یک رویکرد یکپارچه برای توسعه پایدار، تاب‌آوری ملی و اقدام برای مقابله با کووید19: مورد مطالعه ژاپن

مقاله پیش‌رو ضمن تاکید بر اصل توسعه پایدار و مقاومت ملی در جامعه جهانی، ارتباط این دو را با مقابله با بلایای طبیعی و بیماری‌های واگیردار بیان می‌کند. در ادامه ضمن بررسی کشور ژاپن با اطلاعات جمع‌آوری شده و اینکه کشور ژاپن از کشور‌های سرآمد در توسعه پایدار و مقاومت ملی می‌باشد از این اطلاعات نتیجه می‌گیرد که از دلایل موفقیت ژاپن در مواجهه با بیماری کووید 19 اهمیت دادن به توسعه پایدار و تاب‌آوری ملی می‌باشد . همه‌گیری COVID-19 منجر به سقوط اقتصادی شده است. برای محافظت از سلامت عمومی و تثبیت درآمد، دولت‌ها بسته‌های محرک مالی گسترده‌ای را اجرا کرده‌اند. این حمایت‌های مالی بسیار مهم است، هرچند این نگرانی وجود دارد که توسعه پایدار و انعطاف پذیر در شتاب برای حفظ درآمد و صنایع فدا شود. هدف از این مقاله بررسی این است که آیا پاسخ‌های دولت‌های ژاپن از نظر محرک‌های مالی، تاب‌آوری و پایداری طولانی مدت را در نظر می‌گیرد یا خیر. این مقاله مروری بر ادبیات مربوطه دانشگاهی و داده‌های موجود در دسترس عموم دولت‌ها و سازمان‌ها است. این تحقیق یک تحلیل سریع از اطلاعات ارائه شده توسط دولت ژاپن و سایر سازمانهای بین المللی است. با استفاده از مورد مطالعه ژاپن، این مقاله نشان می‌دهد که هم می‌توان از سلامت عمومی و خدمات ضروری محافظت کرد ، هم در عین حال انعطاف‌پذیری و پایداری را نیز ارتقا داد. این مقاله همچنین هشدار می‌دهد که عدم اقدام بر مبنای پایدار طولانی مدت باعث افزایش نابرابری، هزینه فرصت‌های بالاتر، تهدید  خطرات ناگهانی و عقب نشینی بیشتر از تفکر سیاره‌ای و جهانی شدن می‌شود.

این مقاله با بررسی تحولات جهانی آغاز می‌شود، و سپس به مورد خاص ژاپن می‌پردازد، و با بخش استراتژی‌های تقویت بیشتر پایداری و مقاومت درازمدت به جمع‌بندی می‌رسد. در مورد تحولات جهانی ، سازمان بهداشت جهانی (WHO) در 11 مارس 2020 رسما COVID-19 را همه‌گیری اعلام کرد [1] و تا 15 ماه می‌بیش از 3.4 میلیون مورد تایید شده را گزارش می‌کرد [2]. خیلی زود مشخص شد که تأثیرات اجتماعی و اقتصادی همه‌گیری این بیماری بدون سابقه قبلی در حال شتاب گرفتن است . تأثیرات اقتصادی که طی چند سال در دوران رکود بزرگ اتفاق افتاد اکنون در عرض چند هفته فوران می‌کند. تا 18 آوریل ، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است که کل هزینه‌های همه‌گیری 2021-2020  9 تریلیون دلار باشد، معادل اندازه ترکیبی اقتصاد آلمان و ژاپن [3]. یک ماه بعد، در 24 ژوئن، صندوق بین‌المللی پول این رقم را به 12 تریلیون دلار افزایش داد [4]. در 7 آوریل، سازمان بین‌المللی کار(ILO) از دست‌دادن شغل‌های جهانی را در سه ماهه دوم (آوریل - ژوئن) 2020، معادل 195 میلیون موقعیت تمام وقت تخمین زده است [5]. در تاریخ 30 ژوئن ، برآورد ILO بیش از دو برابر شده و به 400 میلیون رسیده است [6]. تقریباً قطعی است که این داده‌های جدید به کم‌تخمینی تبدیل می‌شوند.

در میان این هرج و مرج، رهبران دقیق جهانی تلاش کرده‌اند تا پاسخ جمعی را بیان کنند. در 19 مارس ، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل هشدار داد که در تاریخ 75 ساله سازمان ملل با اینچنین  بحران جهانی بهداشت، روبرو هستیم که تا به حال اتفاق نیفتاده است [7]. گوترش بر ضرورت همبستگی ، امید و پاسخ جهانی هماهنگ به آن تأکید کرد.

بیانیه رهبران G20 در تاریخ 26 مارس در مورد COVID-19 از اجلاس فوق‌العاده آنها این احساس مقابله با بحران انسانی را بازتاب می دهد، آنها اعلام کردند که " مبارزه با این همه‌گیری خواستار یک پاسخ جهانی شفاف، قوی، هماهنگ، در مقیاس بزرگ و مبتنی بر علم در روح همبستگی است [9].

