، دیسک نوری و فرمت‌های دیجیتال صوتی و تصویری.
• بلندگوهای فعال (Active Speakers) بلندگوهای مستقل که بخشی از محصولات دیگر نیستند.
• گیرنده‌های دیجیتال تلویزیون (Set Top Boxes) گیرنده‌های دیجیتال برای سیستم‌های ماهواره‌ای، زمینی و کابلی. 

مراحل دریافت گواهینامه SNI

1. ثبت علامت تجاری در اندونزی: در صورت ثبت نشدن، ارائه نامه ثبت علامت تجاری.
2. ارائه درخواست به یک نهاد صدور گواهینامه SNI (LSPro) همراه با مدارک مورد نیاز مانند مشخصات فنی محصول، فرآیند تولید، و مستندات کنترل کیفیت.
3. انجام آزمایش‌های محصول در آزمایشگاه‌های معتبر: برای اطمینان از انطباق با استانداردهای SNI.
4. بازرسی کارخانه تولیدی: برای ارزیابی سیستم مدیریت کیفیت و فرآیندهای تولید.
5. صدور گواهینامه SNI و الصاق نشان SNI بر روی محصول یا بسته‌بندی آن.

2. گواهینامه POSTEL (SDPPI)

برای دستگاه‌های الکترونیکی که از طیف رادیویی استفاده می‌کنند، مانند تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ‌ها، تلویزیون‌ها، بلندگوهای بی‌سیم و روترهای Wi-Fi، دریافت گواهینامه POSTEL از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اندونزی الزامی است. این گواهینامه به مدت سه سال معتبر است. 

مدارک مورد نیاز برای گواهینامه POSTEL

• مجوز کسب‌وکار و مدارک صلاحیت مرتبط.
• مشخصات فنی دقیق محصول.
• نمونه‌ها و گزارش‌های آزمایشگاهی در صورت انجام آزمایش در آزمایشگاهی خارجی که توسط وزارت ارتباطات اندونزی به رسمیت شناخته شده باشد، نیازی به انجام مجدد آزمایش در اندونزی نیست.

3. گواهینامه K3L

این گواهینامه به مسائل امنیت، ایمنی، سلامت و محیط‌زیست مرتبط است. محصولات الکترونیکی تولید داخل یا وارداتی که به این حوزه‌ها مرتبط هستند، باید قبل از فروش، شماره ثبت K3L را دریافت کنند.

مراحل دریافت گواهینامه K3L

1. انجام آزمایش‌های محصول.
2. ارائه درخواست از طریق سیستم الکترونیکی مجوزهای دولتی برای دریافت شماره K3L.
3. الصاق شماره ثبت K3L بر روی بسته‌بندی یا برچسب محصول قبل از عرضه به بازار.

4. الزامات برچسب‌گذاری

تمام کالاهای مصرفی وارداتی باید دارای برچسبی باشند که اطلاعات مربوط به نماینده واردکننده را مشخص کند. اطلاعات روی برچسب باید به‌صورت واضح و قابل‌فهم به زبان اندونزیایی (Bahasa Indonesia) نوشته یا چاپ شود. از سپتامبر ۲۰۱۵، وزارت تجارت اندونزی مقررات جدیدی را صادر کرده که الزامات برچسب‌گذاری را برای برخی کالاهای وارداتی تسهیل می‌کند.

رعایت این استانداردها و دریافت گواهینامه‌های مذکور برای اطمینان از انطباق محصولات با قوانین اندونزی و تسهیل فرآیند واردات و فروش در بازار این کشور ضروری است.

استانداردهای برای واردات محصولات معدنی و صنعتی

واردات محصولات معدنی و صنعتی به اندونزی مستلزم رعایت مجموعه‌ای از استانداردها، مقررات و الزامات است که به‌منظور حفظ ایمنی، کیفیت و حمایت از صنایع داخلی تدوین شده‌اند. در ادامه، مهم‌ترین موارد مرتبط با این موضوع ارائه می‌شود

1. کالاهای ممنوعه و محدودشده برای واردات

بر اساس مقررات شماره 18 سال 2021 وزارت تجارت اندونزی، برخی کالاها برای واردات ممنوع یا محدود شده‌اند. در حوزه محصولات صنعتی، ابزارهای دستی تکمیل‌شده (مانند ابزارهای دستی آماده مصرف)، مواد مخرب لایه اوزون، و مواد شیمیایی خاص از جمله کالاهای ممنوعه هستند. 

2. الزامات مجوز و اسناد وارداتی

برای واردات کالاهای معدنی و صنعتی، واردکنندگان باید دارای شماره شناسایی واردکننده (API) باشند. این شماره به دو نوع تقسیم می‌شود

• API-Uعمومی- برای واردکنندگانی که کالاها را برای فروش مجدد وارد می‌کنند.
• API-P تولیدی- برای تولیدکنندگانی که کالاها را برای استفاده در فرآیند تولید خود وارد می‌کنند.

علاوه بر این، برخی کالاها ممکن است نیاز به شماره شناسایی واردکننده خاص (NPIK) داشته باشند که برای کالاهای حساس مانند الکترونیک و منسوجات اعمال می‌شود. 

3. استاندارد ملی اندونزی (SNI)

برخی از محصولات صنعتی باید با استاندارد ملی اندونزی (SNI) مطابقت داشته باشند. این استانداردها به‌منظور اطمینان از کیفیت و ایمنی محصولات تدوین شده‌اند. تولیدکنندگان و واردکنندگان باید گواهینامه SNI را از نهادهای معتبر دریافت کنند. 

4. تعرفه‌ها و مالیات‌های وارداتی

اندونزی تعرفه‌های مختلفی برای کالاهای وارداتی اعمال می‌کند. میانگین تعرفه‌های اعمال‌شده برای محصولات غیرکشاورزی حدود 8.0 درصد است. با این حال، برخی کالاها ممکن است تعرفه‌های بالاتری داشته باشند، به‌ویژه آن‌هایی که با تولیدات داخلی رقابت می‌کنند. 

