نظارت بر تولید و قیمت گذاری شکر در پاکستان

برخلاف صادرات آزاد برنج، تولید، عرضه و قیمت گذاری شکر در پاکستان تحت نظارت و کنترل مکانیزم های اداری قرار دارد.

سمت و سوی اقتصادی پاکستان در سیاست گذاری بخش کشاورزی و تامین غذایی به ویژه در حوزه تولید شکر با کنترل هایی مواجه است. اگرچه میزان مصرف برنج و شکر در پاکستان بالاست اما برخلاف صادرات آزاد برنج، تولید و عرضه شکر تحت نظارت قیمت گذاری و مکانیزم های اداری قرار دارد.  

عمومأ بین 14 تا 18 ماه طول می‌کشد تا محصول نیشکر به عمل آید و کاشت این محصول به آب زیادی نیاز دارد. این دوره زراعی باعث می‌شود نیشکر برای زمین داران کوچک مناسب نباشد و فقط کشاورزان متوسط و بزرگ این محصول را کشت می‌کنند. صاحبان کارخانه‌های تولید شکر فعلی نیز همان کشاورزان نیشکر هستند. در دهه 1960 و 1970 صاحبان این کارخانه‌ها صنعتگرانی بودند که نه کشاورز بودند و نه در انتخابات نفوذی داشتند. این چشم انداز در دهه 1980 تغییر پیدا کرد و زمین داران بزرگ، با حمایت دولت و تأمین مالی بانک های دولتی، مجوز تاسیس کارخانه تولید شکر را دریافت نمودند و وارد این تجارت شدند.

محصول نیشکر در 2.1 میلیون هکتار زمین و بیشتر در پنجاب و سند کشت می‌گردد و در 81 کارخانه که آن هم بیشتر در پنجاب و سند است، تبدیل به شکر می‌گردد. کشاورزان و واسطه‌ها در این کارخانه‌ها نیشکر را با قیمت هایی که بوروکراسی تعیین نموده به فروش می رسانند. بخش کوچکی از این محصول نیز در مزارع فرآوری می‌شود و محصول تولیدی که به آن گُر گفته می‌شود بیشتر در ایالت خیبرپختونخواه به مصرف می رسد و بخشی به افغانستان صادر می‌شود. قیمت نیشکر توسط دولت تعیین می‌شود و محصول شکر به نرخ بازار به عمده فروشی‌ها و مصرف کنندگان اعم از خانوارها و صنایع عرضه می‌گردد.

منبع: روزنامه داون مورخ 14 دی ماه 1400