مقاله روزنامه سوئدی در انتقاد شدید از تحریم های آمریکا

روزنامه افتون بلادت سوئد در تاریخ 6 آوریل 2021 ( برابر با 17 فروردین 1400)، در مقاله ای به قلم نویسنده مشهور، آقای گوران تربورن Göran Therborn با عنوان «اخلاق، ریاکاری و تمایل به زجردادن دیگران» به موضوع کاربرد ابزار ضدانسانی «تحریم ها» در سیاست خارجی کشورهای غربی پرداخته است. برگردان خلاصه این مقاله درباره تحریم های ضد انسانی کشورهای غربی علیه کشورهای دیگر، از جمله کشورمان ،به شرح زیر است:

اخلاق، ریاکاری و تمایل به زجردادن دیگران؛ 

اعمال تحریم، سادیسم کشورهای ثروتمند علیه کشورهای فقیر است

        «هنر تحریم ها The Art of Sanctions» عنوان کتابی است که توسط ریچارد نفیو Richard Nephew مقام دولتی آمریکا نوشته شد و نشان می داد که چگونه دولت اوباما، مردم ایران را به سوی فقیرشدن پیش برد. محتوای همین کتاب، مورد توجه بایدن هم قرار گرفته است و ظاهرا می خواهد با همین روش ایران را مهار کند.

          در سال 2007، سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیدند که ایران دیگر پروژه ساخت سلاح هسته ای ندارد. هدف اوباما از اعمال تحریم ها، تحت فشار گذاشتن ایران در منطقه و محدود کردن قدرت منطقه ای ایران بود.

          موضوع تهدید اتمی، عامل مهمی‌برای همراهی اتحادیه اروپا و واردکنندگان آسیایی برای صرف نظر کردن از خرید نفت بود.

          در سال های 2012 تا 2014 سهم نفت در GDP ایران به 30 درصد کاهش یافت. سیستم مالی ایران تحریم شد و ارزش پول ملی ایران سقوط کرد. نفیو می‌گوید: همزمان با تحریم ها، اجازه فروش خودروهای لوکس و کالاهای غیرعمومی داده می‌شد، چون مردم عادی نمی‌توانستند آن‌ها را بخرند و اختلاف طبقاتی را در جامعه افزایش می داد، از این طریق دولت ایران تحت فشار قرار می‌گرفت.

          کتاب نفیو، یک دفترچه راهنما handbook برای ایجاد یک استراتژی دقیق، روشمند و موثر در جهت افزایش درد و رنج برای بخش های آسیب پذیر و خودداری از ایجاد درد برای غیرآسیب پذیر بود. این یادآور دستورالعمل شکنجه‌های سازمان سیا در دوران جرج بوش است.

          نفیو، نگرانی ندارد که بگوید تحریم ها برای درد و رنج دیگران طراحی شده است. وی یک هیولا نیست بلکه یک سیاستمدار باهوش و لیبرال است.

          اعمال تحریم ها، برای رنج دیگران، سادیسم محضpure sadism  است. به ویژه، اگر شما بدانید که این تحریم ها، نتیجه مورد نظر را ندارد. تمایل به رنج دادن دیگران به نام اخلاق و انسانیت، پدیده عجیبی است. در بحث های حقوق بشر، این پدیده، مورد غفلت واقع شده است.

          دو اصطلاح ویژه سیاست خارجی مدرن لیبرال، این است: « بمباران و تجاوز بشردوستانه» و «تحریم ها». هر دو مورد از تخصص های کشورهای آتلانتیک شمالی و اروپا و آمریکا است که در برابر کشورهای جنوب اعمال کرده اند.

          شاید بتوان گفت بمباران صربستان در سال 1999 استثنا بود ولی تجاوز به افغانستان، عراق، سوریه، سومالی و لیبی از همین الگو بهره برداری کردند.

          تحریم ها به دو گونه هستند: برخی فقط علیه افراد، نهادها و شرکت ها اعمال می‌شوند و برخی همه مردم و نهادهای یک کشور را شامل می‌شود.

          تحریم های عمومی، در حقیقت جنگ اقتصادی کشورهای ثروتمند علیه کشورهای فقیرتر است که ریسکی برای متجاوزان ندارد. وزارت خزانه داری آمریکا می‌گوید 36 برنامه تحریم دارد. لیست اتحادیه اروپا، از این هم بزرگتر است.