5. اقدامات ضد دامپینگ و حمایت از صنایع داخلی

دولت اندونزی برای حمایت از صنایع داخلی، ممکن است تعرفه‌های ضد دامپینگ بر روی برخی کالاهای وارداتی اعمال کند. به‌عنوان مثال، در مارس 2025، اندونزی تعرفه ضد دامپینگ بر روی فیلم نایلونی وارداتی از چین، تایلند و تایوان اعمال کرد. 

6. بازنگری و تغییرات در مقررات واردات:

در آوریل 2024، دولت اندونزی اعلام کرد که در حال بازنگری مقررات واردات برای بیش از 3000 محصول است. این اقدام در پاسخ به نگرانی‌های صنایع داخلی درباره تأثیر این مقررات بر زنجیره تأمین و صادرات انجام شده است.

7. مدیریت عرضه مواد معدنی

اندونزی به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ نیکل، در تلاش است تا عرضه سنگ نیکل را مدیریت کرده و قیمت‌ها را حمایت کند. این اقدامات می‌توانند بر واردات و صادرات محصولات معدنی تأثیر بگذارند

قوانین اصلی قرنطینه در اندونزی

1. قانون شماره ۲۱ سال ۲۰۱۹ درباره قرنطینه حیوانات، ماهی‌ها و گیاهان
• این قانون چارچوب کلی برای اقدامات قرنطینه‌ای را تعیین می‌کند و هدف آن جلوگیری از ورود، انتشار و خروج آفات و بیماری‌های قرنطینه‌ای است. همچنین، این قانون نظارت بر ایمنی و کیفیت مواد غذایی، خوراک دام، محصولات مهندسی ژنتیک، منابع ژنتیکی، عوامل بیولوژیکی، گونه‌های مهاجم خارجی، گیاهان و حیوانات وحشی و گونه‌های در معرض خطر را شامل می‌شود.
2. مقررات دولتی شماره ۲۹ سال ۲۰۲۳ برای اجرای قانون شماره ۲۱ سال ۲۰۱۹
• این مقررات جزئیات اجرایی قانون فوق را مشخص می‌کند و فرآیندهای قرنطینه‌ای را که قبلاً در مقررات مختلف پراکنده بودند، یکپارچه می‌سازد. این مقررات به موضوعاتی مانند دسته‌بندی بیماری‌ها و آفات، محصولات حیوانی، گیاهی و ماهی، افزودنی‌های غذایی و خوراک دام، مناطق قرنطینه، و واردات و صادرات گونه‌ها می‌پردازد. 
3. مقررات وزیر کشاورزی شماره ۱۷/Permentan/KR.120/5/2017 درباره اسناد قرنطینه حیوانات
• این مقررات نوع و فرم اسناد مورد نیاز برای انجام اقدامات قرنطینه‌ای را تعیین می‌کند و فرآیندهای پر کردن و استفاده از این اسناد را مشخص می‌نماید.

اقدامات قرنطینه‌ای برای واردات حیوانات

• مجوز واردات
• واردکنندگان باید مجوز واردات را از اداره دامپروری کشور دریافت کنند. فرآیند اخذ این مجوز حدود ۵ هفته طول می‌کشد و این مجوز به مدت ۹۰ روز معتبر است.
• قرنطینه در مقصد
• تمام حیوانات وارد شده به اندونزی باید یک دوره قرنطینه ۱۴ روزه را در مراکز تعیین‌شده طی کنند تا از سلامت آن‌ها اطمینان حاصل شود و از ورود بیماری‌هایی مانند تب برفکی و بیماری پوست گره‌ای جلوگیری شود. 

اقدامات قرنطینه‌ای برای واردات گیاهان

• گواهی بهداشت گیاهی
• تمام گیاهان یا قسمت‌های گیاهی وارداتی باید دارای گواهی بهداشت گیاهی از کشور مبدأ باشند که سلامت آن‌ها را تأیید می‌کند.
• بازرسی و نظارت
• این محصولات در نقاط ورودی تعیین‌شده مورد بازرسی و نظارت قرار می‌گیرند و در صورت لزوم، اقدامات قرنطینه‌ای مانند جداسازی، مشاهده و درمان بر روی آن‌ها اعمال می‌شود.

آژانس قرنطینه اندونزی

در سال ۲۰۲۳، با تصویب مقررات ریاست جمهوری شماره ۴۵، آژانس قرنطینه اندونزی تأسیس شد. این آژانس مسئول اجرای وظایف دولتی در زمینه قرنطینه حیوانات، ماهی‌ها و گیاهان است و هدف آن جلوگیری از ورود، خروج و گسترش آفات و بیماری‌های قرنطینه‌ای، منابع ژنتیکی، عوامل بیولوژیکی، گونه‌های مهاجم خارجی، گیاهان و حیوانات وحشی و گونه‌های نادر است. 

توسعه‌های اخیر

در اکتبر ۲۰۲۴، آژانس قرنطینه اندونزی اعلام کرد که از تاریخ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، صادرکنندگان باید "اطلاعیه قبلی" را قبل از ارسال تمام کالاهای کشاورزی ارائه دهند. این الزام قبلاً محدود به محصولات گیاهی بود، اما اکنون به تمام محصولات کشاورزی از جمله گوشت، لبنیات، محصولات شیلات و بذرها گسترش یافته است. رعایت این قوانین و استانداردها برای اطمینان از سلامت عمومی، حفاظت از محیط‌زیست و تسهیل تجارت بین‌المللی ضروری است.