صرف برنامه‌های چند جانبه و داخلی برای کنار آمدن با تأثیرات همه‌گیری در مقیاس و فرکانس افزایش یافته است. مانند گذشته، در تاریخ 25 مارس، سازمان ملل متحد برای تأمین بودجه مبارزه با COVID-19 یک طرح جهانی واکنش بشردوستانه 2 میلیارد دلاری (GHRP) در فقیرترین کشورهای جهان [10] راه اندازی کرد. 26 مارس شاهد اعلامیه  G20 برای ضمانت این طرح شامل 5 تریلیون دلار کمک به (اعم از چند جانبه و در سطح کشور) به اقتصاد جهانی، به عنوان بخشی از اقدامات اقتصادی سیاست مالی هدفمند و طرح‌های تضمینی برای خنثی کردن تأثیرات اجتماعی، اقتصادی و مالی همه‌گیری بودیم. در 31 مارس، دامنه صندوق همبستگی اتحادیه اروپا گسترش یافت و شامل موارد اضطراری عمده بهداشت عمومی‌شد. بودجه سال مالی 2020 حدود 800 میلیون یورو با هدف حمایت از اقدامات کشورهای عضو برای محافظت از جمعیت آنها و جلوگیری از شیوع ویروس بود [11].

بسته‌های محرک مالی در سطح کشورها بسیار بیشتر و پرتکاپو بوده است. جدول 1 خلاصه محرک‌های مالی تجمعی، به میزان ارز و سهم تولید ناخالص داخلی، برای چندین کشور عمده از 20 آوریل است. به عنوان مثال، در 7 آوریل کابینه ژاپن بزرگترین محرک اقتصادی کشور تاکنون 108 تریلیون JPY (تقریباً 1 تریلیون دلار آمریکا) را تصویب کرد، که پس از آن در 20 آوریل به 117.1 تریلیون JPY افزایش یافت. در تاریخ 26 مه، این مبلغ دو برابر شد و مجموع آن به 234.2 تریلیونJPY رسید. اکثر ناظران با وخیم‌تر شدن بحران بهداشت عمومی، انتظار چندین بسته محرک دیگر در ژاپن و جاهای دیگر  را می‌دهند.

اقدامات برای بهبودی از بحران کنونی تقریباً قطعی است که شامل سرمایه‌گذاری‌های طولانی مدت در بهداشت، انرژی، آب، حمل و نقل و سایر زیرساخت‌های حیاتی است . افراد و موسسات آگاه از اقلیم، بحران موجود را به عنوان یک فرصت - در واقع یک ضرورت - برای تغییر ساختاری مقاوم ، بدون کربن و عادلانه تشخیص می‌دهند. مطمئناً COVID-19 بحث سیاستگذاری را به طرز چشمگیری تغییر داده است: افزایش آگاهی عمومی نسبت به نیاز به انعطاف‌پذیری جامع. بنابراین ، در تاریخ 31 مارس، دبیرکل سازمان ملل متحد گوترش توانست اصرار ورزد که "بهبودی  از بحران COVID-19 باید به یک اقتصاد متفاوت منجر شود.

با این حال بسیاری از سوال‌ها در این زمینه است که آیا این تغییر ایده‌ها نهادینه می‌شود و منجر به انعطاف پذیری فراگیر می‌گردد؟ هیچ تضمینی وجود ندارد که اقدامات متقابل ملی در قالب برنامه 2030 باشد، چه رسد به این که پایه‌ای برای همکاری جهانی مولد باشد. همچنین درباره اینکه دقیقاً چه سیاستی بهترین روش در کربن‌زدایی و زیر ساخت‌های مقاوم در برابر فجایع می‌باشد ، اتفاق نظر وجود ندارد و از این رو هیچ راهنمای ساده‌ای برای انتخاب و اجرای چنین سیستم‌های شهری وجود ندارد.

بسیاری پایداری را معادل با انرژی سبز - انرژی  خورشیدی و بادی - می‌دانند که در آن "بازیابی سبز" به عنوان واژه فراتر از سوخت‌های فسیلی تبدیل شده است. اما سرمایه‌گذاری بیشتر انرژی خورشیدی و باد کافی به نظر نمی‌رسد. داده‌های مربوط به سرمایه‌گذاری‌های انرژی‌های تجدیدپذیر جهانی بین سال‌های 2010-19-20 نشان می‌دهد که چین پیشرو این صنعت است و پس از آن ایالات متحده و ژاپن قرار دارند. اما این سرمایه‌گذاری‌های عجیب و غریب به تنهایی باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، افزایش ارزش سهام و رسیدن به اهداف برنامه 2030 نشد. به همین ترتیب، اگر مهم‌تر از آن نباشد، بهره‌وری منابع جوامع شهری و نیمه شهری، فراگیر بودن حاکمیت و سایر عوامل بیشماری است که در دستور کار 2030 نقش اساسی دارند.

دامنه این چالش توسط آژانس بین المللی انرژی تأکید شده است که شوک COVID-19 - اگرچه بی‌سابقه است - نسبت به سال 2019 فقط به 8٪ کاهش انتشار CO2 در سال 2020 منجر می‌شود. مطمئناً، این کاهش انتشار با درخواست کاهش سالانه CO2 به میزان 7.6٪ برای محدود کردن گرم شدن به 1.5 درجه مطابقت دارد. اما IEA هشدار می‌دهد که کاهش انتشار 2020 توسط نشر گازهای گلخانه‌ای ممکن نیست مگر اینکه برنامه‌های محرک بر بازیابی کم کربن و کربن‌زدایی تأکید کنند. همانطور که هرج و مرج اقتصادی بی‌سابقه به تنهایی انتشار گازهای گلخانه‌ای را از بین نمی‌برد، محرک‌های مالی نیز لزوماً منجر به "بازسازی بهتر" نمی‌شوند.

