دستور کار پیشنهادی وزارت صنعت و تجارت فیلیپین برای ایجاد امنیت غذایی در این کشور

در راستای، ایجاد امنیت غذایی در فیلیپین وزیر صنعت و تجارت این کشور اخیراً پیشنهاد دستورکار شش ماده ای برای مدیریت لجستیک و چالش ها و تضمین امنیت غذایی کشور را با عنوان «برج مراقبت زنجیره تامین» به دولت ارسال کرده است.

تعریف رسمی‌پذیرفته شده جهانی از «امنیت غذایی» در سال 1996 در اجلاس جهانی غذا با مدیریت سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) به تصویب رسید و به معنای: امنیت غذایی زمانی حاصل می‌شود که تمامی مردم، در هر زمان، دسترسی فیزیکی و اقتصادی به غذای کافی، ایمن و مغذی که نیازهای غذایی و ترجیحات غذایی آنها را برای یک زندگی فعال و سالم برآورده نماید، داشته باشند. براساس تعریف فائو از امنیت غذایی، مفاهیم اصلی امنیت غذایــی عبارتند از: غذای کافی، دسترسی «فیزیکی و اقتصادی» و زندگی سالم و فعال. قانون جمهوری شماره 8435 فیلیپین امنیت غذایی را اینگونه تعریف کرده است: «امنیت غذایی» به خط مشی، برنامه و راهبرد تامین نیازهای غذایی نسل فعلی و آینده فیلیپین به مقدار قابل توجه، تضمین دسترسی و مقرون به صرفه بودن برای همه، چه از طریق تولید محلی، چه واردات، و یا هر دو، بر اساس وقف منابع موجود و بالقوه کشور و مزیت های تولیدی مرتبط و منطبق با اهداف و سیاست های کلی توسعه ملی اشاره دارد.

در این راستا، آلفردو پاسکوال وزیر صنعت و تجارت فیلیپین اخیراً پیشنهاد دستورکار شش ماده ای برای مدیریت لجستیک و چالش ها و تضمین امنیت غذایی کشور را با عنوان «برج مراقبت زنجیره تامین» به دولت ارسال کرده است.

برج مراقبت زنجیره تامین با ترکیب افراد، فرآیندها، داده‌ها، سازمان و فناوری برای بهبود پدیداری (دیدپذیری)، کنترل و تصمیم گیری ایجاد می‌شود. لذا برج مراقبت زنجیره تامین افراد، فرآیندها، زیرساخت‌های فناوری و داده‌ها را با روش‌های نوین که منجر به افزایش ارزش سازمانی می‌شود، گرد هم می‌آورد. برج مراقبت شبکه‌های زنجیره تامین را پایدار، پاسخگو و چابکتر می‌کند. این برج نه تنها قادر به مدیریت زنجیره تامین، بلکه می‌تواند به عنوان قابلیتی یکپارچه در یک مجموعه یا سازمانی برای مدیریت زنجیره تامین به کار گرفته شود. استفاده از رویکرد برج مراقبت زنجیره تامین کشورها را قادر می‌سازد تا به طور فعال عملکردهای زنجیره تامین و شبکه زنجیره تامین را کنترل و هماهنگ نماید و این چیزی است که کشورها برای رشد و بقا در دنیای پر از هرج­ومرج و دائماً در حال تغییر کنونی به آن نیاز دارند. کشورهایی که این رویکرد را اتخاذ و اجرا می‌کنند، ضمن استفاده از رویکردی ترکیبی، قابلیت انعطاف‌پذیری و مقاومت پذیری خود را در مواجهه با امنیت غذایی بالا می‌برند و مزایای کمی و کیفی قابل‌توجهی را برای کشورشان ایجاد می نمایند.

رونمایی از دستورکار پیشنهادی «برج مراقبت زنجیره تامین» وزیر صنعت و تجارت پس از دومین سخنرانی رئیس جمهور مارکوس در کنگره فیلیپین و در نشست های توجیهی عملکرد یک ساله دولت مارکوس و در حاشیه نشست گروه امنیت غذایی هیات دولت که شامل وزارت صنعت و تجارت، وزارت کشاورزی، وزارت فواید عمومی و بزرگراه‌ها ارائه شد.

در رأس دستورکار شش ماده ای وزیر صنعت و تجارت، «انقلاب و تحول در نظام توزیع مواد غذایی از مزرعه به بندر» قرار دارد. این به معنای ارتقای پایانه‌های غذایی موجود و ایجاد مراکز غذایی اضافی است. لذا برای عملیاتی نمودن این دستورکار، اجرای آزمایشی کریدورهای تجاری صنعتی کشاورزی در دو منطقه باگویو و کلارک پیشنهاد شده است.