 مهم ترین حوزه های مورد نیاز در زمینه خدمات فنی و مهندسی

اندونزی، به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد جنوب‌شرق آسیا، به‌شدت در حال توسعه زیرساخت‌ها، صنایع، و پروژه‌های ملی است. همین موضوع باعث شده تقاضا برای خدمات فنی و مهندسی (Engineering Services) در این کشور در حوزه‌های مختلف افزایش یابد. در ادامه، مهم‌ترین حوزه‌هایی که اندونزی به خدمات فنی و مهندسی نیاز دارد را معرفی می‌کنیم:

۱. زیرساخت و عمران (Infrastructure & Civil Engineering)

پروژه‌های ملی با بودجه‌های کلان، مخصوصاً در زمینه:

ساخت بزرگراه‌ها، پل‌ها و راه‌آهن سریع‌السیر

پروژه‌های مترو و حمل‌ونقل شهری (در جاکارتا و سایر کلان‌شهرها)

فرودگاه‌ها و بندرهای تجاری (مثلاً بندر پاتیمبان و فرودگاه نوسانتارا)

سدسازی، مدیریت منابع آبی و آبیاری

توسعه شهرهای هوشمند و نوسازی بافت فرسوده

نیاز به تخصص: طراحی، مشاوره، مدیریت پروژه، ژئوتکنیک، نظارت فنی

۲. انرژی و نیروگاه‌ها (Energy & Power Systems)

با توجه به رشد جمعیت و صنعت، اندونزی نیازمند توسعه پایدار انرژی است:

نیروگاه‌های برق حرارتی و سیکل ترکیبی

نیروگاه‌های برق‌آبی، خورشیدی و زمین‌گرمایی (Renewables)

شبکه‌های انتقال و توزیع برق (Smart Grid)

بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنایع

نیاز به تخصص: مهندسی برق، مکانیک، کنترل، انرژی‌های نو، پایداری

۳. ساختمان‌سازی و معماری (Urban Development & Architecture)

برج‌سازی، مراکز خرید، مجموعه‌های مسکونی لوکس

طراحی و اجرای پروژه‌های هتل، بیمارستان، دانشگاه

ساخت مراکز اداری و دفاتر چندمنظوره

توسعه پایتخت جدید اندونزی "نوسانتارا"

نیاز به تخصص: معماری، طراحی سازه، تأسیسات مکانیکی و برقی (MEP)

۴. حمل‌ونقل و لجستیک (Transport & Logistics Engineering)

توسعه خطوط ریلی شهری و بین‌شهری

بهینه‌سازی بندرها و پایانه‌های کانتینری

سیستم‌های حمل‌ونقل هوشمند (ITS)

طراحی پایانه‌های فرودگاهی و گمرکی مدرن

 نیاز به تخصص: حمل‌ونقل، لجستیک، مکانیک، IT، تحلیل سیستم

۵. آب و فاضلاب و محیط زیست (Water & Environmental Engineering)

سیستم‌های نوین جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی

مدیریت پسماند و انرژی از زباله (Waste to Energy)

مهندسی محیط زیست، ارزیابی اثرات زیست‌محیطی (EIA)

حفاظت از سواحل و کنترل فرسایش خاک

 نیاز به تخصص: آب و فاضلاب، محیط زیست، شیمی، سازه‌های آبی

۶. صنعت، معدن و پتروشیمی

طراحی و ارتقاء کارخانه‌های تولیدی و صنعتی

پروژه‌های مهندسی در صنایع غذایی، فولاد، سیمان، و نساجی

توسعه و نگهداری معادن نیکل، زغال‌سنگ، طلا و بوکسیت

پالایشگاه‌های نفت و پتروشیمی‌ها در حال توسعه در کالیمانتان و جاوا

 نیاز به تخصص: مهندسی شیمی، متالورژی، مکانیک، فرآیند، معدن

۷. دیجیتال‌سازی، هوش مصنوعی و فناوری‌های نو

پروژه‌های اتوماسیون صنعتی، ساختمان هوشمند، اینترنت اشیا (IoT)

طراحی سیستم‌های کنترل و مانیتورینگ انرژی و تولید

مهندسی نرم‌افزار و طراحی سیستم‌های اسکادا، ERP، BIM

۱. انواع ساختار حقوقی قابل انتخاب

برای ایرانیان، معمولاً PT PMA بهترین گزینه است.

۲. شرایط و مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت PT PMA

الزامات اولیه

• حداقل دو سهام‌دار (که می‌توانند خارجی باشند)
• یک مدیر داخلی (مقیم اندونزی)
• حداقل سرمایه ثبت‌شده: 10 میلیارد روپیه (~حدود 650 هزار دلار)
  حداقل سرمایه الزامی برای شرکت خارجی به عنوان "مقیاس بزرگ

 مدارک مورد نیاز

• گذرنامه سهام‌داران و مدیران
• برنامه تجاری (Business Plan)
• اجاره‌نامه محل فعالیت
• مدارک ثبتی از کشور مبدا در صورت حقوقی بودن سهام‌داران
• ترجمه رسمی به زبان اندونزیایی

۳. مراحل ثبت شرکت خارجی در اندونزی

مرحله ۱: اخذ تأییدیه نام شرکت (Nama Perusahaan)

رزرو و تأیید نام شرکت از وزارت دادگستری

مرحله ۲: تنظیم اساسنامه (Akta Pendirian)

توسط دفترخانه رسمی (Notaris)

مرحله ۳: ثبت در وزارت حقوق و حقوق بشر (Menkumham)

ثبت قانونی شرکت به‌عنوان شخص حقوقی

مرحله ۴: اخذ شماره تجاری (NIB - Nomor Induk Berusaha)

از طریق سیستم OSS (Online Single Submission)

مرحله ۵: اخذ مجوزهای فعالیت تخصصی (در صورت نیاز)

برای صنایع خاص: غذا، دارو، گردشگری، مالی، کشاورزی، واردات و...

