برنامه مالزی برای اقتصاد دیجیتال

امروزه فناوری‌های دیجیتال به سنگ بنای اقتصاد روزمره و فعالیت های تجاری تبدیل شده اند و این تحول دیجیتالی رو به رشد، دولتها، مشاغل و افراد را با آینده ای از فرصت ها و چالش های بسیار روبرو نموده است.

شیوع بیماری‌های همه گیر همچون کرونا نیز بر لزوم تسریع در دیجیتالی سازی بسیاری از امور صحه گذاره و دولتها اگر در شرایط عادی برنامه‌های بلندمدتی برای این مهم داشتند، با تجربه فعلی ناشی از کرونا بی شک به دنبال کوتاه تر نمودن زمان اجرای چنین پروژه‌هایی خواهند بود.

دولتمردان مالزی نیز با آگاهی نسبت به این مهم طرح اقتصاد دیجیتال (MyDIGITAL) را اول اسفند امسال رونمایی نمودند که هدف اصلی اش تبدیل مالزی به کشوری با درآمد بالا با قابلیت دیجیتال و مبتنی بر فناوری است که در منطقه جنوب شرق آسیا به یک پیشگام حوزه دیجیتال تبدیل شده باشد. این طرح در ادامه دوازدهمین طرح توسعه مالزی و نیز چشم انداز 2030 می‌باشد.

زیرساخت های لازم برای عملیاتی شدن این طرح:

به گفته مقامات مالزیایی برای ایجاد یک اکوسیستم دیجیتال موثر و تسریع در این راه ابتدا باید چهار نوع زیرساخت مهم ساخته شود. این مهم از طریق رویکرد مشارکت دولت و بخش خصوصی انجام خواهد شد.

1- سرمایه گذاری 21 میلیارد رینگیتی طی 5 سال برای تقویت شبکه ارتباطی فعلی از طریق پروژه شبکه ملی دیجیتال. این شبکه فیبر نوری تقریبا همه جمعیت مالزی را در مراحل مختلف پوشش خواهد داد و با افزایش ظرفیت شبکه تا سال 2025 این آمادگی در این کشور فراهم می آورد تا در آینده ای نزدیک به شبکه 5G سوئیچ کند.

2- سرمایه گذاری 1.65 میلیارد رینگیتی توسط شرکت های مخابراتی برای تقویت اتصال به شبکه کابل بین المللی تا سال 2023 با هدف انتقال سریع تر و پایدارتر داده‌های بین المللی و در نتیجه کاهش هزینه‌های اینترنت برای مصرف کنندگان در مالزی.

3- اجرای شبکه 5G در سراسر کشور، با سرمایه گذاری 15 میلیارد رینگیت طی ده سال آینده.

4- طی 5 سال آینده بین 12 تا 15 میلیارد رینگیت برای گسترش خدمات توسط شرکتهای ارائه دهنده خدمات ابری (CSP) سرمایه گذاری خواهد شد. دولت تاکنون به چهار شرکت مایکروسافت، گوگل، آمازون و تلکام مالزی اجازه ایجاد مشروط برای ساخت و مدیریت مراکز داده فوق مقیاس و سرویس های ابری را داده است. این مراکز داده فشرده و همچنین سرویس های ابری ترکیبی موجب افزایش فضای ذخیره سازی داده‌ها، کاهش هزینه‌های عملیاتی و بهبود کارایی تحلیلی خواهند شد.

کلیات طرح اقتصاد دیجیتال:

در طرح اقتصاد دیجیتال مالزی شش محور اصلی، 22 استراتژی، 48 طرح ملی و 28 طرح بخشی برای رشد اقتصاد دیجیتال در سطح مردم، تجارت و دولت مشخص شده است.

طرح در سه مرحله اجرا می‌شود:

• مرحله 1 (2022-2021): تقویت بنیاد دیجیتال؛
• مرحله 2 (2025-2023): ایجاد تحول دیجیتالی، شمول و گنجاندن در همه سطوح؛
• مرحله 3 (2026-2030): ترسیم مسیر رشد قوی و پایدار در دهه‌های آینده، و تبدیل شدن به یک تولید کننده بازار منطقه ای.