از این رو فوریت بررسی شواهد آنچهکشورها انجام می دهند ،ضروری است. ناظران متذکر می‌شوند که برخی از کشورها - به ویژه چین ، آلمان و کره جنوبی - در فکر گنجاندن اهداف پایداری در محرک مالی آینده هستند. اما شواهد نشان می‌دهد که ژاپن در حال حاضر با COVID-19 مبارزه می‌کند و به طور همزمان برنامه‌های مبارزه با آلودگی آب و هوا را اجرا می‌کند. این مقاله نشان می‌دهد که ژاپن تاب‌آوری و پایداری جامع را در خود نهادینه کرده است .بسته‌های محرک مالی، عملکرد گذشته و حال حاکی از تأکید ژاپن بر راه حل‌های یکپارچه می‌تواند به تسریع کربن زدایی  و تقویت انعطاف‌پذیر، توسعه پایدار ضمن مقابله با تأثیرات بی شمار کووید19کمک کند. ژاپن یک نمونه از چگونگی استفاده از اقدامات COVID-19 برای ایجاد پل ملی و بین‌المللی است.

  

جدول یک

[COVID-19 fiscal stimulus, % GDP (as of July 1, 2020) [12

Country	(Fiscal Stimulus (Amount	Fiscal Stimulus (% GDP)
Japan	JPY 234.2 trillion (USD 2 trillion)	42.2
US	USD 2.9 trillion	14
Germany	EUR 913 billion	26.9
France	EUR 425 billion	19
China	RMB 4.2 trillion	4.1

در بخش بعدی به جزئیات مالی و نهادی پرونده ژاپن می‌پردازیم.

2. مفاد محرک مالی ژاپن

همانطور که قبلاً اشاره شد، اقدامات متقابل مالی COVID-19 ژاپن JPY234.2 تریلیون تا 1 ژوئیه 2020 می‌باشد. بسیاری از نظرات متخصصان در مورد اولین دور محرک‌های مالی ژاپن به این واقعیت اشاره دارد که این چیز جدیدی نبوده است، بلکه بیشتر بر اساس محرک مالی ژاپن در دسامبر 2019 ساخته شده است [21]. به عبارت دیگر ، انتقادات تا حد زیادی نشان می‌دهد که 108 تریلیون JPY به عنوان محرک مالی ژاپن در 7 آوریل اغراق آمیز است. اما این ارزیابی از مقیاس محرک مالی آوریل 2020 ژاپن توجه را از محتوای مهم انعطاف‌پذیری محرک دسامبر 2019 دور کرد.. محرک دسامبر هیچ ارتباطی با COVID نداشت و برای تقویت و پاسخ بیشتر  ژاپن برای مقاومت کلی در برابر بلایا ، سیل ، حوادث لرزه ای ، قطع برق و سایر شوک‌ها در طول 2018 و 2019بود.  ما عناصر اصلی بسته دسامبر 2019 را در جدول 2 ارائه می دهیم.

 

 جدول2

 [December 2019 Fiscal Stimulus (JPY trillion) (Source [12

Measure	Public Spending
NRP and Disaster Reconstruction	5.8
Economic Risk	3.1
Post 2020 Olympic Games	4.3
Total	13.2

جدول 2 نشان می دهد که سه رکن اساسی در دسامبر 2019 وجود دارد: محرک: برنامه‌های مقاومت ملی (NRP) و بازسازی فاجعه ؛ مقابله با خطر اقتصادی و "بازیهای المپیک پس از 2020"،میراث سرمایه گذاری در جامعه 5.0 ، جامعه شامل SDG.  البته بازی‌های سال 2020 المپیک به سال 2021 موکول می‌شود و در پایان ممکن است حتی برگزار نشود. اما این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حیاتی، بی‌فایده بوده است.

این جدول همچنین 13.2 تریلیون JPY هزینه عمومی را از 26 تریلیون JPY کل هزینه‌های دولتی و خصوصی جدا می‌کند. رقم اخیر از طریق حمایت دولت ملی از هزینه‌های دولت محلی (از طریق یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم) ، وام‌های کم بهره برای تقویت سرمایه‌گذاری تجاری و سازوکارهای مشابه به دست می‌آید.

از نظر محتوای دقیق در بین سه دسته، سهم برنامه‌های مقاومت ملی  2.8 تریلیون JPY، سرمایه گذاری در جامعه 5.0 و SDG (هر دو سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و آموزش منابع انسانی) 781.6 میلیارد JPY است. پروژه‌های NRP با این ایده تقویت می‌شوند که "مقابله با تغییرات آب و هوایی همچنین برای پیشگیری از بلایا موثر است" ، و ابتکارات جامعه 5.0 / SDG به صراحت فناوری انتشار صفر (مانند مبردهای طبیعی) ، بازده انرژی و کربن زدایی مربوطه را هدف قرار می دهد.

