معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
نام کشور: جمهوری کره و به صورت غیر رسمی کرهجنوبی
نوع حکومت: دولت دموکراتیک با تقسیم بندیهای دو گانه ریاستی و پارلمانی، جزء گروه سیستمهای ریاستی طبقهبندی میشود.
پایتخت: سئول / استقلال: 15 اوت 1945 (آزادی از ژاپن)
روز ملی: 3 اکتبر، روز تانگون یا گاچئون گول بزرگداشت سنتی بنیانگذاری کره توسط تانگون در سال 2333 قبل از میلاد
موقعیت سرزمینی: شرق آسیا، قسمت جنوبی شبه جزیره کره. هم مرز با کره شمالی از شمال، با دریای ژاپن از شرق، با دریای زرد و دریای چین شرقی از غرب و جنوب.
مساحت کل: 99538 کیلومتر مربع (یک شانزدهم ایران)
کشورهای هم مرز: کره شمالی 238 کیلومتر(مرز خاکی)
منابع طبیعی: کشور کرهجنوبی از لحاظ منابع بسیار فقیر است. مهمترین منابع معدنی: زغال سنگ، گرافیک، سنگ سیمان، تنگستن، کائولن، سرب و روی.
جمعیت: 51.715.162 میلیون نفر (جولای 2021) / زبان: کرهای / سواد: 99 % جمعیت باسواد است.
موقعیت استراتژیک: هم مرز با کره شمالی. نیمه کوهستانی و دارای ارتفاعات در نواحی مرکزی و شمال شرقی. دارای جلگه های وسیع و رودهای فراوان. بنادر مهم بوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچون در ساحل دریای زرد.
نوع ارز و ارزش آن: وون کرهجنوبی و در حال حاضر یک دلار معادل 1290 وون است.
بخشبندی استانی: کلان شهرها: سئول، بوسان، دائجو، اینچئون، گوانگجو، دائجون، اولسان. ایالات: ججو، جئولای جنوبی و شمالی، چونگ چونگ جنوبی و شمالی، کانگوون، کیانگ سانگ جنوبی و شمالی، کیونگی.
قانون اساسی: در 17 جولای 1948 تصویب و آخرین بار در 29 اکتبر 1987 اصلاح شده است.
*ساختار سیاسی و حکومتی کره جنوبی:
شبه جزیره کره تا سال 1910 دارای یک امپراطوری بزرگ به نام امپراطوری چوسان بوده است. در سال 1910 شبه جزیره کره مورد حمله امپراطوری ژاپن قرار گرفته و به تصرف آن امپراطوری درآمد. این اشغال و سلطه استعماری ژاپن تا جنگ جهانی دوم یعنی 1945 ادامه می یابد. با پایان جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن، استعمار این کشور بر شبه جزیره کره نیز پایان یافته و مجددا در شبه جزیره کره حکومت مستقل تشکیل می شود. اما مدتی بعد به دلیل مسائل و تقسیم بندی های ناشی از جنگ سرد و تلاش آمریکا، شوروی سابق و چین برای ایجاد مناطق تحت نفوذ و استیلای خود و تشکیل به اصطلاح حیاط خلوت در این منطقه، بین بخش شمالی و جنوبی جنگ به وقوع می پیوندند که این جنگ به مدت سه سال (بین سالهای 53 – 1950) ادامه داشته و در نهایت در 25 جولای 1953 با قطعنامه سازمان ملل دو کشور در مدار 38 درجه ترک مخاصمه اعلام، دو کره از هم جدا و دو کشور مستقل را تشکیل می دهند.
در حال حاضر نظام سیاسی کره جنوبی از نوع دموکراتیک به حساب می آید و در تقسیم بندی های دوگانه ریاستی و پارلمانی، جزء گروه سیستم های ریاستی طبقه بندی می شود.
وضعیت اقتصادی کره جنوبی:
کره جنوبی از سال 1964 پی ریزی سیاستهای توسعه تجاری را آغاز نمود. این کشور با اتخاذ استراتژیهای مناسب و تقسیم بندی زمانی صحیح از سال 1964 تا 1997 به تقویت زیر ساختهای اقتصادی و نیروی انسانی جهت نیل به اهداف کلان توسعه ای برای ورود به بازارهای جهانی و افزایش ضریب رقابتی تولیدات صنعتی پرداخته و برنامه های توسعه خود را در قالب برنامه های 5 ساله به مرحله اجرا درآورده است. این کشور از سال 1998 همواره در تلاش برای افزایش اقلام تجاری و حفظ مازاد تجاری خود بوده و تنوع بخشیدن به محصولات صادراتی و کیفیت آنان را نیز در دستور کار داشته است. کره همچنین در همین دوره وضعیت رقابتی صنایع را از طریق توسعه فناوری های جدید، تسهیل نمودن صنعت خدمات رسانی اطلاعاتی و ایجاد موسسات تحقیق و توسعه تقویت نمود. در نتیجه این اقدامات، صادرات کره در پنج بخش نیمه هادی ها، صنایع خودروسازی، وسایل ارتباطی سیار و تلفن همراه، رایانه و کشتی سازی افزایش قابل توجه یافته است. کشورهای چین، ژاپن و آمریکا بازار مصرف حدود 45 درصد از تولیدات کره هستند. در سال 2008 درآمد سرانه کره بالغ بر 21 هزار دلار و صادرات این کشور به 420 میلیارد دلار افزایش رسید که از پیش بینی ها فراتر رفت. اما در اواخر سال مذکور، بحران مالی و اقتصادی جهانی، اقتصاد این کشور را نیز متاثر ساخت.
کره جنوبی امروزه به عنوان چهارمین اقتصاد قاره آسیا و نهمین اقتصاد برتر دنیا شناخته می شود. این کشور یکی از اعضای فعال سازمانهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد (عضو غیر دایم شورای امنیت در دوره های 1996 تا 1997 و 2013 تا 2015)، سازمان تجارت جهانی (WTO)، سازمان توسعه همکاریهای اقتصادی (OECD) و گروه G20 بوده و یکی از اعضای موسس APEC و اجلاس سران شرق آسیا می باشد. همچنین کره جنوبی در حال حاضر با 47 کشور جهان توافقاتی در زمینه مکانیسم تجارت آزاد دارد. بان کی مون دبیر کل سابق سازمان ملل متحد نیز از کشور کره جنوبی بود.