مرحله ۶: ثبت در اداره مالیات و دریافت شماره NPWP

دریافت شماره مالیاتی شرکت

۴. نکات مهم و ملاحظات قانونی

• شرکت‌های خارجی اجازه فعالیت در برخی صنایع را ندارند یا نیاز به مشارکت با شریک محلی دارند طبق Negative Investment List))
• زبان رسمی اسناد باید اندونزیایی باشد (اسناد خارجی باید ترجمه رسمی شوند)
• هزینه‌های ثبت رسمی حدود ۵–۸ هزار دلار (متوسط) + سرمایه لازم
• بانک‌ها برای افتتاح حساب تجاری، بررسی شدیدی روی مدارک دارند
• مجوز اقامت برای مدیران خارجی (KITAS) نیز جداگانه باید گرفته شود

مراجع قانونی مهم:

قوانین اعسار و ورشکستگی اندونزی

قوانین اعسار (Insolvency) و ورشکستگی (Bankruptcy) در اندونزی با هدف حمایت از حقوق طلبکاران و سامان‌دهی بدهی‌های شرکت‌ها و افراد، در قالب یک چارچوب قانونی نسبتاً شفاف اجرا می‌شوند. این قوانین بر مبنای اصول حقوقی مدنی هستند و برای شرکت‌های خارجی و داخلی به‌طور یکسان اعمال می‌شوند.

در ادامه، مروری جامع و کاربردی بر قوانین ورشکستگی در اندونزی ارائه می‌شود:

مبنای قانونی ورشکستگی در اندونزی

1 قانون اصلی

Undang-Undang Nomor 37 Tahun 2004
قانون: "Tentang Kepailitan dan Penundaan Kewajiban Pembayaran Utang (PKPU)"
ترجمه: قانون ورشکستگی و تعلیق پرداخت بدهی‌ها

۲. شرایط اعلام ورشکستگی (Kepailitan)

یک شخص حقیقی یا حقوقی می‌تواند ورشکسته اعلام شود اگر:

1. حداقل دو طلبکار وجود داشته باشد
2. بدهی دست‌کم یک مورد سررسید شده (و پرداخت نشده) داشته باشد
3. درخواست ورشکستگی توسط
• خود بدهکار
• یک یا چند طلبکار
• دادستان کل (در موارد خاص)
• بانک اندونزی (در مورد بانک‌ها)
• OJK (برای مؤسسات مالی و بیمه‌ای) ارائه شود

مرجع صالح

دادگاه تجاری (Pengadilan Niaga) – شعبه‌ای از دادگاه منطقه‌ای در شهرهای بزرگ (Jakarta، Surabaya و...)

۳. تعلیق پرداخت بدهی (PKPU – Penundaan Kewajiban Pembayaran Utang)

این فرآیند قبل از ورشکستگی رسمی برای تلاش در جهت توافق با طلبکاران انجام می‌شود.

مراحل

• ارائه درخواست توسط بدهکار یا طلبکار
• تعیین مدیر موقت (Administrator) توسط دادگاه
• مذاکره برای جدول زمان‌بندی جدید پرداخت بدهی‌ها
• در صورت عدم توافق: تبدیل به ورشکستگی کامل

۴. مدیریت اموال ورشکسته

در صورت صدور حکم ورشکستگی

• کلیه دارایی‌ها تحت مدیریت Kurator (تصفیه‌کننده) قرار می‌گیرد
• فعالیت‌های شرکت یا فرد متوقف شده یا تحت نظارت درمی‌آید
• دادگاه یک Kurator رسمی (شرکت ثبت‌شده) تعیین می‌کند
• فهرست طلبکاران تنظیم و روند پرداخت آن‌ها آغاز می‌شود

۵. اولویت پرداخت طلبکاران

طبق قانون، ترتیب پرداخت بدهی‌ها به این صورت است:

1. هزینه‌های دادرسی و تصفیه (Kurator & Court Fees)
2. حقوق کارکنان
3. بدهی‌های تضمین‌شده (secured debts)
4. بدهی‌های بدون تضمین (unsecured debts)
5. سهام‌داران – در آخر

۶. ممنوعیت‌ها و تبعات ورشکستگی

• فرد یا شرکت ورشکسته نمی‌تواند در مدتی معین (معمولاً 5 سال) در سمت مدیرعامل یا هیئت مدیره شرکت‌ها فعالیت کند
• دارایی‌ها ممکن است توقیف یا فروخته شود
• نام شرکت در فهرست عمومی "ورشکستگان" درج می‌شود
• ممکن است طلبکاران خارجی نیز با رعایت تشریفات قانونی اقدام کنند

۷. جرایم مرتبط با ورشکستگی

قانون اندونزی در مواردی، مسئولان شرکت‌های ورشکسته را می‌تواند به جرم‌هایی مانند موارد زیر تحت پیگرد قرار دهد

• مخفی‌سازی اموال
• ایجاد بدهی‌های تقلبی
• تقسیم سود غیرقانونی قبل از ورشکستگی

۸. مؤسسات و شرکت‌های تصفیه (Kurator) معروف در اندونزی:

• Hendra Soenardi
• Assegaf Hamzah & Partners (AHP)
• Makes & Partners
• AKSET Law – ویژه شرکت‌های خارجی

قوانین مالیاتی اندونزی از سوی اداره مالیات این کشور (Directorate General of Taxes - DGT) تدوین و اجرا می‌شوند و شامل انواع مختلفی از مالیات بر درآمد، ارزش افزوده، واردات، سود سهام، و مالیات کارمندان است. در ادامه، یک راهنمای کامل و کاربردی از نظام مالیاتی اندونزی را مشاهده می‌کنی که هم برای اشخاص حقیقی خارجی و هم شرکت‌های فعال تجاری بسیار مفید است:

۱. انواع مالیات در اندونزی

 مالیات بر درآمد شخصی (PPh 21)

 مالیات ساکنان دائمی یا کسانی که بیش از 183 روز در سال در اندونزی زندگی می‌کنند، بر کل درآمد جهانی اعمال می‌شود.

 مالیات بر شرکت‌ها (PPh 25 / PPh Badan)

 مالیات بر ارزش افزوده (PPN)

• نرخ استاندارد: 11%
• بر فروش کالا و خدمات در داخل کشور
• برخی بخش‌ها (مانند کالاهای اساسی، آموزش، خدمات پزشکی) معاف از مالیات هستند

 مالیات بر واردات

 تجار خارجی هنگام صادرات به اندونزی باید این نرخ‌ها را مدنظر قرار دهند یا در قراردادهای فروش لحاظ کنند.