محرک مالی بعدی (تجمیعی تا 20 آوریل) با دو برابر کردن نقش های NRP ، SDGs و Society 5.0 بر اساس این میراث بنا شد. این بسته همچنین شامل 15 تریلیون JPY برای بازسازی زنجیره‌های تأمین برای بازگرداندن بیزینس به کشور اصلی یا حداقل تنوع بیشتر (به عنوان مثال، در میان کشورهای ASEAN) تولید مواد مهم پزشکی و مرتبط (داروها، ماسک‌ها ، دستگاه‌های تهویه ، ضدعفونی کننده‌ها و سایر موارد) می‌باشد. علاوه بر این ، مطابق با رویکرد دسامبر 2019 ، اقدامات انجام شده در ماه آوریل تلاشهای جامعه 5.0 ، تحول دیجیتال، کربن‌زدایی و اقدامات دیگر را به طور خاص برای کاهش خطرات همه‌گیرهای آینده افزایش می‌دهد. این بسته همچنین بر تعامل چند جانبه به سبک SDG در سیستم های آب ، بهداشت عمومی و سایر زیرساخت های مهم از طریق JETRO ، JBIC ، JICA و از طریق یونیسف ، صندوق بین المللی پول ، WBG ، ADB و سایر آژانس‌هایی که ژاپن سابقه همکاری نزدیک دارد تأکید می‌کند.

موارد فوق اصرار بر این نیست که ژاپن در مبارزه با COVID-19 رهبر است. در 7 می در فایننشال تایمز دبیر اجرایی سابق سازمان ملل متحد در کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی ، کریستینا فیگورس، ژاپن را در زمره کشورهایی قرار داد که "مطابق با خطرات عمل کردند". اما همچنین این مورد وجود دارد که ژاپن، مانند تقریباً سایر کشورها، در مقاومت در برابر حوادث خطرناک، خطر پاندمی را دست کم گرفته بوده است. مانند اکثر کشورها ، واکنش به بیماری همه‌گیر در  ژاپن با  تأخیر و همچنان ناکافی بود. با این حال این واقعیت نیز وجود دارد که 20261 مورد تایید شده ژاپن و 982 مورد مرگ و میر تا 9 ژوئیه ، بسیار کمتر از بسیاری از کشورهای دیگر در G20 و OECD است. اما در هر صورت ، این مقاله محلی برای مقایسه شایستگی نسبی پاسخ های اپیدمیولوژیکی متفاوت به COVID-19 فی نفسه نیست ، خصوصاً به دلیل اینکه مسیر همه‌گیری و آنچه در مواجهه با آن موثر است، هنوز ناشناخته مانده است.

3. الگوی یکپارچه ژاپن: جامعه 5.0 ، SDG ها و مقاومت ملی

در اینجا بسیار مهمتر این است که اقدامات ژاپن در یک الگوی جامع در حال پیشرفت است. آنها بخشی از یک رژیم سیاستگذاری صنعتی "جامعه 5.0" یکپارچه و انعطاف‌پذیر هستند که قبل از COVID-19 بوده است. قبلاً دیدیم که ژاپن از قبل دسامبر 2019 سیاست محرک مالی ، قبل از COVID داشته است، دسامبر 2019 بودجه زیادی تأمین می‌شد. و این محرک قبل از COVID شامل یک عنصر اصلی از محرک بزرگتر 20 آوریل است که قبلاً اشاره شد که عبارتند از بازوهای سیاست جامعه 5.0 شامل پیوندهای مهم فیزیکی سایبری مانند ارتباطات نسل بعدی "ارسال 5G" ، سنجش از دور برای کاهش خطر بلایا، دیجیتالی شدن در شهرهای هوشمند ، نقشه برداری سه بعدی برای شهرهای فشرده، نظارت و کنترل برای ادغام انرژی تجدیدپذیر متغیر و سایر روشها برای تقویت حاکمیت مشترک مبتنی بر شواهد است. Japan 5.0 Society همچنین مستقیماً با اهداف توسعه پایدار دستور کار 2030 (SDGs) گره خورده است. در واقع ، ابتکار SDG ژاپن در میان کشورهای پیشرفته بی‌نظیر به نظر می‌رسد: همکاری SDG های چند سطح آن عمداً از 17 هدف SDG ها و 169 هدف دیگر استفاده می‌کند تا اقدامات دولت محلی را به چالش‌های بی شمار داخلی در ترکیب با مشارکت در خارج از کشور متمرکز کند. به طور خلاصه ، ژاپن SDG ها را به عنوان کمک خارجی نمی‌داند بلکه به عنوان بستری برای ادغام توسعه داخلی و خارجی پایدار می‌داند. همانطور که در جدول 3 نشان داده شده است ، ژاپن یک پلتفرم مشترک عمومی و خصوصی محلی SDG را تشکیل داده است. در پایان ماه ژوئن ، این سیستم عامل شامل 631 دولت محلی علاوه بر بیشتر آژانس‌های مرکزی دولت ملی همچنین شامل 1318 شرکت تجاری، موسسه تحقیقاتی، NPO و سایر اعضا است که مجموع آنها را به 1962 عضو می رساند. جدول 4 همچنین نتایج مستمر تلاش‌های دفتر هیئت دولت ژاپن برای انتشار بهترین روش‌ها را نشان می‌دهد. از سال 2018، دفتر کابینه رقابتی را برای دولت‌های فراملی افتتاح کرده است که به عنوان SDG آینده شهرها تعیین می‌شوند و به ویژه ابتکار کاملاً یکپارچه ای به عنوان موارد مدل تعیین می‌شود. از آوریل سال 2020 ، 60 شهر SDG آینده و 20 مورد مدل وجود دارد.