دستور کار دوم کاهش هزینه‌های حمل و نقل و لجستیک از طریق کاهش هزینه‌های عبور، کاهش اعمال هزینه‌های اضافی بندری و سایر هزینه‌ها است. این به معنای «کاهش دیگر هزینه‌های خاکستری» و تنظیم هزینه‌های بالای حمل و نقل بین المللی است.

پیشنهاد سوم افزایش سرمایه گذاری در زیرساخت های لجستیک و ذخیره سازی است. وزارت صنعت و تجارت فیلیپین اعلام کرده پیرامون اجرایی این دستورکار نیاز به تخصیص بودجه لازم برای ایجاد زیرساخت‌های لجستیکی است و این وزارتخانه و وزارت فواید عامه و بزرگراه‌ها در حال حاضر پیگیر این موضوع هستند. علاوه بر این، فیلیپین نیاز به زنجیره سرد یکپارچه با یک سیستم توزیع برای اجرای کامل این زنجیره دارد که در نقشه راه صنعت زنجیره سرد فیلیپین به این موضوع نیز توجه شده است.

چهارم، رسیدگی به دیگر شکاف های زنجیره تامین مانند لجستیک و توزیع، مدیریت پس از برداشت محصول، پیوندهای بازار، اطلاعات بازار و دسترسی بازار به منابع مالی است.

پنجم، تشدید اقدامات اجرایی علیه احتکار، قاچاق بیش از حد واردات مواد غذایی و نظارت بر انبارها یا تأسیسات سردخانه ای است که وفق اعلام وزارت صنعت و تجارت پیش از این موضوع نظارت بر تاسیسات سردخانه ای‌ها را با وزارت کشاورزی آغاز کرده است.

آخرین دستورکار، استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای بهبود عملکرد لجستیک از ساده‌سازی و برخط شدن کسب خودکار مجوزها و مجوزهای دولتی تا یکپارچه‌سازی سیستم‌ها در اکوسیستم لجستیک است.

بر اساس اعلام وزارت صنعت و تجارت اجرایی نمودن این دستورکار نیازمند تصویب قانون در کنگره یا از طریق فرمان اجرایی رئیس جمهور است و اگر این دستورکار تا سال 2026 تصویب و ابلاغ شود، هزینه‌های لجستیک، حمل و نقل متقابل و سیستم‌های مرتبط با لجستیک کاهش خواهد یافت. لذا، اولین اقدام، صدور دستورات لازم توسط ریاست جمهوری برای ایجاد یک کمیته بین سازمانی در زمینه لجستیک مواد غذایی و سپس بررسی 6 دستورکار پیشنهادی در کنگره است.

اخیراً نیز خوان میگل زوبیری رئیس مجلس سنای فیلیپین در نشستی بین رئیس جمهور مارکوس و اعضای مجلس سنا ایده «مناطق تولید برنج» را برای افزایش تولید و کاهش وابستگی به واردات برنج پیشنهاد کرده است. در این راستا، زوبیری اعلام داشته «ما نمی‌توانیم امروز در مورد امنیت غذایی خود مطمئن و فردا به دلیل عوامل خارج از کنترل مانند بروز فجایع طبیعی و عدم اطمینان از منابع وارداتی برنج مانند هند، ناامن باشیم. طوفان‌های ایگی (Egay) و فالکون (Falcon) منجر به ایجاد خسارات بزرگی در مناطق تامین کننده منابع غذایی در شمال کشور شده است و این موضوع قطعاً در عرضه محصولات کشاورزی از جمله برنج تاثیر خواهد داشت. لذا بایست هر چه سریعتر مناطق تولید برنج را ایجاد، تا بتوان زودتر زنجیره عرضه برنج را مهار و اثرات بلایای طبیعی بر امنیت غذایی را کاهش دهیم». بر اساس ایده مناطق تولید برنج استان‌ها بر اساس میزان تولید در گروه بندی‌های متفاوت قرار خواهند گرفت. روبیری اعلام کرده رئیس جمهور مارکوس که همزمان تصدی وزارت کشاورزی را برعهده دارد، می‌تواند یک معاون ویژه وزیر را برای پیگیری امور مربوط به مناطق تولید برنج تعیین تا اطمینان حاصل شود که محصولات برنج با حداکثر بازده تولید می‌شوند. ایده مناطق تولید برنج می‌توانند ایده آل و نقطه شروع خوبی باشد زیرا همه زمین‌های حاصلخیز، غنی و قابل آبیاری مناسب برای تولید محصولات کشاورزی از جمله کاشت برنج را اداره و مدیریت می‌کند.