 سایر مالیات‌ها

• PPh 23: مالیات بر سود سهام، بهره، اجاره و خدمات خاص – معمولاً 2–15%
• PPh 26: برای اشخاص غیرمقیم – نرخ 20% برای درآمدهای منبع اندونزیایی (مگر اینکه معافیت طبق توافق دو‌جانبه باشد)
• PBB (مالیات بر املاک): سالانه؛ بر اساس ارزش زمین و ساختمان

 معافیت‌ها و توافق‌نامه‌های مالیاتی

اندونزی با بسیاری از کشورها توافق‌نامه اجتناب از اخذ مالیات مضاعف (DTA) دارد، اما:ایران هنوز DTA فعال با اندونزی ندارد.

بنابراین

• سود شرکت ایرانی در اندونزی ممکن است هم در اندونزی و هم ایران مشمول مالیات شود.
• در صورت نیاز، می‌توان از مکانیزم‌های «اعتبار مالیاتی دوگانه» در ایران بهره برد.

 تعهدات مالیاتی و گزارش‌دهی

• Undang-Undang No. 10 Tahun 1995
• اصلاح‌شده با UU No. 17 Tahun 2006 tentang Kepabeanan (قانون گمرک)
• مرجع اجرا Direktorat Jenderal Bea dan Cukai (DJBC)
  وب‌سایت رسمی گمرک اندونزی

فرآیند واردات کالا

مراحل اصلی

1. دریافت مجوز واردات (API) از وزارت تجارت
2. ثبت شرکت در سامانه INATRADE
3. ثبت در سیستم گمرکی INSW (Indonesia National Single Window)
4. ارائه مدارک:
• فاکتور تجاری (Invoice)
• فهرست بسته‌بندی (Packing List)
• بارنامه (B/L or AWB)
• گواهی مبدأ (COO)
• مجوز واردات کالاهای خاص (در صورت نیاز)
5. ارزیابی و پرداخت حقوق گمرکی (Bea Masuk)، مالیات‌ها (PPN و PPh)، و سایر هزینه‌ها
6. ترخیص کالا (Custom Clearance)

نکات مهم برای سرمایه‌گذاران و تجار خارجی

ثبت‌نام در سامانه مالیاتی (NPWP) برای شرکت و افراد خارجی الزامی است.

۱. نهاد ناظر بر سرمایه‌گذاری خارجی

 BKPM (Indonesia Investment Coordinating Board)

• نهاد اصلی صدور مجوز و نظارت بر سرمایه‌گذاری خارجی
• از طریق سامانه OSS (Online Single Submission) کلیه امور ثبت و مجوزدهی را مدیریت می‌کند.
   bkpm.go.id

 ۲. انواع سرمایه‌گذاری مجاز برای خارجی‌ها

 سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (Foreign Direct Investment – FDI)

 از طریق تأسیس شرکت با سرمایه خارجی (PT PMA)

• مالکیت ۱۰۰٪ خارجی در بسیاری از حوزه‌ها مجاز است
• برخی صنایع نیاز به مشارکت با شریک اندونزیایی دارند (طبق لیستPositive Investment List)

 سرمایه‌گذاری مشترک (Joint Venture)

• ترکیب سرمایه‌گذار خارجی و شریک محلی (PT PMA یا شرکت داخلی)
• متناسب با صنعت، سهم مالکیت خارجی می‌تواند محدود باشد (مثلاً 49%، 67% یا آزاد)

 ۳. شرایط و الزامات سرمایه‌گذاری خارجی (PT PMA)

 ۴. صنایع محدود یا ممنوع برای سرمایه‌گذاری خارجی

 ممنوع برای خارجی‌ها:

• سلاح‌های گرم و مواد منفجره
• مدیریت بنادر، فرودگاه‌ها
• انواع خاصی از معادن
• تولید کالاهای خاص با حساسیت دینی یا فرهنگی

 محدود (با سقف مالکیت خارجی):

• خرده‌فروشی و توزیع کالا
• حمل‌ونقل داخلی
• خدمات مالی و بیمه
• آموزش و سلامت خصوصی

 محدودیت‌ها به‌روزرسانی شده‌اند طبق "Positive Investment List" (2021)، که جایگزین لیست منفی قبلی شده است.

 ۵. سرمایه‌گذاری مشترک با شریک اندونزیایی

مزایا:

• دسترسی به بازار داخلی و تسهیل مجوزها
• امکان ورود به حوزه‌های محدود شده
• بهره‌مندی از تجربه بومی و شبکه محلی

توصیه:

• حتماً با قرارداد Joint Venture Agreement (JVA) روابط را شفاف‌سازی کنید
• مالکیت معنوی، تقسیم سود، مدیریت، حقوق خروج و حل اختلاف را روشن تنظیم نمایید
• پیشنهاد می‌شود از خدمات حقوقی حرفه‌ای استفاده شود

• سیستم مالیاتی از سال 2020 به صورت دیجیتال (e-Filing، e-Bupot، e-Billing) در آمده است
• شرکت‌ها موظف به نگهداری اسناد مالی برای حداقل ۵ سال
• در صورت تخلف، جریمه‌های شدید مالی و محرومیت‌های بانکی اعمال می‌شود

 مراجع قانونی و ابزارها

• Directorate General of Taxes – سایت رسمی اداره مالیات اندونزی
• سامانه OSS برای ثبت شرکت و دریافت NIB/NPWP
• شرکت‌های حسابرسی و مشاوره مالیاتی مانند Deloitte Indonesia، EY Indonesia، PwC Indonesia

۱. مبنای قانونی سرمایه‌گذاری خارجی

قانون اصلی

• Undang-Undang No. 25 Tahun 2007 tentang Penanaman Modal
  (قانون سرمایه‌گذاری اندونزی)

