بنگلادش کشوری مسلمان با جمعیتی بالغ بر 166 میلیون نفر به عنوان کشوری در مسیر توسعه در جنوب آسیا واقع گردیده است. پایتخت آن داکا و از شهرهای مهم آن می توان چیتاگنگ، راجشاهی، سیلهت وخولنا را نام برد. این کشور طی سه دهه گذشته رشد چشمگیری در توسعه داشته است . این رشد در شاخص های اقتصادی، کاهش فقر و تحول ساختاری در اقتصاد دیده می شود. این کشور خود را به عنوان الگوی توسعه ای در دنیا معرفی کرده و در تلاش اند تا سال 2026 از کشورهای کمتر توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه بپیوندند. تولید ناخالص داخلی این کشور برای سال 2022 حدود 460.2 میلیارد دلار بوده است و رشد 7.1 درصدی داشته است. مهمترین کالای صادراتی بنگلادش به جهان پوشاک است که حدود 85 درصد از کل درآمد صادراتی کشور را به خود اختصاص داده است.آنان همچنین غذاهای دریایی و ماهی یخ زده، الیاف و کنف، نیروی کار و چرم را به دیگر کشورها صادر می کنند. مهمترین اقلام وارداتی بنگلادش از جهان: پنبه، ماشین آلات و تجهیزات برقی، سوختهای آلی و معدنی، آهن و فولاد، محصولات پتروشیمی، مواد شیمیایی، غلات، سیمان و محصولات ساختمانی است.

با توجه به مشکلات داخلی و بین المللی انتظار می رود رشد تولید ناخالص داخلی  در سال 2024 در این کشور کمتر از گذشته باشد، بنگلادش برای دستیابی به چشم انداز خود مبنی بر دستیابی به وضعیت درآمد متوسط بالا تا سال 2031، نیازمند ایجاد شغل از طریق یک محیط تجاری رقابتی، افزایش سرمایه انسانی و ایجاد نیروی کار ماهر، ایجاد زیرساخت های کارآمد و ایجاد یک محیط سیاسی امن است تا سرمایه گذار خارجی جذب کند.

 اولویت های توسعه ای این کشور  شامل تنوع بخشیدن به صادرات فراتر از بخش پوشاک است. رفع آسیب پذیری های بخش مالی؛ پایدار کردن شهرنشینی و تقویت نهادهای عمومی از جمله اصلاحات برای ایجاد درآمد داخلی بیشتر برای توسعه است. رسیدگی به شکاف های زیرساختی، رشد این کشور را تسریع می کند. پرداختن به کاهش آسیب پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی به بنگلادش کمک می کند تا به مقاومت در برابر شوک های اقتصادی در آینده ادامه دهد. چرخش به سمت انرژی های تجدید پذیر از مهمترین اقدامات برای نسل های بعدی در این کشور خواهد بود.