          اعمال تحریم های همانند بمباران بشردوستانه، نشان دهنده دیدگاه «خود درست پنداری» و توجیه اخلاقی رفتارهای یک جانبه غرب در روابط بین الملل و همچنین تقسیم بندی جهان به «نیک و بد یا خیر و شر » evil and good است. در اینجا روشن است که بمب ها و تحریم های ما در جبهه «نیک» قرار دارند.

          سیاستمداران آمریکایی اعتقاد عمیقی به این دارند که بندگان برگزیده خداوند هستند. مادلین آلبرایت، وزیر خارجه کلینتون، ایالات متحده را کشور برگزیده جهان ( ملت واجب الوجودthe indispensable nation ) می خواند. ایدئولوگ های اتحادیه اروپا هم همین تصور را برای خود دارند.

          شاید سیاستمداران اخلاقگرای «خود درست پندار» بدتر از سیاستمداران واقع گرای بدگمان نباشند ولی در عمل می‌بینیم که ویرانی‌های زیادی به بار آوردند. یک میلیون کشته از افغانستان تا لیبی، دستاورد اهداف نیک و بشردوستانه و دموکراسی‌ها بود.

          بقای سیاستمداران اخلاقگرا، در عمل به ریاکاری وابسته است. به عنوان نمونه، می‌تواند به پیوند نزدیک آمریکا با پادشاهی‌های غیردموکراتیک ثروتمند عرب اشاره کرد که هیچ نشانی از حقوق بشر ندارند.

          چیزی که ما از تحریم ها دیدیم، جلوه‌هایی از بی رحمی‌های سیاست خارجی لیبرال بود. اعمال تحریم های ملی علیه یک کشور، باعث رنج و فقر و فلاکت suffering, poverty and misery همه مردم آن کشور می‌شود.

          تداوم تحریم های دولت کنونی بایدن علیه ایران، کوبا، کره شمالی و ونزوئلا مانند نسل کشی اقتصادی economic genocide است. هدف، نابود کردن همه اقتصاد آنها  است که تاکنون نتیجه سیاسی نداشته است. کوبایی‌ها، بیش از 60 سال دوام آوردند. ولی نتایج مرگباری دارد. آمار مرگ و میر ونزوئلایی در سال 2017، بیش از 40 هزار نفر بیشتر از معمول بود. به گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل، تلاش های دولت ونزوئلا برای آزادکردن دارایی‌های خود از انگلیس برای خرید واکسن و کالاهای پزشکی در سال 2020 ناکام ماند.

          طبق سیاست کنونی دولت آمریکا، سوریه باید همچنان ویرانه بماند چون با تحریم های آمریکا، هیچ شرکت و فرد آمریکایی نمی‌تواند برای بازسازی مناطق تحت کنترل دولت سوریه وارد شود. اتحادیه اروپا هم تحریم های جداگانه خود را دارد.

          صنایع نفت و گاز سوریه مورد تحریم آمریکا و اتحادیه اروپا است ولی عملا مناطق اصلی نفت خیز سوریه در اختیار نیروهای کرد طرفدار غرب قرار دارند.

          توجیه اخلاقی این سادیسم از کجا می آید؟ احتمال یکی از ریشه‌های آن به بنیادگرایی سیاسی بر می‌گردد. قهرمانان تحریم مانند بایدن، فقط کاریکاتوری از دشمن سیاسی دارند باید هزینه مبارزه خود را بپردازند ولی بقیه انسان‌ها اعم از کودک، بزرگسال، سالخوردگان، زنان و مردان را چه کسی باید ببیند.

          بنیاد دیگری که برای توجیه این رفتار سیاسی وجود دارد، دیدگاه‌های مذهبی است که انسان‌ها را به دسته‌های مختلف؛ برگزیده و معمولی، پاک و گناهکار، با ایمان و بی ایمان، هدایت شده و گمراه تقسیم بندی کردند.

          امروزه در سیاست خارجی لیبرال آتلانتیک شمالی، خط مشخصی از بنیادگرایی پروتستانیم دیده می‌شود که رگه‌های سادیسم هم دارد. رنج دادن دیگر، توجیه مذهبی دارد چون باعث می‌شود که او از گناهان پاک شود. در عالم واقعیت هم سیاستمداران زیادی تحت تاثیر اسقف Vergérus هستند (اشاره به فیلم  Fanny and Alexander در دهه 1980 که اسقف ورگروس ستمگر برای پاک کردن دیگران، آن‌ها را رنج می داد).

منبع :

  https://www.aftonbladet.se/kultur/a/M3GWyB/moralism-hyckleri-och-lusten-att-plaga-andra