جدول3

Japan’s local SDGs public-private collaborative platform (as of April 2020),   Source:  http://future-city.go.jp/platform/

Member Class	Number
Subnational Governments	631
Central Agencies	13
Private Firms and others	1318
Total Membership as of end June 2020	1962

 

 

جدول 4

Japan’s local SDGs communities and model cases (as of April 2020) Source

2018 SDG Future Cities	29
2018 SDG Model Cases	10
2019 SDG Future Cities	31
2019 SDG Model Cases	10
Total Cities and Cases	Cities: 60, Model Cases: 20

یک بستر مهم دیگر برای شکل گیری اقدامات ژاپنی ، بستر مشترک مشارکت عمومی و خصوصی شهر هوشمند است که عضویت آن در جدول 5 آورده شده است

  

جدول 5

Japan’s smart city public-private collaborative platform (as of June 2020) (Source: https://www.mlit.go.jp/scpf/about/index.html

 

Platform Member Class	Number
Subnational Governments	115
Central Agencies	11
Businesses, Research Centres, and others	359
Business Associations	2
Total Membership	487

 

از نکات قابل توجه، افزایش تعداد دولت‌های محلی به تعداد  115 می‌باشد. این پلتفرم همچنین شامل 120 ناظر است، و مکان دیگری که در آن بهترین روشهای کربن‌زدایی و جامع Society 5.0 ، SDG ها و DRR در میان بسیاری از سهامداران به اشتراک گذاشته شده است. یک بستر جدیدتر پلتفرم مشارکت عمومی و خصوصی ژاپن برای زیرساخت‌های سبز است. عضویت دولت‌های محلی مانند شهر سندای (شهر میزبان SFDRR) ، توکیو و سایر موارد تأثیرگذار است. علاوه بر این ، نقش مهم آژانس‌های مرکزی با مشارکت تجار، دانشگاه، موسسات غیرانتفاعی و سایر ذینفعانی همراه است که تخصص جمعی آنها شامل آب، انرژی، ساخت و ساز و سایر زمینه‌های حیاتی برای طراحی و اجرای راه‌حل های جامع زیرساخت های سبز است (جدول 6).

جدول 6

Subnational Governments	23
Central Agencies	4
Businesses, Research Centres, and others	150
Individual Memberships	232
Total Membership	409

ابتکارات مقاومتی در استان و شهرها

 تا اول ماه مه سال 2020 ، همه 47 استان ژاپن نسخه‌های منطقه ای خود را از NRP پذیرفته اند. علاوه بر این ، همانطور که در جدول 7 نشان داده شده است ،

 

 

جدول7

Increase in Japan’s local national resilience plans (NRPs) (Source: https://www. cas.go.jp/jp/seisaku/kokudo_kyoujinka/pdf/200401_keikakumap.pdf

Administrative Level	April 1, 2019	May 1, 2020
Local Government	190	1472

 

1472 شهر از 1741 شهر، بخشهای ویژه و شهرهای ژاپن یا نسخه‌های محلی خود را از NRP تنظیم کرده اند یا در حال تدوین تنظیم هستند. این تعداد دولت محلی که NRP انجام می دهند بیش از هفت برابر تعداد یک سال قبل 1 آوریل 2019 است. این میزان شگفت‌آور 775٪ افزایش در مدت زمان کمی ‌بیش از یک سال گواه گسترش سریع آگاهی از خطر در ژاپن است. سالهای اخیر توفان‌های مخرب بی سابقه ، سیل و سایر بلایا منجر به اتفاق نظر در مورد نیاز به برنامه ریزی جامع و اقدامات متقابل یکپارچه شده است. دولت های فراملی ژاپن اکنون به طور معمول درخواست افزایش بودجه منظم و هزینه‌های ویژه محرک مالی برای پروژه‌های NRP ، SDG ، 5G و ادغام آنها را دارند. این درخواست‌های مالی از طریق سازمان‌های نماینده فرعی ملی و انجمن فرمانداران ، انجمن شهرداران ملی بیان می‌شود..

نمونه‌ای از نحوه استفاده از محرک‌های مالی دسامبر 2019 در سطح فرعی در جدول 8 در شهر ساپورو دیده می‌شود. این جدول هزینه اولیه ساپورو در سال 2020 در زمینه محرک‌های اقتصادی را نشان می‌دهد، که چگونه به بسته محرک مالی دولت در دسامبر پاسخ داده، که نزدیک به 19 میلیارد یوان برای مقاوم‌سازی مدارس و هوشمند سازی این مدارس است. هزینه‌های دیگر شامل 11.32 میلیارد JPY برای تقویت آبراه‌های شهر ، شبکه‌های حمل و نقل و سایر زیرساخت‌های مهم است .