نهاد اجرایی

• BKPM (Badan Koordinasi Penanaman Modal)
  (سازمان هماهنگی سرمایه‌گذاری اندونزی – اکنون با وزارت سرمایه‌گذاری ادغام شده)
  وب‌سایت: https://www.investindonesia.go.id

 ۲. مشوق‌های سرمایه‌گذاری (Incentives)

 الف) معافیت‌های مالیاتی

1. Tax Holiday
• معافیت کامل از مالیات بر درآمد تا 20 سال برای پروژه‌های با ارزش بالا یا در صنایع استراتژیک
• حداقل سرمایه‌گذاری: 100 میلیارد روپیه (تقریباً 6.5 میلیون دلار)
2. Tax Allowance
• تخفیف مالیاتی برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های اولویت‌دار
• شامل: استهلاک سریع، کسر هزینه‌های آموزشی/تحقیقاتی، و نرخ مالیات کمتر
3. Super Tax Deduction
• تخفیف مالیاتی تا 300٪ برای سرمایه‌گذاری در R&D و آموزش فنی

️ ب) معافیت‌های گمرکی

1. معافیت از حقوق گمرکی واردات برای
• ماشین‌آلات، تجهیزات و کالاهای سرمایه‌ای
• مواد اولیه (برای صادرات مجدد)
2. واردات موقت کالا برای پروژه‌ها با شرایط آسان

 ج) مزایای مناطق ویژه

1. Kawasan Ekonomi Khusus (KEK) – مناطق اقتصادی ویژه
• معافیت مالیاتی، گمرکی و سایر تسهیلات
• تمرکز بر صنایع خاص: فناوری، گردشگری، فرآوری مواد غذایی، لجستیک و...
2. Zona Perdagangan Bebas (Free Trade Zone)
• بدون مالیات واردات، سریع‌تر شدن رویه‌ها، کاهش هزینه‌های لجستیکی

️ ۳. تضامین و حمایت‌های قانونی

حقوق تضمین‌شده برای سرمایه‌گذاران خارجی

 حق مالکیت کامل در برخی صنایع (مگر در صنایع محدود – Negative List)
 حق انتقال سرمایه و سود به ارز خارجی
 حفاظت در برابر مصادره و ملی‌سازی بدون جبران خسارت منصفانه
 رفتار غیر تبعیض‌آمیز (National Treatment) برای سرمایه‌گذاران خارجی
 امکان مالکیت زمین با قرارداد بلندمدت (HGU، HGB)
 امکان داوری بین‌المللی در صورت اختلاف

 ۴. قراردادهای دوجانبه سرمایه‌گذاری (BITs)

اندونزی در سال‌های گذشته برخی از BITهای قدیمی را لغو کرده، اما:

• با کشورهای زیادی توافق‌نامه‌های جدیدتر دارد (از جمله چین، ژاپن، کشورهای ASEAN)

️ ۵. ساختار ثبت و مالکیت شرکت

 سرمایه‌گذار خارجی باید شرکتی به نام PT PMA (Penanaman Modal Asing) ثبت کند
 حداقل سرمایه ثبت‌شده: حدود 10 میلیارد روپیه (تقریباً 650 هزار دلار)
 امکان مالکیت 100٪ در بسیاری از بخش‌ها
 نیاز به گرفتن NIB (شماره شناسایی کسب‌وکار) از OSS

 ۶. سازوکارهای حل اختلاف

• امکان مراجعه به نهادهای داوری داخلی (BANI)
• امکان توافق برای داوری بین‌المللی (مانند SIAC، ICC)
• اندونزی عضو کنوانسیون نیویورک (New York Convention 1958) برای اجرای احکام داوری خارجی است

در اندونزی، قوانین مالکیت و اجاره اموال منقول و غیرمنقول برای اتباع خارجی (از جمله ایرانیان) تفاوت‌هایی با شهروندان اندونزیایی دارد. این کشور رویکرد محافظه‌کارانه‌ای نسبت به مالکیت زمین توسط خارجی‌ها دارد، اما راهکارهای قانونی و ساختارهای جایگزین برای استفاده یا کنترل املاک وجود دارد.

۱. مالکیت اموال غیرمنقول (زمین و ساختمان)

اتباع خارجی نمی‌توانند مستقیماً مالک زمین شوند.

اما سه حالت قانونی مجاز برای خارجی‌ها وجود دارد:

-. Hak Pakai (Right to Use) – حق بهره‌برداری از ملک

• مجاز برای خارجی‌ها
• حداکثر تا 30 سال (قابل تمدید تا 80 سال)
• برای ملک مسکونی یا تجاری
• نیاز به اقامت قانونی در اندونزی (KITAS/KITAP)

رایج‌ترین روش قانونی برای تملک آپارتمان یا خانه توسط خارجی‌ها

 Hak Sewa (حق اجاره) اجاره‌نامه رسمی

• خارجی‌ها می‌توانند اموال غیرمنقول را برای مدت بلندمدت اجاره کنند (تا 25 یا 30 سال)
• مجاز برای ملک تجاری، صنعتی یا مسکونی

. Hak Guna Bangunan (HGB) – حق ساخت و بهره‌برداری

• برای شرکت‌های ثبت‌شده در اندونزی (PT PMA یا JVC)
• مالکیت غیرمستقیم از طریق شرکت ممکن است
• حداکثر مدت 30 سال، قابل تمدید

 اگر شما شرکتی (PT PMA) تأسیس کنید، شرکت می‌تواند مالک زمین HGB باشد.

