معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
بدلیل قرار داشتن در محدوده امپراطوری عثمانی(1912-1384 میلادی)، بخش بزرگی از تاریخ و فرهنگ مردم آلبانی آمیخته و متاثر از فرهنگ شرقی، اسلامی و تاحدودی نیز ایرانی-شیعی است. پس از پایان نظام کمونیستی(1990-1944) و با تشدید گرایشات نزدیکی به غرب و آغار روند پیوستن کشور به نهادهای سیاسی و امنیتی غربی، سبک زندگی و سلایق فرهنگی عمدتا در پایتخت و شهرهای بزرگ(بویژه نزد بخشی از نسل جوان) نیز به سمت غرب گرایش یافته است.
با این وجود خصوصیاتی چون: خونگرم و میهمان نواز بودن، پایبندی و همبستگی قوی خانوادگی، آداب و رسوم سنتی در مواردی چون ازدواج، برگزاری جشن ها و مراسم های ملی همچون سلطان نوروز و چهارشنبه سوری و ... همچنان در جامعه آلبانی مشهود می باشد. حضور تاریخی طریقت های شیعی در کنار اکثریت اهل سنت(حنفی) نیز نکته برجسته ای است که به استمرار روحیات شرقی و اسلامی در آلبانی دوام و قوام بیشتر می بخشد.
بواسطه شناخت و تاثیرپذیری های غیر مستقیم(دوران سلطه امپراطوری عثمانی) و مستقیم(حضور مبلغین خراسانی، طریقت های شیعی بکتاشیه، قادریه، سعدیه، نقشبندیه، خلوتیه و رفاعیه و زبان فارسی)، کشور و مردم ایران نزد مردم آلبانی شناخته شده و تاحدودی محبوب هم می باشند. در دوره عثمانی پس از عثمانی و عربی، زبان فارسی در جایگاه سوم زبان های آلبانی قرار داشت و حتی تا نیمه حاکمیت کمونیسم، در مدارس دینی تدریس می شد. شخصیت فرهنگی معروف نعیم فراشری(1900-1846) دیوان شعر به زبان فارسی دارد.
در دوران پساکمونیسم، جمهوری اسلامی ایران از طریق نهادهای ایرانی چون جهاد سازندگی، جمعیت هلال احمر(با تاسیس درمانگاه) و نهادهای فرهنگی تا چند سال با ارائه خدمت به مردم آلبانی بخصوص در پایتخت در کنار آن ها قرار گرفت.
در همین دوره محصولات ایرانی همچون تولیدات پلاستیکی، فرآورده های نفتی و روغن موتور، خودرو(به تعداد بسیار محدود)، محصولات کشاورزی، خشکبار، خرما، زعفران، پسته، فرش دستباف وارد آلبانی شد که این روند در مورد برخی از اقلام مذکور همچنان ادامه دارد.