معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران

چین

مهمترین علایق و سلایق فرهنگی:

با افزایش میانگین سرانه ی درآمد شهروندان چین، علایق و سلایق فرهنگی آنان نیز در حال تغییر است. قدرت خرید مردم بویژه در شهرهای بزرگ و پرجمعیت در حال افزایش بوده و تمایل به خرید و استفاده از کالاهای لوکس در میان شهروندان چین به سرعت در حال افزایش است.

افزایش قدرت خرید مردم چین منجر به افزایش میزان بودجه آن برای تفریحات گشته است. پیش از کرونا چین بزرگترین کشور توریست فرست دنیا بود. هر چند ایران در اولویت اول مقاصد توریستی گردشگران چینی نیست اما با توجه به ظرفیتهای گردشگری کشورمان و روابط مناسب دو کشور پتانسیل عظیمی در جذب گردشگران چینی وجود دارد. بدیهی است این امر مستلزم توسعه زیر ساختهای گردشگری کشور و همچنین سرمایه گذاری در تبلیغات گردشگری می باشد. برگزاری تورهای ترکیبی چین-ایران-ترکیه و یا چین-ایران- امارات در این زمینه مفید ارزیابی می گردد.

افزایش قدرت خرید چینی ها از سوی دیگر باعث تمایل آن به کالای لوکس و هنری شده است. در این راستا فرش دستبافت ایران و کالاهای هنری نفیس ایرانی از جمله تابلوهای نقاشی می توان مورد توجه اقشار پردرآمد چین قرار گیرد. هر دو مورد مذکور در چین کمتر شناخته شده می باشند و نیازمند بازارسازی و بازاریابی در چین است.

نوع نگرش نسبت به ایران و محصولات ایرانی:

به غیر از نفت و محصولات پتروشیمی که مهمترین و شناخته شده ترین محصول ایران در چین هستند، می توان محصولات ایرانی در چین را به دو دسته سنتی و مدرن تقسیم نمود. در کالاهای سنتی همچون زعفران، گلاب، فرش، پسته، خرما و صنایع دستی محصولات ایران هر چند سهم ناچیزی از بازار گسترده چین را در اختیار دارند اما بسیار خوش نام بوده و مورد استقبال شهروندان چینی است. این محصولات هم اکنون در اپلیکیشن های فروش آنلاین نیز موجود است و در بسیاری از رویدادهای و نمایشگاه های تجاری چین نیز از سوی تجار ایرانی عرضه می شود. توسعه بازار این محصولات سنتی نیازمند به روزرسانی بسته بندی، تبلیغات و تجاری نمودن قیمت آنهاست.

از سوی دیگر در سالهای اخیر و با توسعه در صنایع پیشرفته و حضور فعال معاونت فناوری ریاست جمهوری در چین، طیف جدید از محصولات ایران به بازار چین راه یافته است. این محصولات مشتریان تخصصی خود را داشته و نحوه بازاریابی و فروش آنها به طور کلی متفاوت با کالاهای سنتی است. این دسته از کالایای تکنولوژیک هر چند بسیار محدود به چین صادر می شود اما در صورت عقد قرارداد، ارقام آن قابل توجه می باشد. به نظر می رسد تولید محصول مشترک کالاهای فناورانه با چین شیوه مناسبی برای افزایش فروش چنین محصولاتی باشد.