۲. مالکیت اموال منقول (مثلاً خودرو، ماشین‌آلات، تجهیزات)

 مجاز برای اتباع خارجی

• نیازی به داشتن تابعیت اندونزی نیست
• باید سند مالکیت در سامانه رسمی ثبت شود
• برای خرید خودرو، نیاز به KITAS (اجازه اقامت) و SIM (گواهینامه رانندگی اندونزیایی) دارید

۳. قراردادهای اجاره (Lease Agreements)

الزامات قانونی:

• ثبت رسمی در دفتر اسناد رسمی (Notaris) برای اجاره‌های بلندمدت
• تعیین دقیق مدت، مبلغ، شرایط فسخ، مسئولیت تعمیرات
• مالیات اجاره (PPh 4(2)) معادل 10% مبلغ اجاره توسط موجر باید پرداخت شود

۴. محدودیت‌ها و ریسک‌های مالکیت برای خارجی‌ها

• خرید مستقیم زمین به نام شخص حقیقی خارجی ممنوع است
• استفاده از نام شریک اندونزیایی (nominee) غیرقانونی است و پرریسک
• معاملات غیررسمی و بدون سند رسمی در دفترخانه توصیه نمی‌شود
• در مناطق خاص (نظامی، مرزی، سنتی) مالکیت حتی برای شرکت خارجی ممنوع است

اسناد مالکیت رایج در اندونزی

قوانین کار اندونزی

قوانین کار در اندونزی (Indonesia Labor Laws) چارچوب حقوقی مشخصی برای روابط بین کارفرما و کارگر ارائه می‌دهند. این قوانین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از حقوق کارگران محافظت کنند و در عین حال انعطاف‌پذیری را برای کارفرمایان حفظ کنند، خصوصاً در حوزه سرمایه‌گذاری خارجی.

در ادامه، مروری جامع و کاربردی بر قوانین کار در اندونزی خدمتتان ارائه می‌شود

۱. مبانی قانونی

قوانین اصلی

• قانون کار اندونزی
  Law No. 13 of 2003 قانون نیروی کار
• قانون Omnibus
  Law No. 11 of 2020 on Job Creation
  تغییرات گسترده در قانون کار برای جذب سرمایه‌گذاری
• آیین‌نامه‌های تکمیلی PP No. 35 of 2021 و سایر مقررات اجرایی

‍ ۲. استخدام و قراردادها

انواع قرارداد کاری

تمامی قراردادها باید کتبی باشند و در صورت عدم ثبت، فرض بر دائمی بودن قرارداد است.

۳. ساعات کاری، مرخصی و تعطیلات

• ساعات کار معمول ۴۰ ساعت در هفته
• ۷ ساعت روز برای ۶ روز کاری
• ۸ ساعت روز برای ۵ روز کاری
• اضافه‌کاری (Overtime) تا ۴ ساعت در روز و ۱۸ ساعت در هفته با دستمزد مازاد
• مرخصی سالانه  ۱۲ روز در سال پس از یک سال کار
• تعطیلات رسمی  حدود ۱۶ روز در سال-بسته به سال و تقویم مذهبی
• مرخصی ویژه  زایمان (۳ ماه)، ازدواج، مرگ بستگان، حج، و غیره

۴. دستمزد و مزایا

• حداقل دستمزد (UMR) تعیین‌شده برای هر استان/شهر – سالانه اعلام می‌شود
• پرداخت مزد اضافه‌کاری، پاداش، و کمک‌هزینه حمل‌ونقل یا غذا (طبق توافق یا قرارداد دسته‌جمعی)

مزایای اجباری

• THR  پاداش عید- معادل یک ماه حقوق، سالی یک‌بار (پیش از عید فطر)
• بیمه تأمین اجتماعی BPJS
• BPJS Kesehatan  بیمه سلامت
• BPJS Ketenagakerjaan  بیمه بازنشستگی، حوادث، بیکاری

۵. اخراج و استعفا

اخراج قانونی (PHK) تنها در صورت:

• تخلفات جدی کارمند
• کاهش یا تعطیلی کسب‌وکار
• توافق دوجانبه

الزامات

• پرداخت غرامت پایان خدمت (Severance Pay) + پاداش + کمک‌های انتقال
  (براساس سابقه کار، علت اخراج، و نوع قرارداد)
• برخی موارد نیازمند حکم دادگاه یا مشاوره از نهادهای حل اختلاف کارگری هستند

۶. حل اختلافات کار

• از طریق مذاکره مستقیم، میانجیگری، داوری یا دادگاه روابط صنعتی (PHI)
• مدت زمان رسیدگی اغلب محدود به 30 الی 60 روز است
• قانون به کارگر و کارفرما حق مراجعه به این مراحل را می‌دهد

۷. حقوق کارگران خارجی (Tenaga Kerja Asing - TKA)

کارفرمایان برای استخدام اتباع خارجی باید:

• مجوز استخدام کارگر خارجی (RPTKA) دریافت کنند
• مجوز کار (IMTA) و اقامت کاری (KITAS) اخذ شود
• آموزش جانشین بومی (Indonesian counterpart) برای جایگزینی کارگر خارجی
• پرداخت مالیات TKA و عوارض استفاده از نیروی کار خارجی (DPKK)

۸. توصیه‌های کاربردی برای کارفرمایان خارجی

1. قراردادها را به‌صورت کتبی تنظیم کرده و ثبت کنید
2. از حداقل‌های دستمزد و مزایا به‌درستی پیروی کنید
3. اختلافات احتمالی را از طریق میانجی‌گری رسمی حل کنید
4. وضعیت نیروی کار خارجی را به‌دقت مدیریت کنید
5. با وکیل یا مشاور محلی در مورد تغییرات مداوم قانون کار مشورت داشته باشید

قوانین بیمه در اندونزی (Asuransi)

زیر نظر

• OJK (Otoritas Jasa Keuangan) – سازمان نظارت مالی
• UU No. 40 Tahun 2014 tentang Perasuransian – قانون جامع بیمه

بیمه‌های الزامی

 BPJS = سیستم بیمه اجتماعی عمومی اندونزیایی

• کارفرما موظف است بخشی از حقوق ماهانه را برای بیمه پرداخت کند (معمولاً حدود 3–5%)
• تخلف از ثبت کارکنان در BPJS می‌تواند منجر به جریمه‌های مالی و تعلیق مجوز شود

 ۲. مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها (CSR)

 مبنا

• قانون شرکت‌ها - UU No. 40 Tahun 2007
• ماده 74 این قانون، شرکت‌هایی که در حوزه منابع طبیعی یا تأثیر زیست‌محیطی فعالیت دارند را ملزم به اجرای CSR می‌داند.

