طبق قطعنامه شماره  019/160 قوانین مصوب اروگوئه برای واردات، دریافت استانداردهای گیاهی و  بهداشتی لازم برای واردات و کنترل اجرای فعالیت های نظارتی در این خصوص مستلزم مراجعه به نهادهای ذیل و  دریافت گواهی های مربوطه است:

• اداره محافظت از محصولات کشاورزی
• اداره مشاوره حقوقی (زیرمجموعه اداره کل بهداشت حیوانی)
• اداره کل وزارتی و واحد امور بین الملل وزارت دامداری کشاورزی و شیلات

اداره ملی گمرکات

وزارت بهداشت عمومی، لابراتوری فنی اروگوئه

واحد تنظیم کننده مقررات خدمات انرژی و آب، لابراتوری فنی اروگوئه

وزارت صنعت، معدن و انرژی

در فصل 3  زیرقوانین مرتبط با واردات ( بخش سوم) آمده است، از حیوانات و فرآورده های با منشا حیوانی بازرسی دقیق صورت می گیرد. این اقدام  توسط مسئولان وزارت بهداشت از کلیه حیوانات و فرآورده های حیوانی که از طریق بنادر و گذرگاه های مرزی مجاز برای این منظور وارد کشور می شوند، صورت می گیرد و قرنطینه اجباری (در ایستگاه قرنطینه) شامل اینگونه محموله های وارداتی می شوند. قوانین برای حیوانات و فرآورده های حیوانی مذکور که از کشورهای همسایه وارد می شوند، به طور ویژه تنظیم می شوند. اما بطور کلی یک سری ممنوعیت هایی در این ارتباط وجود دارد، بطوریکه وقتی کالاهایی با منشاء حیوانی از کشوری با بیماری های مسری وارد می شوند، یا اقدامات احتیاطی لازم انجام نشده باشد و یا کالاهای مدنظر در طول سفر و یا قرنطینه دچار بیماری شده باشند، این ممنوعیت ها قابل انجام هستند. برای هماهنگی اقدامات بهداشتی تا حد ممکن، کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی برای حفاظت از سلامت انسان، حیوانات و گیاهان این معیارها را بر اساس استانداردهای بین المللی، دستورالعمل ها یا توصیه هایی که در آنجا وجود دارد، قرار می دهند. سازمان های مرجع در این ارتباط عبارتند از: 1) سازمان جهانی بهداشت حیوانات (OIE) در زمینه بهداشت حیوانات و بیماری های مشترک بین انسان و دام 2) کمیسیون غذایی Codex Alimentarius که شامل مجموعه قوانین مرتبط با مواد غذایی و خوراکی هستند. 3) کنوانسیون بین المللی حمایت از گیاهان در زمینه حفاظت از بهداشت گیاهی

به عنوان مثال: اگر کشور A مایل به وارد کردن حیوانات یا محصولات با منشاء حیوانی از کشور B است، مقررات بهداشتی مرتبط با اقلام وارداتی مورد نیاز کشور A باید منطبق با مقررات و توصیه های مندرج در قوانین سازمان جهانی بهداشت حیوانات (OIE) باشند. در مورد توافقات تجاری دوجانبه ای که فیمابین کشورها منعقد می شود، معمولاً توافق نامه هایی در عرصه بهداشت دام و گیاهان میان مسئولان کشاورزی و بهداشتی دو کشور به امضا می رسد که در آن شرایط قرنطینه و نظارت های لازم بطور مشخص مرقوم می گردند.