 

جدول هشت

Sapporo City’s 2020 Economic Stimulus-Related Spending (unit: JPY billion) (Source: p 14 http://www.city.sapporo.jp/zaisei/kohyo/yosan-kessan/r2 /documents/r2gaiyouzentai.pdf

Disaster-Recovery and resilience: 20.9 Fututre-Oriented Investment:11.1	Resilient Scholls 9.36
	Emergency Power 0.24
	Food and Other 11.32
	ICT in School 9.54

 

                                                                              

مانند بسیاری از دولت های فراملی ژاپن ، ساپورو در ساختن سیاست های ملی برای دنبال کردن راه‌حل‌های یکپارچه برای خطرات جمعیتی، مالی و بسیاری از خطرات فعال است . Sapporo به عنوان یکی از پروژه‌های SDG در ژوئن 2018 انتخاب شد و در دسامبر 2019 با تجدید نظر در NRP که در ژانویه 2016 تصویب کرده بود، آن را دنبال کرد. Sapporo قبلاً از مارس 2016 یک طرح شهر فشرده را انجام داده بود و همچنین از مارس 2017یک شهر Smart را اجرا کرده بود. ساپورو تنها یک نمونه از استفاده سازنده محرک‌های مالی در زمینه بزرگتر ژاپن از موسسات برنامه‌ریزی جهت‌دهی برای  برنامه 2030 است.

4. به سوی ایجاد مقاومت و پایداری طولانی مدت در سطح جهانی

پس از تحلیل محرک‌های مالی ژاپن در پاسخ به  COVID- 19 از بخش 2 به 3 ، ما به بررسی چگونگی یکپارچه‌سازی محرک‌های مالی و اقتصادی مبتنی بر کربن کم،  که انعطاف‌پذیری و پایداری را تقویت کند می‌پردازیم. سال 2020 قرار بود "سال فوق العاده" اقدام جهانی در جهت پایداری باشد. SDG ها - همچنین به عنوان اهداف جهانی شناخته شوند .توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد در سال 2015 به عنوان یک فراخوان جهانی برای پایان دادن به فقر، محافظت از کره زمین و اطمینان از اینکه همه مردم از صلح و رفاه تا سال 2030 برخوردار شوند، تصویب شد. هفدهمین  SDG یکپارچه شد - یعنی آنها تشخیص می‌دهند که اقدام در یک زمینه بر نتایج سایر حوزه‌ها تأثیر می‌گذارد ، و توسعه باید تعادل اقتصادی  و پایداری محیطی را حفظ کند. کشورها متعهد شده اند که سریعترین پیشرفت را برای محروم ترین افراد انجام دهند.

به همین دلیل SDG ها برای دستیابی به چندین صفر از جمله  در فقر ، گرسنگی ، ایدز و تبعیض علیه زنان و دختران طراحی شده‌اند. برای دستیابی به این اهداف بلند‌پروازانه مشارکت گسترده ذینفعان لازم است. خلاقیت، دانش، فناوری و منابع مالی از تمام عناصر جامعه برای دستیابی به اهداف توسعه SDG در هر زمینه لازم است. علاوه بر این ، از طریق مشارکت ملی تعیین شده (NDC)، کشورها نشان می‌دهند که چگونه می‌خواهند توافق‌نامه پاریس را در مورد تغییر اقلیم برآورده کنند. علاوه بر این ، چارچوب Sendai برای DRR یک رویکرد جامع، برای خطرات مختلف را منسجم دنبال می‌کند.

دستور کار 2030 در میان  بیماری همه‌گیر   COVID-19 بسیار مهم است. همانطور که IRENA در (2020) بیان شده است ، "اهدافی که در دستور کار 2030 سازمان ملل و توافقنامه پاریس تعیین شده است می‌توانند به عنوان قطب‌نمای برای ادامه مسیر در این دوره گمراه کننده عمل کنند. آنها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که راه‌حل های کوتاه مدت در مواجهه با COVID-19 با اهداف توسعه میان مدت و بلند مدت مطابقت دارند و اهداف آب و هوایی دارند. " سازمان ملل همچنین تأکید کرده است که بهبودی از بحران COVID  "باید به اقتصادی متفاوت منجر شود" . پانل بین المللی منابع (IRP) همچنین اشاره کرده است که بسته‌های محرک سبز با بهره وری مناسب می‌تواند منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌ها، صنایع جدید و رشد اقتصادی عادلانه شود. هرچند سیاست‌های عمومی آشکارا توسط قطبی شدن‌های سیاسی، تنش های ژئوپلیتیک و سایر عوامل منحرف می‌شوند. در این بخش ، اگر نتایج مالی با دستور کار 2030، چه در سطح ملی در ژاپن و چه در سطح جهانی مطابقت نداشته باشد ، پیامدهای کلیدی را بیان می‌کنیم.

افزایش نابرابری

صرف هزینه‌های اضطراری فقط برای تداوم وضعیت موجود آسیب‌پذیر و ناخوشایند باعث از بین رفتن فرصت برای کاهش طیف وسیعی از عوامل منفی می‌شود که باعث فرسایش سلامت و رفاه انسان می‌شود و در عقب‌نشینی دموکراسی نقش دارد (EIU ، 2020). در مورد ایالات متحده، فیلیپ آلستون ، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد فقر شدید و حقوق بشر ، اشاره کرد که "درآمد و فقر مردم به دلیل بی توجهی مزمن و تبعیض ، با خطرات بسیار بیشتری از COVID-19 مواجه هستند علی‌رغم ادعای  شرکت‌های فدرال [که] اعلام می‌کنند این عوامل  را شکست داده‌اند »(OHCHR ، 2020). سازمان ملل همچنین هشدار داده است که بحران بدهی ناشی از ویروس کرونا، کشورهای فقیری را که در خطر هستند ، تهدید می‌کند. این مقاله تسریع سرمایه‌گذاری در زیرساخت های انعطاف پذیر ، تقویت حمایت‌های اجتماعی ، تقویت چارچوب های نظارتی و تقویت  امنیت مالی بین‌المللی  و چارچوب پایداری بدهی را توصیه می‌کند. و اکیداً توصیه می‌کند که این اقدام هماهنگ شود تا مبادا فرصت بیشتر در شکاف‌های حاکمیت و نهادهای مستقل دیگر از بین برود.