 الزامی برای

• شرکت‌های معدنی، نفتی، کشاورزی، جنگل‌داری، صنعتی بزرگ
• شرکت‌های PMA (سرمایه‌گذاری خارجی) در بخش‌های خاص

عناصر اصلی CSR در اندونزی

1. محیط‌زیست. حفظ منابع طبیعی، کاهش آلاینده‌ها، بازیافت
2. اجتماعی. آموزش و بهداشت برای جامعه محلی، اشتغال‌زایی
3. اقتصادی. حمایت از کسب‌وکارهای کوچک محلی، توسعه منطقه‌ای
4. فرهنگی-دینی احترام به ارزش‌های بومی و اسلامی در جامعه محلی

 گزارش‌دهی

• شرکت‌ها باید برنامه CSR خود را در صورت‌های مالی یا گزارش سالانه اعلام کنند
• در برخی مناطق، مجوز پروژه ممکن است وابسته به تعهد مشخص در اجرای CSR باشد

۳. مسئولیت مدنی و قانونی شرکت‌ها

• در صورت قصور در ایمنی محل کار یا عدم پرداخت بیمه کارکنان، مدیرعامل ممکن است شخصاً مسئول شناخته شود
• در حوادث زیست‌محیطی یا اجتماعی، امکان دریافت جریمه‌های سنگین یا تعلیق فعالیت شرکت وجود دارد

 نهادهای مرتبط

قوانین پولی، بانکی و مبارزه با پولشویی در اندونزی

قوانین پولی، بانکی و مبارزه با پولشویی (AML) در اندونزی از جمله ارکان کلیدی نظام مالی این کشور هستند و بر پایه شفافیت، امنیت مالی، و هم‌راستایی با استانداردهای بین‌المللی (مانند FATF) بنا شده‌اند. در ادامه، به تفکیک هر بخش، قوانین و نهادهای مربوطه را معرفی می‌کنیم:

۱. قوانین و ساختار نظام پولی اندونزی

نهاد ناظر اصلی

• Bank Indonesia (BI) – بانک مرکزی اندونزی
  وب‌سایت: www.bi.go.id

وظایف بانک اندونزی

• سیاست‌گذاری پولی (کنترل تورم، نرخ بهره و نرخ ارز)
• نظارت بر نظام پرداخت و سیستم‌های مالی
• کنترل نقدینگی و نرخ بهره پایه (BI Rate)

ابزارهای بانک مرکزی

• Operasi Pasar Terbuka (OPT) – عملیات بازار باز
• GWM (Giro Wajib Minimum) – ذخایر قانونی بانک‌ها
• SBI (Sertifikat Bank Indonesia) – اوراق بهادار بانک مرکزی

۲. نظام بانکی اندونزی

نهاد ناظر بر بانک‌ها

• OJK (Otoritas Jasa Keuangan)
  (سازمان خدمات مالی اندونزی)
  وب‌سایت: www.ojk.go.id

انواع بانک‌ها

1. بانک‌های تجاری (Bank Umum) – شامل بانک‌های محلی و خارجی
2. بانک‌های اسلامی (Bank Syariah) – فعالیت طبق اصول شریعت
3. بانک‌های توسعه منطقه‌ای
4. موسسات مالی غیر بانکی (بیمه، لیزینگ، فین‌تک)

حساب‌های ارزی

• افتتاح حساب ارزی (USD، EUR، RMB، غیره) مجاز است
• نقل‌وانتقال سرمایه و ارز تابع مقررات Bank Indonesia و OJK

۳. قوانین مبارزه با پولشویی (AML)

نهاد اصلی مبارزه با پولشویی

• PPATK (Pusat Pelaporan dan Analisis Transaksi Keuangan)
  (مرکز گزارش‌دهی و تحلیل تراکنش‌های مالی)
  وب‌سایت: www.ppatk.go.id

قانون اصلی

• Law No. 8 of 2010 on the Prevention and Eradication of Money Laundering
• همراه با مقررات مکمل از بانک اندونزی، OJK، و PPATK

الزامات برای بانک‌ها و نهادهای مالی

1. KYC (شناخت مشتری) – بررسی هویت مشتریان و منشأ وجوه
2. CDD (Due Diligence) – کنترل دقیق در مورد مشتریان پرریسک
3. LCTR / STR
• گزارش تراکنش‌های نقدی بیش از 500 میلیون روپیه
• گزارش تراکنش‌های مشکوک (STR) بدون نیاز به تأیید جرم

مجازات

• جریمه‌های سنگین مالی، تعلیق مجوز، و حبس برای تخلف از قوانین AML
• ضبط دارایی‌های مربوط به جرایم مالی، تروریسم، یا پولشویی

۴. همکاری‌های بین‌المللی

اندونزی

• عضو گروه منطقه‌ای APG (Asia/Pacific Group on Money Laundering)
• در تعامل با FATF و مطابق با ۴۰ توصیه‌ی آن فعالیت می‌کند
• با کشورهای متعدد در زمینه تبادل اطلاعات مالی و مبارزه با جرایم اقتصادی تفاهم‌نامه دارد

۵. توصیه‌های مهم برای فعالان اقتصادی خارجی

 ثبت‌نام کامل شرکت در سیستم OSS
 احراز هویت در سیستم بانکی و ارائه مدارک کامل هویتی
 استفاده از حساب‌های بانکی مجاز برای تراکنش‌ها
رعایت الزامات گزارش‌دهی مالیاتی و اطلاعات تراکنش‌ها
 در صورت ورود وجه از خارج، تطبیق کامل با مقررات انتقال ارز