در واقع طرح اقتصاد دیجیتال مالزی از سال جاری در سه مرحله طی 9 سال اجرا می‌شود. در مرحله اول، که بین سالهای 2021 و 2022 است، تمرکز بر تقویت بنیاد دیجیتال با هدایت دولت برای ایجاد یک چارچوب نظارتی مناسب است که می‌تواند توسعه زیرساخت های دیجیتال را تسریع کند. این امر به منظور افزایش قابلیت کاربران در استفاده از فناوری در تمام سطوح جامعه و تبدیل داده‌ها و هوش دیجیتال به قلب اقتصاد دیجیتال در کشور است. مرحله دوم بین سالهای 2023 تا 2025 خواهد بود و برای ایجاد تحول و شمول استفاده از فناوری‌های دیجیتال است. در این مرحله روند سریع تر و بیشتری از پروژه‌های زیرساخت پهنای باند، دسترسی عادلانه به فرصت ها از طریق نوآوری تجارت بدون مانع مشاهده خواهد شد.

مرحله نهایی، از سال 2026 تا 2030 خواهد بود و هدف آن، قرار گرفتن مالزی به عنوان تولید کننده محصولات دیجیتال برای بازار منطقه ای است. در این مرحله دولت دیگر سوار بر کار خواهد بود و یک محیط مناسب برای مشاغل مرتبط با اقتصاد دیجیتال فراهم می‌کند و آگاهی از امنیت سایبری در میان مشاغل و جامعه افزایش خواهد یافت.

اهداف و نتایج:

نتایج طرح در سه محور دیده شده است:

- رفاه اجتماعی-محیطی برای همه؛

- رشد تجاری در همه بخش ها؛

- متناسب سازی امور با توجه به نقش دولت ها در آینده.

اهداف نیز در سه بخش دیده شده:

برای مردم متضمن: - ایجاد 500 هزار فرصت شغلی جدید تا 2025، - دسترسی صد در صدی به اینترنت خانگی، - دسترسی همه دانش آموزان به آموزش آنلاین و بر خط.

برای دولت متضمن: - سواد دیجیتالی صد در صدی کارمندان دولت، - ارائه 80 درصدی خدمات دولتی به صورت آنلاین، - همه وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها گزینه پرداخت آنلاین و حذف پرداخت نقدی را در سال 2022 ارائه می دهند، - دولت در پایان سال 2022 به طور متوسط 80 درصد از روش ذخیره سازی ابر (cloud storage) استفاده می‌کند.

برای بخش تجاری متضمن: - 30 درصد افزایش بهره وری در تمام بخش ها تا سال 2030، - افزایش 22.6 درصدی سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی مالزی، - 875 هزار کسب و کار ریز، کوچک و متوسط در مالزی خود را با تجارت الکترونیک به روز رسانی خواهند کرد، - 70 میلیارد رینگیت سرمایه گذاری در بخش دیجیتالی کردن، - افزایش تعداد استارت آپ ها به عدد 5 هزار شرکت.

وضعیت فعلی اقتصاد دیجیتال مالزی

استفاده از اینترنت در مالزی بسیار گسترده است. بیشتر فعالیت های روزمره در سراسر جامعه، مشاغل و دولت شامل استفاده از دستگاه‌های دیجیتال است. فعالیت های گسترده تجارت الکترونیکی نیز به رشد اقتصاد دیجیتال کمک کرده و موقعیت مالزی را در منطقه تقویت می‌کند. از شاخص های اقتصاد دیجیتال در مالزی می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:

1- دسترسی 90.1 درصد از مردم به اینترنت خانگی (آمار سال 2019)، 2- رده چهلم در بین کشورهای جهان به لحاظ سرعت اینترنت با 81.46 Mbps  (سال 2020)، 3- دسترسی بیش از 93 درصد از مردم به گوشی هوشمند و اینترنت (2018)، 4- دسترسی بیش از 70 درصد از مردم به اینترنت، 5- فعالیت 81 درصد از مردم در شبکه‌های اجتماعی (2020)، 6- بیش از 66 درصد از کاربران اینترنت از خدمات بانکی بر روی موبایل بهره می‌برند، 7- 90 درصد از خدمات دولتی به صورت آنلاین می‌باشد، 8- ارزش تجارت الکترونیک مالزی در سال 2019 برابر با 16 میلیارد رینگیت بوده، 9- غذا، سفر، خرید لباس و ادکلن محبوبترین دسته بندی‌های مورد اقبال مردم در تجارت الکترونیک می‌باشد.

 نگاهی به شش محور اصلی در این طرح:

• ایجاد تحول دیجیتال در بخش عمومی‌برای ارائه خدمات عمومی‌پیشرفته و موثر،
• تلاش برای دیجیتالی شدن در بخش خصوصی به عنوان راهی برای تقویت رقابت اقتصادی و در نهایت قرار دادن مالزی به عنوان مقصدی برای سرمایه گذاری‌ها و فعالیت های مرتبط با اقتصاد دیجیتال،
• ایجاد زیرساخت های دیجیتالی با کیفیت بالا و دسترسی گسترده به عنوان پایه ای برای تحول اقتصادی، اجتماعی و دولتی،
• توسعه شایسته افراد مستعد در حوزه دیجیتال از طریق دیجیتالی شدن در مقاطع مختلف تحصیلی همراه با مهارت و افزایش نیروی کار موجود،
• ایجاد جامعه دیجیتالی فراگیر با کاهش شکاف دیجیتال و اطمینان از دسترسی عادلانه به فرصت ها و اطلاعات برای همه،
• تلاش برای ایجاد یک محیط دیجیتالی امن و اخلاقی برای اطمینان از ایمنی، حریم خصوصی، امنیت، مطمئن بودن در ارائه خدمات داده.

سه ابتکار عمل برجسته در این طرح دیده شده است که عبارتند از: - ورود اجباری پهنای باند به عنوان زیرساخت اساسی در تحولات جدید برای اطمینان از دسترسی برابر به خدمات باند پهن؛ - برنامه "دستگاه من" است که با استفاده از مدل مشارکت عمومی و خصوصی (PPPP) برای اطمینان از دسترسی همه دانش آموزان در مالزی به یادگیری دیجیتال؛ - و سرانجام، محافظت از داده‌ها و چارچوب نظارتی مربوطه برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی و محافظت از اطلاعات شخصی تقویت خواهد شد.

ساختار تعریف شده برای مدیریت این طرح:

شورای اقتصاد دیجیتال ملی و شورای انقلاب صنعتی چهارم (IR4)، که ریاست آن بر عهده نخست وزیر است به عنوان یک ساختار عالی حکومتی مسئولیت مدیریت اجرای این طرح را دارد. هر یک از محورهای 6 گانه اصلی تحت نظارت وزارت مربوطه قرار می‌گیرند. براین اساس وزارت منابع انسانی مسئولیت محور استعدادهای دیجیتال؛ وزارت ارتباطات و چند رسانه ای مسئولیت محور زیرساخت ها و داده‌های دیجیتال؛ وزارت علوم، فناوری و نوآوری مسئولیت فناوری‌های نوظهور؛ وزارت صنعت و تجارت بین الملل مسئولیت محور اقتصادی؛ وزارت زنان و خانواده مسئولیت محور اجتماع؛ و دبیر دولت نیز مسئولیت محور حکومت را بر عهده دارند.

یک دبیرخانه مشترک نیز به عنوان دفتر مدیریت تغییر استراتژیک برای ارائه برنامه‌های مدیریت تغییر به عنوان راهی برای پیشبرد و افزایش پذیرش دیجیتالی شدن در تمام سطوح، عمل خواهد کرد.