هزینه‌های فرصت  بالاتر

هزینه‌های فرصت، مزایای نقدی و سایر مزایای بالقوه‌ای هستند که در صورت انتخاب گزینه دیگری نسبت به گزینه دیگر، فراموش می‌شود. به طور خاص در مورد اقدامات متقابل مالی COVID-19 و عواقب اقتصادی آن ، عدم ورود اقدامات آب و هوایی باعث تسریع در گرم شدن کره زمین می‌شود. ما دیده ایم که مقیاس مقابله با COVID-19 در حال حاضر بسیار زیاد است ، و در زمان صلح بی سابقه است. اکثر کشورها فاقد ظرفیت مالی و اراده سیاسی برای ادامه چنین هزینه‌هایی بیش از یک یا دو سال هستند ، چه رسد به دهه‌ها. سرمایه‌گذاری متمرکز در سیستم‌های بهداشت عمومی - به ویژه در کشورهای حداقل توسعه یافته - می‌تواند هزینه‌های اقتصادی ناشی از شیوع بیماری در آینده را کاهش دهد و همچنین به مهار کنونی کمک کند. به عنوان مثال ، تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که تنها در ایالات متحده اقدامات فاصله اجتماعی منجر به سود خالص 5.2 تریلیون دلار می‌شود. این مزایا با هوشمند‌سازی سرمایه‌گذاری‌های بهداشتی نیز می‌توانند چند برابر شوند.

پیچیدگی بیشتر و خطر سیستماتیک

اتصال جهانی منجر به افزایش پیچیدگی شده است. این پیچیدگی برای برخی منافع به همراه دارد ، در عین حال هزینه پنهانی برای همه دارد: شکنندگی (جنسن ، 9 آوریل 2020). به عنوان مثال ، در امور مالی ، موسسات بهم پیوسته از شبکه‌های پیچیده و هزینه‌های معاملاتی کاهش یافته بهره‌مند می‌شوند ، اما ساختاری شکننده را ایجاد کرده‌اند که از طریق آن می‌توان نقدینگی و ورشکستگی را در دوره‌های پریشانی مالی تقریباً عادی جلوه داد (بیلیون و همکاران ، 2012). تأثیر بی سابقه COVID-19 ریشه در پیچیدگی و شکنندگی دارد. تجاوز به اکوسیستم انسانی از دهه 1980 منجر به سه برابر شدن شیوع بیماری از جمله ابولا ، اچ آی وی ، آنفولانزای خوکی ، آنفلوانزای مرغی و ویروس های دیگر شده است. به هم پیوستگی جهانی ، میزبانی انسانی بیشتری را برای بیماری‌ها فراهم کرده است. این واقعیت سیستمی خطر سریع تکامل جهش  بیماری‌ها را باعث می‌شود. بیماری‌های عفونی نوظهور در انسان اغلب توسط عوامل بیماری زا ناشی از میزبانی حیوانات ایجاد می‌شود و شیوع بیماری مشترک انسان و دام یک چالش اساسی برای سلامت جهانی است. همپوشانی امنیت انسانی و امنیت ملی به وضوح مرزهای ملی را پشت سر می‌گذارد. تغییرات آب و هوا و خطر بلایا نمونه‌های دیگری از خطرات سیستمی را ارائه می دهند که در شبکه‌های پیچیده یک جهان به تدریج بهم پیوسته تعبیه شده‌اند. توافق نامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی خواستار محدود کردن گرم شدن دما به 2 درجه سانتیگراد و پیگیری تلاش برای کاهش1.5 درجه سانتیگراد است. IPCC اظهار می دارد که به تأخیر انداختن اقدامات برای کاهش تغییرات آب و هوایی منجر به بدتر شدن خطر آب و هوا و حتی تلاش‌های بیشتر برای مقابله با تأثیرات می‌شود. در واقع ، جامعه جهانی در پرتگاه محدودیت‌های نرم و سخت سازگاری ایستاده است، که ممکن است تلفات و خسارات ناشی از تغییرات آب و هوایی را افزایش دهد . تعامل بین بلایای طبیعی و انسانی ناشی از آن به طور فزاینده‌ای مشهود است. خطرات طبیعی می‌توانند فاجعه‌های فنی و اجتماعی را تحریک کنند و از این رو خطرات طبیعی و غیر طبیعی چند برابر شده‌اند (UNDRR ، 2019). ماهیت سیستمیک خطر فاجعه با این واقعیت بدتر می‌شود که وقایع می‌توانند ناگهانی و غیرمنتظره باشند ، تأثیرات به هم پیوسته هستند و پویایی ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. و خطر فاجعه نیز می‌تواند افزایش یابد ، - یا فاجعه‌هایی که یکی بعد از دیگری بصورت آبشار گونه اتفاق می‌افتد که می‌توانند تقریباً همزمان به وقوع بپیوندند. بنابراین جامعه جهانی باید ظرفیت خود را برای ایجاد انعطاف پذیری از طریق توسعه پایدار افزایش دهد (UNDRR ، 2019). بسیار مهم است که از درسهای SFDRR برای تقویت مقاومت ملتها و جوامع برای مقابله با چالشهای بهداشتی ، بلایا و آب و هوا استفاده شود.

افزایش خطر عقب نشینی از تفکر سیاره ای و جهانی شدن

بسته‌های محرک مالی در حال حاضر نگرانی‌های عمیقی را در بین محافظه کاران مالی، بازار و دیگران در مورد افزایش بیش از حد مالیات / بدهی‌ها ایجاد کرده است. افزایش تقریباً اجتناب ناپذیر مالیات و خشم ناشی از محتوای تخفیف‌های مالی جاری (به عنوان مثال، برای شرکت‌های هواپیمایی) می‌تواند ائتلاف های سیاسی حمایت کننده از اقدامات آب و هوایی و تعاملات جهانی را بیشتر تضعیف کند. برای دستیابی به یک چرخه منطقی تخفیف و انطباق ، ورود ذینفعان و منافع مشترک باید در راه حل های کم هزینه به حداکثر برسد. منابع مالی و منابع دیگر بی نهایت نیستند و راه حل های برنامه 2030 باید در برابر خطرات سیاسی ظهور کند.

در همین راستا ، ما در این مقاله نشان داده‌ایم که برنامه ملی تاب آوری ژاپن پایه ای محکم برای تجهیز ژاپن برای پاسخگویی به بحران‌های گسترده از COVID-19 ایجاد کرده است. محرک مالی آن با درنظرگرفتن بلندمدت تاب آوری ملی و محلی ، همراه با چشم انداز جامعه 5.0 مشخص می‌شود. ژاپن سابقه قدرتمندی در مدیریت بحران‌های گسترده و بهبودی پیچیده از بلایای طبیعی و ساخته بشر دارد. این یک مثال مناسب از چگونگی انجام برنامه‌ریزی ، اجرا و بازنگری یکپارچه از طریق پلتفرم‌های چند ذینفعی است. یک‌پارچگی ژاپن در مورد اقدامات متقابل باCOVID-19 و تاب‌آوری، سزاوار مطالعه نزدیکتر  برای درس‌هایی در زمینه کاهش خطر و سازگاری  با حداقل هزینه  است. ما همچنین اصرار داریم که ژاپن از بسته‌های محرک حتی به صورت موثرتر به عنوان یک فرصت برای اجرای پایداری و انعطاف پذیری بلند مدت استفاده کند.

در نتیجه ، این یک دستور بلند برای تهیه و اجرای یک استراتژی منسجم اقدامات COVID-19 همراه با برنامه 2030 است. مشارکت های جهانی برای تدوین و انتشار یک پاسخ جهانی بسیار مهم است. به همین دلیل هدف 17 SDG ها بر قوی شدن است - ایجاد مشارکت‌های جهانی بین دولت‌های ملی ، جامعه بین‌المللی ملی، جامعه مدنی، بخش خصوصی و سایر ذینفعان دستورالعمل 2030 است.  از این رو مسئولیت مشترک و همبستگی جهانی برای مقابله با COVID-19 به یک گام اصلی در عدم  بازگشت از مرزهای سیاره‌ای و حرکت به سمت جوامع پایدار و انعطاف‌پذیر است.

پی نوشت ها :

 

• 1- WHO, WHO Director-General’s Opening Remarks at the Media Briefing on COVID- 19 - 11 March 2020, 2020, 11 March.
• 2- WHO, COVID-19 Situation Reports, 2020.
• 3- IMF, World Economic Outlook, April 2020, The Great Lockdown, 2020.
• 4- IMF, World Economic Outlook Update, June 2020: A Crisis like No Other, an Uncertain Recovery, 2020.
• 5-ILO, ILO Monitor, COVID-19 and the World of Work, second ed., 2020 (COVID-19 and the world of work).
• 6- ILO, ILO Monitor, COVID-19 and the World of Work, fifth ed., 2020 (COVID-19 and the world of work).
• 7- UN HC, This Is, above All, a Human Crisis that Calls for Solidarity, 2020 (United Nations).
• 8- UN Sol, Solidarity, Hope’ and Coordinated Global Response Needed to Tackle COVID-19 Pandemic, Says UN Chief, 2020.
• 9- G20, G20 Leaders’ Statement, 2020.
• 10- H.R.P. UN, Funding the Fight against COVID-19 in the World’s Poorest Countries, 2020.
• 11- EU, EU Solidarity Fund: Application Guidelines for Covid-19 Assistance, 2020.
• 12-  Japan Cabinet Secretariat, Economic and other countermeasures, in Japanese, 2020 (経済対策等 : 経済財政政策 - 内閣府)

 October, 2019, in Japanese, 2019

منبع مقاله: 

نام اصلی: An integrated approach to sustainable development, National Resilience, and Covid-19 responses: the case of Japan

ژورنال دانشگاه سازمان ملل : نویسندگان: Andrew DeWit از دانشگاه ریکیو، Rajib Shaw از دانشگاه کی او، Riyanti Djalante از دانشگاه سازمان ملل، گروه توسعه پایدار دسامبر 2020